Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη....



Είναι μεγάλη τιμή,να ερχεσαι σε επικοινωνία με ανθρώπους σαν τον Αλέξη Σταμάτη,από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους.Δε χρειάζονται συστάσεις πιστεύω,σε ανθρώπους,που βιβλίο του,το "Μπάρ Φλωμπέρ",εκδόθηκε στην Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ρωσία, την Ισπανία και τη Σερβία.Άμα κάτσεις και αναφέρεις απλά,τις διακρίσεις του,θα γράφεις για δυο μέρες,οπότε καλύτερα ας περιοριστούμε στη συνέντευξη.Επίσης πρόσφατα,είχε μιλήσει ανοιχτά για τον αλκοολισμό,στην εκπομπή Πρωταγωνιστές,με το Σταύρο Θεοδωράκη,με τεράστια ειλικρίνεια,και για αυτό αναρτώ και το απόσπασμα από την εκπομπή.
Ας δούμε λοιπόν τι μας είπε:
(Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη)

Πες μας λίγα λόγια για τον Αλέξη Σταμάτη

Γεννήθηκα στη Αθήνα, ζω κάτω από Λυκαβηττό, στη Νεάπολη Εξαρχείων, σπούδασα κυρίως Αρχιτεκτονική αλλά και σινεμά. Δούλεψα σαν αρχιτέκτονας και το 1996 τα παράτησα και ασχολήθηκα αποκλειστικά με τη συγγραφή.

2)Θα ήθελα να πιάσουμε ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Ήσουν αλκοολικός, πώς ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια; Ξεκίνησες να πίνεις για «μαγκιά», ή επειδή είχες επηρεαστεί από την επαναστατικότητα της εποχής ροκ και αλκοόλ;

Από έναν συνδυασμό αυτών των δύο άλλα και από μια ανάγκη να ξεχάσω πράγματα που με είχαν πονέσει. Νόμιζα πως το αλκοόλ ηταν ένας σύντροφος ζωής, μια δύναμη που μου επέτρεπε να εκφραστώ. Δεν είχα καταλάβει πως ηταν ένα ζωτικό ψεύδος και κυρίως ένας ανελέητος δολοφόνος. Όταν μίλησα στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη για αυτό το θέμα, από τα μηνύματα που πήρα μετά, επιβεβαίωσα αυτό φανταζόμουν, ότι το πρόβλημα του αλκοολισμού στη χώρα μας είναι μεγάλο, πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι νομίζουμε, απλά ο κόσμος το κρύβει κάτω από το χαλί.

3)Πολλοί μιλάνε για αποποινικοποίηση των μαλακών ναρκωτικών, διότι έτσι θα χτυπηθεί το εμπόριο, αλλά θεωρούν επίσης ότι η μαριχουάνα είναι πιο αγνή από το αλκοόλ, συμφωνείς;


Απολύτως. Δεν το συζητώ. Το αλκοόλ κυρίως, αλλά και το τσιγάρο, είναι σκληρά ναρκωτικά που πωλούνται ελευθέρα. Δεν ξέρω κανέναν που να πέθανε από μαριχουάνα. Από κίρρωση του ήπατος και καρκίνο του πνεύμονος, πέθαναν εκατομμύρια.

4)Πώς ξεκίνησες να γράφεις; Συνήθως για να γράψει κάποιος πρέπει να είναι πιο κλειστός χαρακτήρας, πιο καταθλιπτικός; Διότι με αυτό τον τρόπο εξωτερικεύει αυτά που κρύβει μέσα του. Τί πιστεύεις;


Εδώ δεν συμφωνώ. Είναι λίγο στερεοτύπη αυτή η εικόνα. Δεν είμαστε στην εποχή του μελαγχολικού δημιουργού που αναστοχάζεται μπροστά σε μια λάμπα θυελλης. Ίσα ίσα ένας άνθρωπος που γράφει σήμερα, πρέπει να αφουγκράζεται τον κόσμο, να ζει, να εκφράζεται. Αλλά και δεν υπάρχει «ψυχολογική ρετσέτα» για να γίνεις συγγραφέας. Ξέρω πολλούς συγγράφεις έξω καρδιά και πολλούς από την «άλλη όχθη».

5) Τα πιο σημαντικά πράγματα για να γίνουν γνωστά, πρέπει κάποιος να τα φέρει στην επιφάνεια. Για σένα ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που κατάφερες να φέρεις στην επιφάνεια;


Σ’ ευχαριστώ γι’ αυτή την ερώτηση, είναι από τις πιο σοβαρές που μου έχουν κανει ποτέ. Τόσο, που δεν μπορώ να την απαντήσω. Εάν έχει συμβεί αυτό που λες, τότε θα πρέπει να απευθυνθείς σ’ εκείνον που πιθανόν το ’χει βιώσει, έχοντας διαβάσει κάτι δικό μου.

6)Ανήκεις στην γενιά του ροκ εν ρολ. Έχεις κατορθώσει να ερμηνεύσεις το ροκ; Νιώθεις γενικά ροκ στην καθημερινότητά σου;


Δυστυχώς πολλές είναι οι λέξεις που έχουν χάσει την άξια τους. Κάποτε φερ’ ειπείν μιλάγαμε για μια «αριστερή αισθητική», φράση που πλεον σήμερα είναι για γέλια και εμποροπανήγυρεις. Ή μιλούσαμε για «όραμα», για «όνειρο». Τώρα βλέπεις πρωταγωνιστούν άλλες λέξεις όπως «like», «follow», «share» κλπ. Κι αυτές με χαμένες τις σημασίες τους, από μιαν άλλη οπτική. Όμως όλα τούτα είναι απλά λέξεις, φθαρτά πράγματα. Η ουσία των λέξεων είναι το αποτύπωμα που έχουν μέσα σου. Εάν η λέξη «όνειρο» ακούγεται καρακίτς σήμερα, κάπου μέσα μου υπάρχει εκείνο που εννοούσα στα δεκάξι μου, λέγοντας την. Οσο γι αυτό που τότε ονόμαζα «ροκ» και τώρα μπορεί να το ονομάζω «ξ^κ*χ#β», υπάρχει μέσα μου αναλλοίωτο, υπήρχε και πριν ακόμα γίνω «ροκ». Ευτυχώς δεν το έχω ερμηνεύσει, ούτε αποκωδικοποιήσει, γιατί ότι αποκωδικοποιείται πεθαίνει. Και η καθημερινότητα , αυτό το σκληρότατο πράγμα, αυτός ο κατά συρροή δολοφόνος, αντέχεται μονο με ζωντάνια και δράση.

7)Ας πάμε σε άλλο θέμα. Πολλοί λένε ότι στον άνθρωπο υπάρχει η ανάγκη να πιστεύει κάπου για να παίρνει δύναμη; Εσύ γενικά πιστεύεις στο Θεό; Πώς αντλείς τη δύναμη;


Ένθεος, όχι, δεν είμαι. Δεν μπορώ να πιστέψω κάποιον που είτε επιβραβεύει είτε τιμωρεί. Θα όφειλε ο Θεός να ξέρει πως τα πράγματα είναι αφάνταστα πιο σύμπλοκα. Ο Θεός είναι πλάστιγγα πόνου. Όπως έλεγε και ο Τζον Λένον: God is a concept by which we measure our pain. Αλλά πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη. Γιατί απλά όσα γίνονται ερήμην μου είναι ανωτέρα από μενα. Αυτή η δύναμη όμως είναι αποτέλεσμα συμβάντων. Γεγονότων. Προσωπικά αντλώ δύναμη έχοντας συνειδητοποιήσει ότι δεν θα είμαι ποτέ ασφαλής και ότι ο θάνατος δεν είναι γεγονός της ζωής.

8)Εσείς οι συγγραφείς, παρατηρείτε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας, τα πρόσωπα, τις κινήσεις των περαστικών. Όταν για παράδειγμα κυκλοφορείτε στο κέντρο της Αθήνας, βλέπετε κάτι διαφορετικό στο μάτι του κόσμου; Υπάρχει μια σπίθα για κάτι καλύτερο, ή μήπως έχουμε συμβιβαστεί στην «σήψη» που βιώνουμε;


Φυσικά και υπάρχει μια διαφορετική εικόνα, υπάρχει μια κούραση και μια δυσθυμία, μια κατήφεια. Πάρ’ όλα αυτά, σε οποιαδήποτε άλλη χωρά του κόσμου κι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχε πολύ χειροτέρα συμπτώματα στον ψυχισμό του πληθυσμού. Αν κάτι καλό έχει ο Έλληνας είναι αυτό. Έχει μια άγνοια κινδύνου και κάτι που δεν είναι ψυχραιμία αλλα «ψυχωφελής απάθεια». Ταυτόχρονα όμως μπορεί αυτό και να ξεσπάσει ανάποδα, στην άλλη όχθη. Μάλλον διπολικοί είμαστε, εντέλει. Και φυσικά η τελευταία εμπειρία στο Σύνταγμα έδειξε ότι όταν υπάρχουν κοινές δράσεις, ψυχολογικά ο Έλληνας μπορεί να δείξει και τον καλό του εαυτό. Η ανθρωπογεωγραφία έχει απ όλα, και μέσα σ’ όλα υπάρχουν και διαμάντια.

9) Ο Νίτσε έχει πει ότι «όλα τα σπουδαία πράγματα στη ζωή γίνονται “παρ’ όλα αυτά”». Στην Ελλάδα, «παρ’ όλα αυτά» που συμβαίνουν τώρα, τι σπουδαίο μπορείς να δεις να έρχεται; Επίσης η γενικότερη κρίση που βιώνει ο κοινωνικός ιστός, αποτελεί έμπνευση να αρχίσεις να γράφεις;


Μεγάλη κουβέντα είναι αυτή. Τεράστια. Όποιος την καταλάβει και την εντάξει στην σημερινή καθημερινότητα θα δει και λίγο φως. Όλα παίζουν, τα πάντα. Κι όσο πιο γρήγορα καταλάβει κανει πώς σκοπός της ζωής δεν είναι η ασφάλεια, δεν είναι να οχυρωθείς ενάντια στο φαντασιακό εχθρό, αλλα να ζήσεις τη μέρα, τότε θα δεις και νόημα πίσω από κάθε τι. Ό,τι κι αν έρθει, είναι σπουδαίο, γιατί θα ’ρθει. Δεν συνεχίζω επίτηδες, γιατί θέλω να κλείσω τη φράση εδώ. Είναι εποχή για φράσεις που δεν κλείνουν όχι για τσιτάτα. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όσο για το δεύτερο σκέλος η κρίση δεν είναι αφορμή για να γράψει κάνεις, γράφεις και υπάρχει και η κρίση. Θα γραφτούν πολλά για αυτά που ζούμε τώρα, όμως έχω την αίσθηση όσα μείνουν θα είναι έκανα που θα βλέπουν το ζήτημα μέσα από τον άνθρωπο. Την τραγωδία και την κωμωδία του κι όχι μέσα από μεγαλεπήβολα σχήματα με κακούς και καλούς η κλέφτες κι αστυνόμους.

10)Πολλοί αναρωτιούνται αν αυτό που ζούμε είναι αληθινή δημοκρατία ή ένα είδος δικτατορίας με δημοκρατικό “φόρεμα”. Τελικά όπως λέει το τραγούδι ζούμε τη δικτατορία του προφανούς ή του αφανούς;


Δεν ζούμε σε δικτατορία φυσικά. Προς θεού. (Όποιου θεού)Εμείς που κάτι ελάχιστα θυμόμαστε από τότε, πρέπει να τονίσουμε ότι όταν μιλάμε για δικτατορία, μιλάμε για κάτι εφιαλτικό και εξευτελιστικό. Αυτή τη στιγμή ζούμε ένα τραγικό αδιέξοδο του κοινωνικοοικονομικού συστήματος παγκοσμίως. Ζούμε τα αποτελέσματα μιας αφόρητης απληστίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που κατέληξε σε μια πανευρωπαϊκή κρίση χτυπώντας κάθε χωρά ανάλογα την αδυναμία της. Ταυτόχρονα η κρίση αυτή εξέθεσε και τον χειρότερό μας εαυτό που τώρα προσπαθούμε – τουλάχιστον ο κόσμος – να μαζέψουμε. Μέσα από τη δημοκρατία, μέσα από το «όλοι μαζί» πρέπει να το λύσουμε. Όλοι μαζί στην Ευρώπη. Κοιτώντας μπροστά και όχι αναλύοντας ποιος έκανε πότε και τι. Πράξη. Συμβάντα και δράσεις . Αλλα με εξυπνάδα και κυρίως απεμπολώντας επιτέλους το χειρότερο στοιχείο που διαθέτει ο Έλληνας (που είναι άλλωστε κι εκείνο που διαρκώς τον καταστρέφει): τον λαϊκισμό. Ούτε προγονολατρείες, ούτε περασμένα μεγαλεία, ούτε τι έγινε τότε, ούτε κοινοτοπίες ούτε ποδοσφαιρολογίες ούτε χαβαλέ ούτε πατριδοκαπηλίες ούτε μανατζεριλίκια και επικοιωνιακό-δηθενιές από δικτυο- μπροσούρες. Μπροστά. Με δουλειά, εξυπνάδα και υπομονή. Smart action. Το θέμα δεν είναι να πετάς μολότοφ στους εχθρούς σου. Το θέμα είναι να τους δείξεις στην πράξη ότι δεν τους έχεις ανάγκη.

11)Είσαι ένα ιδιαιτέρως ψαγμένο άτομο. Διότι εκτός από μεταπτυχιακά στην Αρχιτεκτονική έχεις κάνει και στον κινηματογράφο στο Λονδίνο. Σκέφτηκες ποτέ να ασχοληθείς με το σινεμά;


Τα σινεμά είναι μια μεγάλη μου αγάπη. Κάποτε μάλιστα ήθελα να γίνω σκηνοθέτης. Δεν τα κατάφερα. Και μάλλον δεν ήμουν γι αυτό. Αλά έχω γράψει ένα σενάριο έχω ασχοληθεί με το θέμα και θα μ’ ενδιέφερε κάποτε να δω κάτι δικό μου στην οθόνη.

12)Κάποιος μεγάλος σκηνοθέτης, μιας και πιάσαμε τα του σινεμά, είχε πει «Καλές ταινίες γίνονται μόνο οι έμμονες ιδέες». Πώς το αντιλαμβάνεσαι αυτό;


Κάθε καλλιτέχνης έχει τις εμμονές του. Εκείνα που τον τρώνε μέσα του. Μπορεί να εκφράζονται κάθε φορά και με διαφορετικό τρόπο , όπως πχ ο Κιούμπρικ που έκανε κάθε ταινία και σε διαφορετικό είδος, αλλα από πίσω υπάρχει το δακτυλικό αποτύπωμα, το στίγμα Κιούμπρικ.

13)Σε μια πολιτικοκοινωνική ερώτηση. Απ’ ότι καταλαβαίνω κάτι θα θυμάσαι από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Γιατί –πλην ορισμένων-όλοι οι αγωνιστές στην ιστορία, συμβιβάζονται μόλις πάρουν λίγο εξουσία και γαντζώνονται στα κόμματα. Θα τολμούσες ποτέ με τη βοήθεια της πένας σου να αγγίξεις ένα τόσο σκληρό θέμα;


Αυτό είναι ένα πολύ άγριο ζήτημα που θίγεις. Ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα. Όλα είναι για όλους. Κι εκεί που τεστάρεται περισσότερο, είναι όταν του δώσεις εξουσία. Εκει μπορεί να μετατραπεί από συνειδητό αγωνιστή σε άξεστο κομπιναδόρο, από ηθικό σε ανήθικο. Η ανθρώπινη φύση έχει κάτι τερατώδες μέσα της. Αν το αναγνωρίσω πρώτα σε μένα και το δεχτώ, θα μπορέσω να το αναγνωρίσω και στον άλλο και να κρίνω. Ακόμα και οι «όμορφες» έννοιες δεν είναι τόσο αθώες. Η αγάπη κι η ελευθερία δεν είναι κάτι όλο φρου και αρώματα, είναι κάτι γεμάτο αίμα και φρίκη. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Δεν έχει μαύρο άσπρο, καλό κακό. Εμείς έχουμε την τάση να αποδίδουμε αυτά τα συν και πλην. Τα πρόσημα είναι ένα τέχνασμα. Η φύση δεν έχει συν και πλην. Έχει μόνο επιθυμίες. Και οι μισές είναι καταστροφικές. Έτσι λοιπόν η διαφθορά που είναι πανάρχαιο θέμα, είναι βαθειά ριζωμένη στην ανθρωπινή φύση. Δεν μου κάνει εντύπωση πως κάποιοι «αγωνιστές» τα φαγαν. Όσο ηρωισμό θέλει να παλέψεις εναντίον στην εξουσία, τόσο και πολύ παραπάνω θέλει όταν επικρατήσεις και κάνεις εσύ πια κουμάντο να διατηρηθείς ο ίδιος. Είναι η ιστορία του ανθρώπινου είδους. Είναι τυχαίο ότι οι γονείς κάνουν στα παιδια όσα τους έκαναν οι δικοί τους;

14)Αν και είναι τελείως υποκειμενική ερώτηση. Ποιό είναι το βιβλίο από όλα αυτά που έχεις γράψει που γούσταρες πιο πολύ;


Το τελευταίο : η «Κυριακή». Όχι επειδή είναι το πιο πρόσφατο, άλλα επειδή το αγάπησα πολύ και άφησα τον εαυτό μου εντελώς ελεύθερο.

15)Ετοιμάζεις κάποια νέα δουλειά αυτή την περίοδο;

Η επόμενη δουλειά μου μετά την Κυριακή θα είναι θεατρική. Θα παρουσιαστεί στα μέσα της επόμενης σαιζόν και θα ναι διασκευή ενός μυθιστορήματος μου σε σκηνοθεσία του Άρη Τρουπάκη.

16)Πες ότι σου δίνεται η ευκαιρία να διαλέξεις μια δεκαετία και να μεταφερθείς αυτόματα κεί να ζήσεις. Ποιά θα διάλεγες;


Χωρίς συζήτηση στα σίξτις, αλλα να είμαι είκοσι χρονών!

17)Όταν ήσουν μικρός θα είχες φαντάζομαι όπως όλοι πρότυπα. Ποιά ήταν τα δικά σου, με ποιους ήθελες να μοιάσεις;

Από την παιδική ως την εφηβική ηλικία πρότυπα μου ηταν ποδοσφαιριστές σαν τον Δεληκάρη και τον Τσάρλι Τζορτζ, μουσικοί σαν τον Τζιμ Μορισον και τον Μπομπ Ντίλαν, και λογοτεχνικοί ήρωες από τον Όλιβερ Τουίστ ως τον Αρθούρο Ρεμπώ που τον έβλεπα τότε ως ήρωα μυθιστορήματος.

18)Σου δίνω ένα σπρέι και σου λέω γράψε έναν τοίχο. Ποιό τοίχο θα έβαφες και τι θα έγραφες;


«Όσο πλησιάζω το μέλλον απομακρύνεται». Στο μισοβουλιαγμένα νεοκλασικό απέναντι μου.

19)Τέλος, αγαπημένο γνωμικό ή στίχος;


«Another way to see». Έμιλι Ντίκινσον.



Δείτε το βίντεο,σχετικά με το νέο βιβλίο του Αλέξη Σταμάτη.


Και το απόσπασμα που σας υποσχέθηκα,από την εκπομπή Πρωταγωνιστές.

Ο ανατρεπτικός σκηνοθέτης Νίκος Ζερβός προτείνει..



Συνεχίζουμε λοιπόν με τις τέχνες,και συγκεκριμένα,με τις ταινίες.Ο γνωστός σκηνοθέτης Νίκος Ζερβός,μας πρότεινε τις ταινίες που πρέπει να δει κάποιος σε αυτή τη ζωή.Επίσης όσοι επιθυμείτε,κάντε μια βόλτα μέχρι το Γκάζι,να πάτε στην ταινιοθήκη της Ελλάδος,έχουν αφιέρωμα στον μεγάλο Νίκο Νικολαϊδη,και την Πέμπτη λόγω αναβολής με τη βροχή της προηγούμενης βδομάδας θα έχει συναυλία με Γιάννη Αγγελάκα,the last drive,the boy,Simon Bloom και special guest τον Γιώργο Χατζηνάσιο.Γιατί ο χαμένος τα παίρνει όλα.

Ταινίες
Γλυκιά Συμμορία-Νίκος Νικολαϊδης
Τα κουρέλια τραγουδανε ακόμα-Νίκος Νικολαϊδης
Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο-Κώστας Φέρρης
Ρεμπέτικο-Κώστας Φέρρης
weekend-Jean-Luc Godard
Pierrot le Fou-Jean-Luc Godard
A Clockwork Orange-Stanley Kubrick
Παραγγελιά-Παύλος Τάσιος
8.30-Federico Fellini
Ζιλ και Τζιμ-Φρανσουά Τριφό
Ρετιρε των κολασμένων-Peter Collinson
Ρεβάνς-Νίκος Βεργίτσης
Sauve qui Peut (la Vie) - Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω -Jean-Luc Godard

Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Στα άκρα....


Η αλήθεια είναι ότι πάντα οι νέες τεχνολογίες,με κάνουν καχύποπτο,και κυρίως το facebook.Αλλά σκεφτόμενος την επανάσταση στην Αφρική,λέω ότι πολλές φορές μπορεί ακόμα και το facebook και το twitter,που για μένα είναι φακέλωμα και μέσο ξεκατινιάσματος,να αποτελέσουν ένα σπουδαίο εργαλείο.Πιο συγκεκριμένα,εδώ και κάτι μέρες έχει ξεκινήσει ένα "Κίνημα Αγανακτισμένων",σε Αθήνα,Θεσσαλονίκη,Πάτρα και αλλού.Αμέσως πολλοί πρόφτασαν να το βαφτίσουν "επανάσταση",ή ότι "ο κόσμος ξύπνησε",και άλλα τέτοια κλισέ,ότι ο αγώνας ξεκίνησε από έναν 18χρονο κτλ.Εμένα όλα αυτά δε μου λένε κάτι, ένας συνομήλικος μου έκανε ένα απλό πράγμα,δημιούργησε ένα γκρουπάκι σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης,και έστειλε προσκλήσεις,ότι πιο απλό.Η ιδέα ήταν καταπληκτική,και μαγκιά σε ορισμένους που ξέρουν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο,όπως οφείλουμε όλοι να χρησιμοποιούμε.Αλλά αυτό δεν είναι επανάσταση,είναι απλά μια εκδήλωση δυσαρέσκειας,που επικρατεί δικαίως,για όλον αυτό το φασισμό που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.Δεν έχουμε δει τις συνέπειες αυτού του ξεσηκωμού,οπότε αγαπητά μέσα μαζικού επηρεασμού και εξευτελισμού,ας αφήσετε τις φανφάρες και τις μεγαλοστομίες.Θα είχε επίσης πολύ ενδιαφέρον,αν γινόταν ένα αληθινό γκάλοπ,και όχι από αυτα τα στημένα,το οποίο να απεικόνιζε,πόσοι από τους όλους αυτούς που "κατασκηνώνουν" στις πλατείες,ψήφισαν στις εκλογές.Διότι εάν μεγάλη μερίδα από αυτούς δεν ψήφισε,τότε αυτό το κίνημα είναι φάουλ.Διότι όταν στηλιτεύεις το μόνο "όπλο" ενός δημοκρατικού πολιτεύματος,την ψηφοφορία,και αφήνεις τους ηλικιωμένους,να διαλέγουν τους συνηθισμένους πολιτικάντηδες,τότε ουσιαστικά με αυτό το κίνημα τι να ζητήσεις,αφού δε συμμετείχες,όταν έπρεπε.
Από την άλλη έχουμε τα γκρουπούσκουλα,και τους "αναρχικούς" οι οποίοι πριν ακόμα δουν τι επρόκειτο να συμβεί με αυτό το κίνημα,έσπευσαν να το κατηγορήσουν.Γιατί;
Ο λόγος απλός επειδή,τους ενοχλεί,να κουμαντάρουν,απλοί εργαζόμενοι,γιατί θέλουνε να ακούγονται μόνοι οι δικές τους φωνές.Γιατί θέλουν να ακούσουν στις ειδήσεις "Αγανακτισμένοι κουκουλοφόροι" και όχι "Αγανακτισμένοι πολίτες".Από την άλλη ξέρουμε όλοι πως ένιωσε το ΚΚΕ,όταν κατάλαβε,ότι πλέον τα πράγματα έχουν αγριέψει,και ότι δεν μπορεί,να καπελώνει την δυσαρέσκειά μας και την ταλαιπωρία μας το ΠΑΜΕ,και όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές,που μας έχουν φτάσει εκεί που είμαστε.
Εν ολίγοις,για άλλη μια φορά μπάλα παίζουνε τα άκρα,από τη μία οι δημοσιογράφοι και ο πλειονότητα των bloggers,με μεγαλοστομίες τύπου "greek revolution",και από την άλλη οι αγωνιστές των κομμάτων με τις ρηξικέλευθες απόψεις,και τους μηδενισμούς.Δηλαδή έχουμε μια συνέχεια των όσων συμβαίνουν στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας,όπου οι μετανάστες φοβούνται να βγουν από τα σπίτια τους,μη τυχόν και τους την "πέσουν",ακροδεξιοί,και από την άλλη Έλληνες που φοβούνται τους μετανάστες.Φαύλος Κύκλος.Τί πρέπει να γίνει;Αρχικά πρέπει να "μελετήσουμε" σωστά τα αίτια του κινήματος,να αγωνιστούμε τώρα,αλλά και στις εκλογές.Και γιατί όχι,όσοι έχουν την δυνατότητα από όλους εμάς να πολιτικοποιηθεί,για να λύσει και τα δικά μας χέρια στις εκλογές.Γιατί μια αληθινή φωνή χρειάζεται τίποτα περισσότερο,γιατί χορτάσαμε λαϊκισμούς,ψευτιά,κλεφτιά και ψευτοεπαναστατικότητα.Γιατί όπως ορθά είπε ο Ζουγανέλης,πάντα περιμένουμε από τους άλλους τις επαναστάσεις και είμαστε βολεμένοι στην μιζέρια.Εύχομαι αυτό το κίνημα να είναι απαρχή για κάτι δυνατό,και όχι μια φούσκα.

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

It's… Showtime!



Έφτασε η μεγάλη στιγμή για το παιχνίδι της χρονιάς στο θρυλικό Wembley Stadium,όπου οι "κόκκινοι διάβολοι" του σερ Άλεξ,αντιμετωπίζουν τους "μπλαουγκράνα" του Πεπ Γκουαρτντιόλα.Περιμένουμε μεγάλη μάχη,γρήγορο ποδόσφαιρο,και φυσικά πολλά "τεμάχια".Το ωραίο στους τελικούς είναι το ταξίδι που μπορείς να κάνεις στον χρόνο.Καταρχάς υπάρχει κάτι πολύ σπουδαίο στον αποψινό τελικό,διότι του στο Wembley,και οι δύο ομάδες κατέκτησαν τα πρώτα τους ευρωπαϊκά τρόπαια στό Πρωταθλητριών αφενός και στο Τσάμπιονς Λιγκ αφετέρου,η Γιουνάιτεντ το 1968 απέναντι στην Μπενφίκα και η Μπαρτσελόνα το 1992 απέναντι στη Σαμπντόρια.
Αρχικά η μεγάλη ομάδα του Μάντσεστερ που κοσμεί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο,σε ένα από τα ιστορικότερα γήπεδα το Old Trafford,έχει κατακτήσει 19 φορές το αγγλικό πρωτάθλημα,11 φορές το κύπελλο Αγγλίας και 3 φορές το Τσάμπιονς Λιγκ.Πέραν από τις πολλές αθλητικές επιτυχίες, μεγάλη συμπάθεια προς την ομάδα έφερε και το αεροπορικό δυστύχημα του Δεκεμβρίου του 1958 στο Μόναχο, όταν σκοτώθηκαν οκτώ ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ήταν μια φουρνιά ταλαντούχων παικτών (μέσος όρος ηλικίας τα 24 χρόνια), που ήταν γνωστοί ως Οι Μπέμπηδες του Μπάσμπι.
H Μπάρτσα από την άλλη είναι από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ευρώπης,καθώς έχει κατακτήσει 1 Παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, 4 Κύπελλα Κυπελλούχων, 3 Κύπελλα Εκθέσεων (πρόδρομος του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ) και 3 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, ενώ στις δύο μεγαλύτερες εγχώριες διοργανώσεις έχει κατακτήσει 21 Πρωταθλήματα και 25 Κύπελλα Ισπανίας.


Επιπροσθέτως το Wembley Stadium,δεν είναι πια το ίδιο,καθώς σήμερα διαθέτει 90.000 θέσεις,και είναι ένα υπερσύγχρονο γήπεδο.Σ' αυτό το γήπεδο έχουν πραγματοποιηθεί οι περισσότεροι τελικοί της διοργάνωσης, ο αποψινός θα είναι ο έκτος. Ο πρώτος ήταν το 1963 με την κατάκτηση της Μίλαν, ο δεύτερος το 1968 με την κατάκτηση της Γιουνάιτεντ, ο τρίτος το 1971 με την κατάκτηση του Άγιαξ, ο τέταρτος το 1978 με την κατάκτηση της Λίβερπουλ κι ο πέμπτος το 1992 με την κατάκτηση της Μπαρτσελόνα.

Άλλο ένα σημαντικό που θα λάβει χώρα σήμερα,είναι ότι αμφότερες οι ομάδες,διαθέτουν από 3 ευρωπαϊκές κούπες,και μία από τις δύο θα ισοφαρίσει τον μεγάλο(κάποτε),Άγιαξ, (1971,1972,1973,1995) και φυσικά τη Μπάγερν (1974,1975,1976,2001).Μάλιστα όπως όλοι ξέρουμε οι δύο ομάδες συναντήθηκαν το 2009 στο Ολύμπικο της Ρώμης,όπου τότε η Μπάρτσα είχε κάνει έναν βραδινό περίπατο,με 2-0.

Τα σημαντικά της βραδιάς,που προοικονομούν ένα μεγάλο ματς,είναι τα εξής:


• Ευχάριστους… πονοκέφαλους αντιμετωπίζουν αμφότεροι οι προπονητές. Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και Πέπε Γκουαρντιόλα… αναγκαστικά, θα απογοητεύσουν αρκετούς από τους παίκτες τους, αφού όλοι είναι «ετοιμοπόλεμοι»!

• Ο Σκωτσέζος τεχνικός, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα στο Νησί, αναμένεται να χρησιμοποιήσει τους 11 που ξεκίνησε και απέναντι στη Σάλκε, στο πρώτο παιχνίδι μεταξύ των δύο ομάδων για τα ημιτελικά της διοργάνωσης, στη Γερμανία. Δηλαδή, τους: Φαν ντερ Σαρ, Φάμπιο, Βίντιτς, Φέρντιναντ, Εβρά, Βαλέντσια, Κάρικ, Γκιγκς, Παρκ, Ρούνεϊ και Ερνάντες.

• Στον αντίποδα, ο Πέπε Γκουαρντιόλα πρόκειται να κατεβάσει τους εξής 11: Βαλντές, Πικέ, Πουγιόλ, Ντάνιελ Άλβες, Μαστσεράνο, Μπούσκετς, Τσάβι, Ινιέστα, Πέδρο, Βίγια και Μέσι.


Ας δούμε και τα στατιστικά του 19ου τελικού στην ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ:
1. Στις τελευταίες δέκα μεταξύ τους αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις οι δύο ομάδες είναι ισόπαλες στις νίκες. Τόσο η Μπαρτσελόνα, όσο και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχουν νικήσει τρεις φορές, ενώ τέσσερα παιχνίδια έχουν λήξει ισόπαλα. Στα γκολ: 17 έχουν πετύχει οι Καταλαναοί, έναντι 14 των «κόκκινων διαβόλων».

2. Πρόκειται για τη δεύτερη φορά που δύο ομάδες που έχουν αναμετρηθεί σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ, συναντώνται και πάλι. Η Λίβερπουλ και η Μίλαν έχουν παίξει δύο φορές στους τελικούς 2005 και 2007. Στο πρώτο παιχνίδι η αγγλική ομάδα είχε κατακτήσει το τρόπαιο. Την δεύτερη η ιταλική.
Στην πρώτη τους συνάντηση –στον τελικό του 2009- η Μπαρτσελόνα είχε επικρατήσει 2-0 της Γιουνάιτεντ.

3. Πρόκειται για την 22η φορά που μια ισπανική ομάδα φτάνει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ή της… εξέλιξής του, το Τσάμπιονς Λιγκ. Αντίστοιχα, 18 φορές αγγλικές ομάδες έχουν παίξει στο μεγάλο ραντεβού. Στην λίστα αυτή, την πρώτη θέση έχει η Ιταλία, η οποία έχει εκπροσωπηθεί 26 φορές σε τελικό.

4. Εάν νικήσει η Μπαρτσελόνα, τότε θα είναι ο 13ος τίτλος που καταλήγει σε ισπανικά χέρια, κάτι που αποτελεί ρεκόρ. Στην περίπτωση επικράτησης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τότε, 12 φορές το τρόπαιο θα έχει κατακτηθεί από Αγγλική ομάδα.

5. Όποια ομάδα νικήσει θα μπει στο… κλαμπ των ομάδων που έχουν κατακτήσει τρεις φορές το Τσάμπιονς Λιγκ από την χρονιά έναρξής του, δηλαδή, το 1992-93. Μέχρι τώρα μόνο η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μίλαν έχουν καταφέρει να κατακτήσουν τρεις φορές το τρόπαιο.

6. Περίεργη σύμπτωση… Τόσο η Μπαρτσελόνα, όσο και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχουν τον ίδιο απολογισμό σε συγκομιδή τερμάτων. Έχουν πετύχει 303 γκολ, ενώ έχουν δεχθεί 158, πάντα σε παιχνίδια που έχουν δώσει την συγκεκριμένη διοργάνωση.
Όμως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά… Οι Καταλανοί έχουν τον απολογισμό αυτό σε 158 παιχνίδια του στη διοργάνωση, ενώ οι «κόκκινοι διάβολοι» σε 175 αγώνες.

7. Είναι ο πρώτος τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ που φιλοξενείται στο νέο Γουέμπλεϊ. Μέχρι την ανακαίνισή του, είχαν διεξαχθεί πέντε τελικοί σε αυτό: Μίλαν – Μπενφίκα (1963), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπενφίκα (1968), Άγιαξ – Παναθηναϊκός (1971), Λίβερπουλ – Μπριζ (1978) και τέλος, Μπαρτσελόνα – Σαμπντόρια (1992).

8. Το Γουέμπλεϊ είναι γούρικο και για τις δύο ομάδες… Όσες φορές έχουν αγωνιστεί σε αυτό, οι παίκτες τους έχουν φύγει με πλατιά χαμόγελα και το τρόπαιο.
Το 1968 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επικράτησε 4-1 της Μπενφίκα, ενώ το 1992 η Μπαρτσελόνα νίκησε 1-0 την Σαμπντόρια. Σημαντική σημείωση… Και τις δύο φορές στην παράταση!

9. Στις δύο της κατακτήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ η Μπαρτσελόνα έφυγε νικήτρια αντιμετωπίζοντας αγγλικές ομάδες. Το 2006 επικράτησε 2-1 της Άρσεναλ στο Παρίσι και το 2009 στη Ρώμη νίκησε 2-0 την εφετινή της αντίπαλο, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

10. Ο Λιονέλ Μέσι έχει πετύχει 11 γκολ στην τρέχουσας σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, ένα λιγότερο από τον Ολλανδό, Ρουντ Φαν Νίστελροϊ, ο οποίος κατέχει το ρεκόρ με 12 γκολ από το 2002-3 αγωνιζόμενος με τη φανέλα της Γιουνάιτεντ.
Όμως ο Λιονέλ Μέσι έχει ένα αρνητικό ρεκόρ απέναντι στις αγγλικές ομάδες. Δεν έχει σκοράρει στα τελευταία επτά παιχνίδια που έχει δώσει με την Μπαρτσελόνα σε αγγλικό έδαφος.

11. Η ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα σκοράρει πάντα, στα τελευταία 20 παιχνίδια που έχει δώσει στη διοργάνωση. Η τελευταία φορά που είχε μείνει άσφαιρη ήταν πριν 18 μήνες στο παιχνίδι των ομίλων με την Ρουμπίν Καζάν.

12. Ο Κάρλες Πουγιόλ, αρχηγός της Μπαρτσελόνα εάν αγωνιστεί τότε θα φτάσει στις 100 συμμετοχές στη διοργάνωση.

13. Για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ο Έντβιν Φαν ντερ Σαρ θα συνδυάσει το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του με έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αυτό θα συμπληρώσει 99 συμμετοχές στη μεγάλη διοργάνωση, στην οποία έχει παίξει με τα φανέλες των Άγιαξ, Γιουβέντους και Μάντσεστερ Γιουνάιτεν.

14. Απέναντι σε αγγλικές ομάδες η Μπαρτσελόνα μετράει 29 νίκες και 17 ήττες σε συνολικά 65 παιχνίδια. Από αυτά τα 22 είναι στο Τσάμπιονς Λιγκ στα οποία έχει γνωρίσει πέντε φορές την ήττα.

15. Από την άλλη πλευρά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει νικήσει τις 7 από τις 27 μάχες της με ισπανικές ομάδες στο Τσάμπιονς Λιγκ. Συνολικά σε όλες τις διοργανώσεις έχει 11 νίκες σε 40 παιχνίδια κόντρα στους Ίβηρες.

16. Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον είναι αήττητος στα 13 τελευταία παιχνίδια του στη διοργάνωση. Τελευταία ήττας πέρσι 2-1 από την Μπάγερν Μονάχου στα προημιτελικά.
Στα φετινά 12 παιχνίδια, η ομάδα του έχει δεχθεί μόλις τέσσερα γκολ.

17. Ο παίκτης που θα κατέβει στον αγωνιστικό χώρο του νέου Γουέμπλεϊ το Σάββατο και θα έχει τις περισσότερες συμμετοχές… στην πλάτη του είναι ο Ράιαν Γκιγκς. Ο αρχηγός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχει δώσει 125 παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τέσσερα λιγότερα έχει ένας άλλος παίκτης της Γιουνάιτεντ ο Πολ Σκόουλς. Περισσότερες συμμετοχές στη διοργάνωση έχει ο Ραούλ με 142 συμμετοχές, φυσικά, τις περισσότερες με τη φανέλας της Ρεάλ Μαδρίτης…

Ας πάμε και στους μεταξύ τους τελικούς.Ταξιδεύουμε στο μακρινό 1991,τότε που η Γιουνάιτεντ μετά από πενταετή εξορία, λόγω των τραγικών συμβάντων στο «Χέιζελ»,γιόρτασε με τον καλύτερο τρόπο την επιστροφή της για να δούμε πώς:

Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-2 (79’ Κούμαν – 67’, 74’ Χιουζ)


Barcelona: Busquets, Nando, Alexanco (Pinilla 72), Koeman, Ferrer, Goicoechea, Bakero, Eusebio, Beguiristain, Laudrup, Julio Salinas.

Man United: Sealey, Irwin, Bruce, Pallister, Blackmore, Phelan, Robson, Ince, Sharpe, McClair, Hughes.


Στον πιο πρόσφατο που προανέφερα μάλιστα το 2009,οι Ισπανοί,έπαιρναν εκδίκηση για εκείνο το πάρτι των «κόκκινων διαβόλων» χαλώντας τη δική τους γιορτή 18 χρόνια αργότερα.Και έτσι η Γιουνάιτεντ δεν κατόρθωσε να γίνει η πρώτη ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ που θα έκανε το repeat.


Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (10’ Ετό, 30’ Μέσι)

Barcelona: Valdes, Puyol, Toure, Pique, Sylvinho, Xavi, Busquets, Iniesta (Pedro 90), Messi, Eto'o, Henry (Keita 72).

Man United: Van der Sar, O'Shea, Ferdinand, Vidic, Evra, Park (Berbatov 66), Anderson (Tevez 46), Carrick, Giggs (Scholes 75), Ronaldo, Rooney.




Άλλο ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας,είναι οι τελικοί στο Wembley:
22 Μαϊου 1963 Μίλαν-Μπενφίκα 2-1
29 Μαϊου 1968 Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπενφίκα 4-1 (1-1)
2 Ιουνίου 1971 Άγιαξ-Παναθηναϊκός 2-0
10 Μαϊου 1978 Λίβερπουλ-Μπριζ 1-0
20 Μαϊου 1992 Μπαρτσελόνα-Σαμπντόρια 1-0 (0-0)






Για να δούμε λοιπόν,ποιός θα σηκώσει το άγιο....δισκοπότηρο!
Σας παραθέτω τέλος φράσεις μεγάλων ποδοσφαιριστών,που είχαν την τιμή να αγωνιστούν,σε τέτοιο επίπεδο:

"Τίποτα δεν συγκρίνεται με την κατάκτηση αυτής της διοργάνωσης"(Αλφρέντο ντι Στέφανο)

"Όταν είδα το κύπελλο από κοντά,νόμιζα πως θα πεθάνω"(Τζιάνι Ριβέρα)

"Είναι η καλύτερη στιγμή,για όποιον αγαπά το ποδόσφαιρο,να σηκώνεις αυτό το τρόπαιο"(Γιόχαν Κρόιφ)

"Είναι το κύπελλο που ονειρεύεσαι από παιδί να φιλήσεις μια μέρα"(Πάολο Μαλντίνι)

"Κοιμήθηκα αγκαλιά με το κύπελλο όλο το βράδυ" Στίβεν Τζέραρντ.

Αδημονούμε λοιπόν......

ΓΗΠΕΔΟ: «Γουέμπλεϊ», Λονδίνο
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Βίκτορ Κασάι

Και ένα τραγουδάκι,για καλή τύχη στη Γιουνάιτεντ,από το συμπατριώτη:

Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Συνέντευξη με τον τηλεκριτικό Κοσμά Βίδο.....



Ο Κοσμάς Βίδος,είναι ένας άνθρωπος που εάν δεν τον έχετε ακούσει να τον ακούσετε κάνει εκπομπές κάθε μέρα στον βημα fm με τη Δώρα Παυλίδου,και κυρίως για όσους δεν τον διαβάζετε,διαβάστε τον στην εφημερίδα "Βήμα της Κυριακής",αλλά και στο Βήμαγκαζίνο.Και με την ευκαιρία να αγοράζετε εφημερίδες και να διαβάζετε,όχι μόνο site,επαφή με το χαρτί και κυριακάτικος καφές στη λιακάδα είναι ότι πρέπει.Εδώ σε αυτό το μπλογκ θα το τονίζω συνεχώς να διαβάζετε εφημερίδες.Η συνέντευξη του Κοσμά Βίδου ακολουθεί,ενός ανθρώπου,που έχει απίστευτη πένα,και σκέψη με αρχή μέση και τέλος.(Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη)
1)Για όσους δεν ξέρουν τον Κοσμά Βίδο, ποιος βρίσκεται πίσω από την καυστική πένα στο «Βήμα» της Κυριακής και στο «Βημαγκαζίνο», αλλά και πίσω από τα μικρόφωνα του βήμα fm, καθημερινά; Πες μας λίγα λόγια

Tι να λέμε τώρα… Αθηναίος, εκ Τήνου καταγόμενος, ετών 44 (και βάλε). Ψηλό δεν θα με έλεγα, αδύνατο (με πολύ κόπο και πολλές στερήσεις) θα με έλεγα. Λάτρης των ταξιδιών είμαι, της πεζοπορίας (στη φύση αλλά και στις πόλεις του εξωτερικού που έχουν ενδιαφέρον), των γλυκών (οι στερήσεις που λέγαμε…) και των γλυκών αναμνήσεων _ όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερες συσσωρεύονται… Ουφ! Τι άλλο κάνω; Διαβάζω (τελευταίως έχω ανακαλύψει τα κόμιξ και έχω ξεφραγκιαστεί), βλέπω μανιωδώς σήριαλ (στην παρανομία του downloading και εγώ ως τη μέρα που θα με ρίξουν στο Γκουαντάναμο), ακούω μουσική (μεράκι μου η όπερα) και προσπαθώ εναγωνίως να μην ξεράνω τις γλάστρες στον μπαλκόνι μου _ το αγαπώ το πράσινο, «δεν πιάνει» όμως το χέρι μου…

2)Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια με τη δημοσιογραφία; Από μικρός είχες αυτό το «μικρόβιο»;Με αυτό ήθελες να ασχοληθείς από μικρός;
Εντελώς τυχαία. Αλληλογραφούσα με μια φίλη που εργαζόταν τότε στο «Βήμα», θεώρησε ότι έχω ένα κάποιο ταλέντο, με πήρε από το αυτί και με έφερε στα γραφεία της εφημερίδας, που τότε (πριν από 22 και κάτι χρόνια) ήταν στη Χρήστου Λαδά, στο κέντρο. Μπήκα ως επισκέπτης, παρέμεινα ως μαθητευόμενος, κατσικώθηκα και έκτοτε…

3)Η μεγάλη μου απορία. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος η ζωή του από αυτά που καταλαβαίνουμε, έχει μια ποιότητα, που διαβάζει βιβλία, ακούει κλασσική μουσική και επισκέπτεται εκθέσεις φωτογραφίας, να έχει το κουράγιο να σχολιάσει τις καρικατούρες της τηλεόρασης;

Και οι πιο… πχοιοτικοί (που θα έλεγε και ο Σημίτης) έχουν τα βίτσια τους. Αστειεύομαι… Απλώς, κάποια στιγμή μου ανέθεσαν από την εφημερίδα την τηλεοπτική κριτική, και παρότι υπήρξαν φίλοι που έφριξαν προβλέποντας τον απόλυτο εξευτελισμό – καταβαράθρωση του δημοσιογραφικού ονόματός μου, εγώ επέμεινα στο «η δουλειά δεν είναι ντροπή» και τόλμησα να αφήσω την «Ωραία Ελένη» (έγραφα για κλασσική μουσική τότε) του Οφενμπαχ και να πιάσω την ωραία Ελένη (Μενεγάκη) του Antenna _ τότε. Σήμερα, πολλά χρόνια μετά, επιμένω «η δουλειά δεν είναι ντροπή» αν προσπαθείς να την κάνεις σωστά.

4)Πώς είναι τα πράγματα με τη δημοσιογραφία; Από τη μία δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας και από την άλλη τα κανάλια είναι γεμάτα από αμόρφωτους που νομίζουν ότι δημοσιογραφούν. Ποια είναι η γνώμη σου;

Τι είπαμε; Τη δουλειά σου πρέπει να προσπαθείς να την κάνεις σωστά, ειδικά μια δουλειά σαν τη δημοσιογραφία που όσα χρόνια κι αν έχεις στο κουρμπέτι παραμένει διαρκές σχολείο (για το δημοσιογράφο) αλλά και που επηρεάζει την κοινή γνώμη. Υστερα από πολλά χρόνια «κακομεταχείρισης» και του εν λόγω επαγγέλματος (οι λόγοι πολλοί, οι υπεύθυνοι ακόμα περισσότεροι, η κουβέντα μεγάλη) τα καταφέραμε, ακουμπήσαμε πάτο. Θέλω να ελπίζω ότι θα ακολουθήσει η άνοδος στην επιφάνεια, για να πάρουμε αέρα και να ξαναβρούμε τη σωστή ρότα: να συνεχίσουμε το ταξίδι της έγκυρης ενημέρωσης. Οσο για το ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, σε ποιο άραγε επάγγελμα υπάρχουν; Αν ξέρεις πες μου γιατί δεν βγαίνω με μία μόνο δουλειά.

5)Στο Βημαγκαζίνο,έχουμε τη δυνατότητα να διασκεδάζουμε κάθε Κυριακή με τα κείμενά σου. Από πού αντλείς την έμπνευση και γράφεις; Οι ιστορίες είναι αληθινές ή παίρνεις ένα μικρό περιστατικό και το «φτιάχνεις».Επίσης η αγαπημένη μας θεία Ιουλία είναι υπαρκτό πρόσωπο;

Στο «Βημαgazino» γράφω πάντα ό,τι μού συμβαίνει, τη στήλη μου την τροφοδοτεί η καθημερινότητά μου. Οσο και τη θεία Ιουλία, φυσικά και είναι υπαρκτό πρόσωπο, τι σε κάνει να αμφιβάλεις; (Όχι, συνεντεύξεις και αυτόγραφα δεν δίνει, μην επιμένεις).

6)Επειδή έχεις άποψη, πού νομίζεις ότι οφείλεται η οικονομική κρίση; Μήπως τελικά είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε κάποιες αξίες και ιδανικά;
Για να αναθεωρήσεις κάτι πρέπει προηγουμένως να το έχεις. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από εκεί την αναζήτηση: από το αν έχουμε ακόμα αξίες και ιδανικά… ΄Η όλα ήταν και είναι χρήμα;

7)Αν σου έδινα την ευκαιρία, να κάνεις εκπομπή σε ένα «ελεύθερο» ραδιόφωνο χωρίς ΕΣΡ, και να έκανες ένα δύωρο πρόγραμμα. Τί θα πραγματευόταν η εκπομπή και τί μουσικές θα μας αφιέρωνες;

Η σοβαρή πλευρά μου θα ήθελε μια εκπομπή με τα παράλογα της όπερας (σπασμένες νότες, υστερικές σοπράνο, τενόροι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης…), η άλλη πλευρά μου, η…, κι εγώ δεν ξέρω πώς να τη χαρακτηρίσω, θα έκανε μια σειρά αφιερωμάτων στη Lady Gaga ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια (για να αποκαλύψει που οδηγεί η Καθολική Παιδεία τον άνθρωπο!) και καταλήγοντας στην αγιοποίησή της από τον Πάπα Βενέδικτο μετά τον «Juda». Αυτό το τελευταίο μάλλον θα ενοχλούσε το ΕΣΡ, ε;

8)Διασχίζεις το κέντρο της Αθήνας καθημερινά. Τί είναι αυτό που το έχει φτάσει σε τέτοιο χάλι. Οι μετανάστες φοβούνται να βγουν επειδή τους περιμένουν ακροδεξιοί, Έλληνες δε βγαίνουν επειδή υπάρχουν μετανάστες. Τι σκέφτεσαι;

Σκέφτομαι ότι ένα κράτος που έχει χάσει τον έλεγχο της κατάστασης επειδή ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να την ελέγξει για το κοινό όφελος (και το δικό μας και το… δικό τους, των ξένων ντε) είναι κράτος αποτυχημένο.

9)Μέσα από αυτή την μέχρι τώρα δημοσιογραφική σου πορεία, τί είναι αυτό που θες να θυμάσαι και ποιο είναι αυτό που προσπαθείς να το διαγράψεις από την μνήμη σου;

Προσπαθώ να διαγράψω κάτι κείμενα που δεν βγήκαν όπως έπρεπε (πάνω στην ένταση της δουλειάς κάνεις και «πατάτες») ή για λάθη που αποκάλυψαν την ημιμάθειά μου και με εξέθεσαν: Δεν ήξερα π.χ. τη σωστή σημασία της έκφρασης «αναντάμ παπαντάμ» και τη χρησιμοποιούσα στα γραπτά μου λάθος, ξανά και ξανά, ως τη στιγμή που με διόρθωσε μια αναγνώστρια και μου έπεσαν τα μούτρα. Θέλω να θυμάμαι ότι ως δημοσιογράφος κρίνομαι πάντα από τους πάντες και καλούμαι να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Και θυμάμαι, βεβαίως, πάντα τις ωραίες στιγμές που έχω ζήσει (και ζω) στο γραφείο και έξω από αυτό με τους (ελάχιστους) φίλους που έκανα μέσα από τη δουλειά.

10)Επειδή είσαι ένας «μάστορας» της γραφής. Έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις ένα βιβλίο ή ακόμα σενάριο;

Να σου πω την αλήθεια το «μάστορας της γραφής» δεν μου πολυαρμόζει. Στην πραγματικότητα προτιμώ το Πρωτομάστορας! Αστειεύομαι πάλι, και για να σοβαρευτώ: παραμένω (αυτό δεν το λέω για να κάνω το σεμνό) μαθητής… Κατά τα άλλα, ναι έχω σκεφτεί να γράψω βιβλίο. Και έχω ήδη γράψει ένα παιδικό που όμως δεν μπορώ να σου πω ότι το αγαπώ πολύ _ αν το ξαναέγραφα θα το έκανα αλλιώς. Εχω επίσης συγγράψει μαζί με τον Σταμάτη Φασουλή και το Βαγγέλη Νάση μια επιθεώρηση που παίχτηκε στο «Θέατρο Χορν» για δύο χρονιές («Το τρέντυ θα σφυρίξει τρεις φορές»). Σκέψεις για μυθιστορήματα και διηγήματα περνάνε καθημερινά από το μυαλό μου. Δεν έχω όμως το χρόνο να ασχοληθώ, η δουλειά μου είναι απαιτητική (και ας μην φαίνεται στους μη γνωρίζοντες) και μου τρώει πολλή ενέργεια. Εκτός αυτού, είναι τόσοι πολλοί οι συγγραφείς γύρω μου (πιο πολλοί από τους αναγνώστες, φοβάμαι) που νομίζω ότι άλλος ένας δεν λείπει. Από το να γράφω βιβλία προτιμώ να διαβάζω και να θαυμάζω εκείνους που γράφουν καλά. Τώρα στο μέλλον…

11)Τέλος αγαπημένος στίχος ή γνωμικό

«Πάντα βασίζομαι στην καλοσύνη των ξένων», από το «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς. Και όχι δεν κατέβασα όλη τη βιβλιοθήκη μου για να βρω κάτι που να κάνει εντύπωση, το θυμάμαι απ΄έξω! Και το εννοώ απολύτως.


Και επειδή εκτός από εξαιρετικός στο γράψιμο,είναι ένα απίστευτα ψαγμένο άτομο,που διαβάζει ασταμάτητα,και μπορείς να τον ρωτάς ό,τι θες του ζήτησα την γνώμη του και στον Δεκάλογο,που τον έχουμε καθιερώσει εδώ στον "Υπαρκτό Σουρεαλισμό".

Κοσμάς Βίδος:Οι προτάσεις μου γίνονται με κύριο κριτήριο το συναίσθημα: τι με συγκίνησε κάποια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου,από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα ,ακόμα και αν ορισμένα από εκείνα δεν θεωρούνται highlights της δημιουργίας κάποιου συγγραφέα, σκηνοθέτη, συνθέτη…

Βιβλία

Μαρία Ιωαννίδου: Λωξάνδρα

Μιμίκα Κρανάκη: Contre-temps

Julien Green: Ο άλλος ύπνος

Gabriel Garcia Marquez: Εκατό χρόνια μοναξιάς

Gabriel Garcia Marquez: Ο έρωτας στα χρόνια της Χολέρας

Agustin Gomez-Arcos: Tο σαρκοβόρο αρνί

Μ. Καραγάτσης: Η μεγάλη χίμαιρα

J. R. R. Tolkien: Χόμπιτ

Marguerite Yourcenar: Anna soror

Και οι ποιητικές συλλογές του Τάσου Λειβαδίτη


Ταινίες

Χίτσκοκ: Δεσμώτης του ιλίγγου

Χίτσκοκ: Τα πουλιά

Μπέργκμαν: Καλοκαίρι με τη Μόνικα

Φελίνι: Οι νύχτες της Καμπίρια

Φρίαρς: Ωραίο μου πλυντήριο

Κανελλόπουλος: Η εκδρομή

Κάπρα: Συνέβη μια νύχτα

Ντε Σίκα: Ο τελευταίος σταθμός

Αϊζενστάιν: Ιβαν ο τρομερός

Και τα άπαντα του Αλμοδόβαρ

Τραγούδια

Θεοδωράκης – Ελύτης: Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα

Θεοδωράκης: Χάθηκα

Ξαρχάκος: Βαρκαρόλα

Johnny Christopher, Mark James and Wayne Carson Thompson: Always on my mind

Abba: Dancing Queen

The mamas and the papas: California dreaming

Dolly Parton: I will always love you (στη δική της ερμηνεία)

Dalida: Il venait d'avoir 18 ans

Απόστολος Χατζηχρήστος, Σμυρνιωτάκη: Ας μην ξημέρωνε ποτέ

Και όλες (σχεδόν όλες) οι όπερες του Πουτσίνι



μια γεύση απο Κοσμά Βίδο

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Ο Παντελής Αμπαζής μας προτείνει......



Μετά τον Στάθη Παναγιωτόπουλο και ο μουσικός Παντελής Αμπαζής,μας προτείνει τον δικό του δεκάλογο.Από τραγούδια επέλεξε μόνο ελληνικά,και όχι ξένα,διότι σαν μουσικός είναι δύσκολο να μαζέψει όλες του τις προτιμήσεις σε έναν δεκάλογο....

ΒΙΒΛΙΑ

Όλα τα τραγούδια -Νίκος Γκάτσος


Η αυτοβιογραφία του φωτός -Γραμματικάκης Γιώργος


Γιώργος Ζαμπέτας: Βίος και πολιτεία

"Και η βρόχα έπιπτε... στρέιτ θρου" - Κλειάσιου Ιωάννα


Μαραμπού -Νίκος Καββαδίας



Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά-Νϊκος Καζαντζάκης



Ντόμπρα και σταράτα - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ



Τα ρω του έρωτα -Οδυσσέας Ελύτης



Ερωτικός Παπαδιαμάντης Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη



Άπαντες στίχοι- Γιάννης Σκαρίμπας



Γεώργιος Σουρής-Ποιήματα



---------------------------------------------------
ΤΑΙΝΙΕΣ


match point -Woody Allen



Η τίγρης και το χιόνι -Roberto Benigni



Η ζωή είναι ωραία -Roberto Benigni



La dolce vita -Federico Fellini



Σινεμά ο Παράδεισος -Giuseppe Tornatore



Πολίτικη κουζίνα- Τάσος Μπουλμέτης



PEPPERMINT- Κώστας Καπακάς



LA DOUBLURE -Francis Weber



Οι εντιμότατοι φίλοι μου -Μario Μonicelli



Radio Days-Woody Allen



-------------------------------------------------------
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ


Ο Τζακ ο' Χάρα - Γιώργος Ζαμπέτας, Θεοδόσης Άθας

Ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα -Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Κώστας Βίρβος

Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη- Ξαρχάκος, Γκάτσος, Κόκοτας

Η νήσος των Αζορών- Μίκης Θεοδωράκης,Μποστ, Μπιθικώτσης

Ο Γιάννης ο φονιάς- Χατζιδάκης, Γκάτσος, Μητσιάς

Συννεφιασμένη Κυριακή- Τσιτσάνης, Καζαντζίδης

Φραγκοσυριανή-Μάρκος Βαμβακάρης

Γωνιά-γωνιά -Θεοδωράκης, Χριστοδούλου, Μπιθικώτσης

Όνειρο απατηλό- Καλδάρας, Παπαγιαννοπούλου, Κόκοτας

Μάλιστα κύριε -Ζαμπέτας, Καγιάντας

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Ο Στάθης Παναγιωτόπουλος προτείνει......



Όπως καταλάβατε,βαριόμαστε τις φιλοσοφίες και την επικαιρότητα,άλλωστε καλοκαίρι έρχεται,οπότε καλύτερα ας προάγουμε τον πολιτισμό,γιατί εδώ δεν είμαστε τίποτα τυχαίοι διαμορφώνουμε συνειδήσεις.Άλλωστε όπως έλεγε η Μελίνα Μερκούρη ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας.Λοιπόν για μένα πολιτισμός είναι μουσική,ταινίες και βιβλία(και μπάλα θα ασχοληθούμε και με αυτο,βλέπετε το Σάββατο έχει τελικό τσου-λου,glory glory manchester united κτλ κτλ).Λοιπόν στο θέμα μας ο αγαπημένος "Σκύλος",από την τηλεοπτική συμμορία του ANT1 Ράδιο Αρβύλα,και από τη ραδιοφωνική συμμορία του imagine,Στάθης Παναγιωτόπουλος προτείνει στον Υπαρκτό Σουρεαλισμό δέκα ταινίες,δέκα τραγούδια,δέκα βιβλία που πρέπει να δούμε σε αυτή τη ζωή.Υποκειμενικά πάντα,γιατί τί θα ήταν ο άνθρωπος χωρίς τις εμμονές του.
Πάμε λοιπόν:
Ταινίες :

The Godfather Trilogy
Battleship Potemkin
Apocalypse Now
Clockwork Orange
The Company Of Wolves
Woodstock
The BIg Lebowski
Citizen Kane
Life Of Brian
Μια Αιωνιοτητα και Μια Μερα

Τραγουδια
(ολα των Deep Purple)
Highway Star
Child In Time
Burn
Sometimes I Feel Like Screaming
Fools
Smoke on the Water
Perfect Strangers
Fireball
Rapture of the Deep
Contact Lost

Βιβλία
For Whom The Bell Tolls (Ernest Hemingway)
Catcher In The Rye (J.D.Salinger)
Angela’s Ashes (Frank McCourt)
Τα Χριστουγενιατικα Διηγήματα του Αλεξανδρου Παπαδιαμάντη
Beyond Beef (Jeremy Rifkin)
Michael Brother Of Jerry (Jack London)
The Old Man And The Sea ( Ernest Hemingway)
Of Mice and Men (John Steinbeck)
1984 (George Orwell)
Fear and Loathing in Las Vegas (Hunter S. Thompson)

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Τα βιβλία που πρέπει να διαβάσει κανείς!



Σπάνια δουλειά,με αρχή μέση και τέλος.Ο ραδιοφωνικός παραγωγός Μάκης Προβατάς και η εκπομπή του στον Βήμα fm 99,5 έκανε μια καταπληκτική δουλειά,και ο "Υπαρκτός Σουρεαλισμός",την στηρίζει και σας την προτείνει.Και όπως έχει πει και ο ίδιος όποιος διαβάζει βιβλία δεν είναι κάποιος με πενήντα βαθμούς μυωπία και όταν περπατάει σκοντάφτει,αντιθέτως όποιος δε διαβάζει βιβλία,σκοντάφτει και πέφτει και κάνει και θόρυβο.Έτσι κι αλλιώς τα άδεια βαρέλια κάνουν πιο πολύ θορυβο,και όπως είπε και ο Φρόυντ αυτοί που σήμερα καίνε βιβλία,αύριο θα καίνε ανθρωπους.

ΛΙΣΤΑ ΕΚΔΟΤΙΚΩΝ ΟΙΚΩΝ







1 ΚΕΔΡΟΣ





1. Οδυσσέας - Τζαίημς Τζόυς







2. Ακυβέρνητες πολιτείες – Στρατής Τσίρκας







3. Η σονάτα του σεληνόφωτος – Γιάννης Ρίτσος







4. Βιολέτες για μια εποχή – Τάσος Λειβαδίτης







5. Σκλάβοι πολιορκημένοι – Κώστας Βάρναλης







6. Η δίκη – Φραντς Κάφκα





7. Καθώς ψυχορραγώ – Γουίλλιαμ Φώκνερ



8. Μεγάλες προσδοκίες – Κάρολος Ντίκενς



9. Άμλετ - Ουίλλιαμ Σαίξπηρ





10. Ευτυχισμένες μέρες – Σάμιουελ Μπέκετ





2 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ



1) Ιλιάδα – μετ. Ν. Καζαντζάκη-Ι.Θ. Κακριδή

2) Οδύσσεια – μετ. Ν. Καζαντζάκη-Ι.Θ. Κακριδή

3) Πλάτων, Συμπόσιο

4) Σοφοκλής, Τραγωδίες – μετ. Ι. Γρυπάρη

5) Θερβάντες, Δον Κιχώτε ντε λα Μάντσα,

6) Καντ, Κριτική του πρακτικού λόγου

7) Νίτσε, Η γέννηση της τραγωδίας

8) Γκαίτε, Φάουστ

9) Προυστ, Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

10) Βιντσέντσος Κορνάρος, Ερωτόκριτος



3 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ



1-Ο Ηλίθιος (Φιόντορ Ντοστογιέβσκη)

2- Σύντομη Ιστορία του Βυζαντίου (Νόριτς Τζον Τζούλιους)

3- Πόλεμος και Ειρήνη (Λέων Τολστόη)

4-Έγκλημα και Τιμωρία (Φιόντορ Ντοστογιέβσκη)

5-Αντίσταση (Ερνέστο Σάμπατο)

6-Ούτε το όνομά μου (Θία Χάλο)



7-Iράκ-Το ολίσθημα του Τσώρτσιλ (Κρίστοφερ Κάθεργουντ) / Ουδέτερη Ζώνη – Στην Πράσινη Ζώνη της Βαγδάτης (Ρατζίβ Τσαντρασεκαράν)



(Δύο βιβλία για το Ιράκ – το πρώτο για το «χθες» και το δεύτερο για το «σήμερα».)

8-Η Ιστορία των Σταυροφοριών (Στήβεν Ράνσιμαν)

9-Το Ημερολόγιο Μιας Καταστροφής (Ρόμπιν Χάιαμ)

10-Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος (Ουίνστον Τσώρτσιλ)



4 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΙΔΑ Α.Ε.



1-Ιζαμπέλ Αλιέντε, Το σπίτι των πνευμάτων

2-Τάκης Θεοδωρόπουλος, Το μυθιστόρημα του Ξενοφώντα

3-Μαργαρίτα Καραπάνου, «Ναι»

4-Αμίν Μααλούφ, Σαμαρκάνδη

5-Χαρούκι Μουρακάμι, Το κουρδιστό πουλί

6-Κενιζέ Μουράτ, Της νεκρής πριγκίπισσας

7-Ορχάν Παμούκ, Με λένε Κόκκινο

8-Ρόζαμουντ Πίλτσερ, Ψάχνοντας για κοχύλια

9-Άυν Ράντ, Εμείς οι ζωντανοί

10-Τζόναθαν Φράνζεν, Οι διορθώσεις





5 ΨΥΧΟΓΙΟΣ



1- H_ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ.- ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ



2- Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ - ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ



3- MΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ -ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ

4- TH_NYXTA_ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ Ο ΧΡONOΣ -ΝΟΕΛ ΜΠΑΞΕΡ



5- ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΣΠΑΣΙΚΛΑ-ΤΖΕΦ ΚΙΝΙ



6- TO_KOΡΙΤΣΙ_ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΗΣ_ΣΦΗΓΚΑΣ- ΣΤΙΓΚ ΛΑΡΣΟΝ.



7- ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΣΙΓΑΡΟ- ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ



8- ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ ΧΙΛ- ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ



9- ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ XANOMAI-ΡΕΝΑ ΡΩΣΣΗ ΖΑΙΡΗ



10- ΔΩΡΟΘΕΑ ΝΤΕ ΡΟΠ- ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΡΑΚΗς





6 METAIXMIO

1-Η συμφωνία των ονείρων του Νίκου Θέμελη

2-Ο καιρός των χρυσανθέμων Μάνος Ελευθερίου

3-Ο Κολοσσός του Μαρουσιού και Πρώτες εντυπώσεις από την Ελλάδα του Χένρι Μίλερ

4-Αλεξανδρινό κουαρτέτο του Λόρενς Ντάρελ

5-Καπούτ του Κούτρσιο Μαλαπάρτε

6-Θέρος, Σκηνές από την αγροτική ζωή- Τζ. Μ. Κουτσί

7-Κάτω από τον ήλιο του Νότου του Λοράν Γκοντέ

8-Ταξίδια με τον Ηρόδοτο του Ρίσαρντ Καπισίνσκι

9-Στην Ευρώπη, Ταξίδια στον 20ό αιώνα -Χέιρτ Μακ

10-Καθρέφτης του Κόσμου, Μια νέα Ιστορία της Τέχνης του Τζούλιαν Μπελ







7 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε.



1-Ρέα Γαλανάκη - Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά

2-Λένα Διβάνη - Ένα πεινασμένο στόμα

3-Ζυράννα Ζατέλη - Και με το φως του κύκου επανέρχονται

4-Ιωάννα Καρυστιάνη - Μικρά Αγγλία

5-Ισμήνη Καπάνταη - Απειρωτάν και Τούρκων

6-Παύλος Μάτεσις - Η μητέρα του σκύλου



7-Ανδρέας Μήτσου - Τα ανίσχυρα ψεύδη του -Ορέστη Χαλκιόπουλου

8-Δημήτρης Νόλλας - Τα θολά τζάμια

9-Αντώνης Σουρούνης - Ο χορός των ρόδων

10-Ευγενία Φακίνου - Για να δει τη θάλασσα





8 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΕΤ





1-Fernand Braudel Γραμματική των πολιτισμών

2-E. H. Gombrich Το χρονικό της τέχνης



3-E.J. Hobsbawm

Η εποχή των επαναστάσεων 1789-1848

Η εποχή του κεφαλαίου 1848-1875

Η εποχή των αυτοκρατοριών 1875-1914





4-G. Lefebvre Η Γαλλική Επανάσταση

5-Eric Auerbach Μίμησις

6-Ernest Borneman Η πατριαρχία

7-Ernst Mayr Η ανάπτυξη της βιολογικής σκέψης

8-Κ.Θ.Δημαρά Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος

9-Α. Λαΐου Οικονομική ιστορία του Βυζαντίου 7ος –15ος αιώνας Τόμοι Α΄-Γ



10-John M. Camp Η αρχαία αγορά της Αθήνας





9 Λιβάνη





1-ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΑΡΚΕΣ



2-Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ - ΓΙΟΣΤΕΪΝ ΓΚΑΑΡΝΤΕΡ

3-ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ - ΠΑΟΥΛΟ ΚΟΕΛΙΟ

4-ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ. -ΠΩΣ Ο ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ Θ’ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Μ.ΔΕΡΤΟΥΖΟΣ

5-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ- Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Ζ. Μ. ΖΕΜΠ

6-Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ

7-ΟΙ ΩΡΕΣ ΜΑΪΚΛ ΚΑΝΙΓΧΑΜ

8-Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΓΙ. ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ

9-ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ ΑΜΙΝ ΜΑΛΟΥΦ

10-ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΟΛΙΤΑ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ ΑΖΑΡ ΝΑΦΙΖΙ







10 Eκδόσεις Καλέντη





1) Τα 88 ντολμαδάκια Ευγένιου Τριβιζά

2)Αν ήταν όλα αλλιώς Αλκυόνης Παπαδάκη

3)Ο Φρόιντ στο Μανχάταν Λυκ Μποσί

4)Ιωάννης Άγγελος Μίκα Βάλταρι

5) Αντιγόνες Τζωρτζ Στάινερ

6)Ιστορία της τρέλας του Μισέλ Φουκώ

7)O πρίγκιπας των νεφών του Κριστόφ Γκαλφάρ

8) Οι δραπέτες της σκακιέρας Ευγένιου Τριβιζά

9)Φρικαντέλα,η μάγισσα που μισούσε τα κάλαντα

10) Μαμά κόψε το κήρυγμα ,και εσύ μπαμπά επίσης Κική Τζωρτζακάκη





11 Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ





1. Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η φόνισσα

2. Τα ποιήματα, 1941-1971

3. Γιάννης Σκαρίμπας: Το Θείο Τραγί

4. Ηλίας Πετρόπουλος Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη

5. Κώστας Αξελός- Η μοιρα της συγχρονης Ελλαδας

6. Ρίτσαρντ Σένετ, Η τυραννία της οικειότητας. Ο δημόσιος και ιδιωτικός χώρος στον δυτικό πολιτισμό.

7. Νόρμαν Ντέιβις, Ιστορία της Ευρώπης

8.Σύριλ Μάνγκο (επιμ.), Ιστορία του Βυζαντίου

9.Βασίλι Καντίνσκι, Για το πνευματικό στην τέχνη

10.Λεξικό του θεάτρου (Πανεπιστήμιο τηςΟξφόρδης)







12 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΚΑΡΟΣ



1. Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί

2. Γιώργος Σεφέρης, Ποιήματα

3. Νίκος Εγγονόπουλος, Ποιήματα

4. Κική Δημουλά, Ποιήματα

5. Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα

6. Χρήστος Γιανναράς, Τα καθ’ εαυτόν

7. T.S. Eliot, Φονικό στην εκκλησιά

8. Rainer Maria Rilke, Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή

9. Μάνος Χατζιδάκις, Ο καθρέφτης και το μαχαίρι

10. Ανδρέας Κάλβος, Ωδαί





13 LIBRO A.E.







1-MIDDLESEX – Ανάμεσα στα δύο φύλα (ΤΖΕΦΡΥ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ)

2-ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΗ (ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΑΛΤΑΚΟΣ)

3-ΓΡΑΜΜΑ Σ΄ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ν. ΤΟΜΠΑΖΗΣ)



4-ΑΘΗΝΑ 1834-1896: ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΗ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ &ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ



(ΕΛΕΝΗ ΜΠΑΣΤΕΑ)

5-ALDUS MANUTIUS (MARTIN DAVIES)

6-ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΡΑΚΕΣ (ΕΛΙΑΣ ΚΑΝΕΤΤΙ)



7-ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΟΝΤΩΝ



(ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΪΣ ΜΠΟΡΧΕΣ)

8-ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΟΥ Ο ΣΠΟΥΡΓΙΤΗΣ ΠΕΤΑΞΕ (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ- ΤΖΕΦΡΥ ΕΥΓΕΝΙΔΗΣ)

9-ΠΟΡΦΥΡΑ ΠΟΤΑΜΙΑ (ΖΑΝ-ΚΡΙΣΤΟΦ ΓΚΡΑΝΖΕ)

10-ΗΧΟΣ-ΜΥΘΟΣ ΣΑΝ ΕΝΩΣΟΥΝ-(ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΑΤΖΗΜΑΝΩΛΑΚΗ)





14 ΠΑΤΑΚΗΣ



1-Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, Ο μικρός πρίγκιπας,

2-Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ, Λολίτα

3-Pierre Bourdieu, Οι κανόνες της τέχνης,

4-Μάρω Δούκα, Η αρχαία σκουριά

5-Νίκος Γκάτσος, Αμοργός

6-Ζωρζ Σαρή, Όταν ο ήλιος

7-Σώτη Τριανταφύλλου-Το εργοστάσιο των μολυβιών

8-Τζόζεφ Κόνραντ, Η καρδιά του σκότους,

9-Χουάν Ρούλφο, Πέδρο Πάραμο

10-Ισίδωρος Ζουργός, Στη σκιά της πεταλούδας





15 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ



1- Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται (μυθιστόρημα)

2- Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (μυθιστόρημα)

3- Ο Καπετάν Μιχάλης (μυθιστόρημα)

4- Ο Τελευταίος Πειρασμός (μυθιστόρημα)

5- Ο Φτωχούλης του Θεού (μυθιστόρημα)

6- Αναφορά στον Γκρέκο (μυθιστορηματική αυτοβιογραφία)

7- Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία – Κίνα (Νίκου και Ελένης Καζαντζάκη, ταξιδιωτική λογοτεχνία)

8- Ασκητική (φιλοσοφία)

9- ΟΔΥΣΕΙΑ (ποίηση)

10- Καποδίστριας (θέατρο)





16 KATOΠΤΡΟ



1. Τony Hey και Patric Walters , "Το κβαντικό σύμπαν".



2. Stephen Hawking , "Το χρονικό του Χρόνου: από τη Μεγάλη Έκρηξη έως τις μαύρες τρύπες".



3. Stephen Hawking και Leonard Mlodinow ,"Το Μεγάλο Σχέδιο: νέες απαντήσεις στα έσχατα ερωτήματα της ζωής".



4. Richard Feynman , "Σίγουρα θα αστειεύεστε, κύριε Φάινμαν: οι περιπέτειες ενός σπάνιου χαρακτήρα".



5. Richard Dawkins , "Το εγωιστικό γονίδιο".



6. Ernst Mayr , "Αυτή είναι η βιολογία: η επιστήμη του έμβιου κόσμου".



7. Steven Pinker , "Το γλωσσικό ένστικτο: πώς ο νους δημιουργεί τη γλώσσα".



8. Douglas Hofstadter και Daniel Dennett "Το εγώ της νόησης: φαντασίες και στοχασμοί για τον εαυτό και την ψυχή".



9. Jared Diamond , "Όπλα, μικρόβια και ατσάλι: οι τύχες των ανθρώπινων κοινωνιών".



10. Jared Diamond,"Κατάρρευση: πώς οι κοινωνίες επιλέγουν να επιτύχουν ή να αποτύχουν".





17 ΑΓΡΑ



1- ΓΡΑΠΤΑ Ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ- ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ



2- ΒΑΡΔΙΑ - ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΙΚΟΣ



3- ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΟΡΠΙΑΣ ΖΩΗΣ-: ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ



4- Ο ΠΑΛΑΙΟΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΜΕΝΤΕΛ ΚΑΙ Η ΑΟΡΑΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ -: ΤΣΒΑΪΧ ΣΤΕΦΑΝ



5- ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ -ΚΟΡΟΜΗΛΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ



6- ΔΙΠΛΩΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ -ΑΤΖΑΚΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ



7- ΤΟ ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΕΤΣΚΥ - ΡΟΤ ΓΙΟΖΕΦ



8- ΤΟ ΜΠΛΕ ΔΩΜΑΤΙΟ-: ΣΙΜΕΝΟΝ ΖΩΡΖ



9- Η ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ -: ΕΛΛΡΟΫ ΤΖΑΙΗΜΣ



10- Η ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ-:ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ



18 ΕΞΑΝΤΑΣ



01. ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ / Θα σε ξεχνάω κάθε μέρα



02. ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ / Χρονολόγιο της ελληνικής Αρχαιότητας



03. ΓΚΟΡ ΒΙΝΤΑΛ / Ιουλιανός



04. ΖΑΝ ΖΕΝΕ / Ο Καβγατζής της Βρέστης



05. ΑΛΕΧΟ ΚΑΡΠΕΝΤΙΕΡ / Ο Αιώνας των Φώτων



06. ΕΡΝΕΣΤΟ ΣΑΜΠΑΤΟ / Περί ηρώων και τάφων



07. ΜΑΡΙΟ ΒΑΡΓΚΑΣ ΛΙΟΣΑ / Ο πόλεμος της συντέλειας του κόσμου



08. ΧΟΡΧΕ ΣΕΜΠΡΟΥΝ / Τι ωραια Κυριακη



09. ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ / Η Λότε στη Βαϊμάρη



10. ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΟΑ (ως ΜΠΕΡΝΑΡΝΤΟ ΣΟΑΡΕΣ) / Το βιβλίο της ανησυχίας



19 ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ



1-ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ "Το τρίτο στεφάνι"



2-ΗΛΙΑΣ Χ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ "Ο Θησυρός των Αηδονιών και άλλα διηγήματα"



3-ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" αλλά και όλα τα προηγούμενα



4-ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΛΛΙΦΑΤΙΔΗΣ "Τιμάνδρα"



5-ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ Η διλογία "Ο ήχος της σάλπιγγος" ("Με δυο απλές γραμμές", "Οι τόποι είναι ήχοι")



6-ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ "Περί αγγέλων και δαιμόνων"



7-ΟΜΗΡΟΣ ΠΕΛΛΑΣ "Στάλαγκ"



8-ΤΖΟΥΛΙΟ ΚΑΪΜΗ "Ένας αποσιωπημένος"



9-ΑΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ "Ένας Γραικός στα Ξένα"



10-ΓΙΩΣΕΦ ΕΛΙΓΙΑ "Άπαντα"

Συνέντευξη με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Γιώργο Μιχαλόπουλο..




Κάθε βράδυ 22:00 με 01:00 Γιώργος Μιχαλόπουλος στον imagine 89,7 του Αντωνη Κανακη.Tα υπόλοιπα παρακάτω:

Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη(Mr Arvulas)


1)Κάθε βράδυ στον imagine 89,7 πώς ξεκίνησε η περιπέτεια με το ραδιόφωνο;


H περιπέτεια ξεκίνησε πολλά χρόνια πρίν, το 1979. Σαν μαθητής έφτιαξα
έναν πομπό και εγκατέστησα εναν πειρατικό σταθμό που αλλού, στο σαλόνι
του σπιτιού.
Εκπομπές, αφιερώσεις, συνομιλίες, μεχρι το '86 που μαζευτήκαμε
κάμποσοι και κάναμε έναν πειρατικό σταθμό σε νοικιασμένο διαμέρισμα,
20ωρο πρόγραμμα τη μέρα, κοινή δισκοθήκη, κλπ. Το όνομα του Μουσικός
Δίαυλος Θεσσαλονίκης και ανάμεσα στους συντελεστές ήταν ο Στάθης
Παναγιωτόπουλος, ο Νίκος Κατανάκης, κλπ.
Την εποχή εκείνη κατά κάποιο τρόπο συνδικαλιστήκαμε, γνωριστήκαμε
μεταξύ μας, ανταλάσσαμε απόψεις για τη μουσική, είχαμε το άγχος της
πρωτιάς σε ένα νέο τραγούδι.
Ακολούθησε η έκρηξη της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας (μέχρι το '88 νόμιμα
ραδιόφωνα ήταν μόνον τα κρατικά), όπου βρέθηκα στον Α103 σαν
επαγγελματίας πλέον.
Επειδή ραδιόφωνο και γάμος δεν συνάδουν (για ευνόητους λόγους),
αποσύρθηκα το 1995 και ξεκίνησα ξανά το 2007 μετά απο 12 χρόνια
απουσίας, στον 89 Rainbow. Προτίμησα την βραδυνή ζώνη για να εχω την
ησυχία μου, να μεταδίδω ότι μου καπνίσει, να έχω απέναντι μου χαλαρούς
ακροατές μετά την κούραση της ημέρας.
Το 2009 μεταγράφηκα στον Imagine 89,7 και πλέον βρίσκομαι στο
ραδιόφωνο όπως το φαντάστηκα :)

2)Πώς νιώθεις όταν βλέπεις πολλά ραδιόφωνα να λειτουργούν με playlists χωρίς
ραδιοφωνικούς παραγωγούς;

Αν οι μουσικές επιλογές είναι προσεγμένες και από άνθρωπο (εννοώ όχιτυχαίες επιλογές από έναν υπολογιστή) δεν με χαλάει καθόλου.Προκειμένου να ακούω αγοράκια και κοριτσάκια με κενό λόγο να τιτιβίζουν, καλύτερα να πρυτανεύει η μουσική. Πολλές φορές το κάνω και εγώ, αφήνω 2-3 τραγούδια να παίξουν προκειμένου να δημιουργήσω ένα κλίμα μουσικό, μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Φοράω τα ακουστικά και απολαμβάνω όπως και οι ακροατές εκεί έξω. Αυτό βέβαια έχει ένα κακό, το ότι δεν προκύπτουν νέα πρόσωπα στο επίγειο, παραδοσιακό ραδιόφωνο. Από την άλλη, υπάρχουν τόσα διαδικτυακά, όπου δεν ξέρεις ποιόν να πρωτοακούσεις.



3)Πώς βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή;;Γιατί ο imagine
διαλέγει περισσότερο να ασχολείται με ξένο ρεπερτόριο;


Στον Imagine δεν υπάρχει "ρεπερτόριο". Ο καθένας μεταδίδει ότι του
καπνίσει. Ο κάθε παραγωγός διαλέγει το ρεπερτόριο του. Προσωπικά,
πολλές φορές μεταδίδω ελληνικά τραγούδια, μου αρέσουν και αρέσουν και
στον κόσμο.
Μη ξεχνάμε πως πλέον υπάρχουν παραγωγές εφάμιλλες των ξένων. Ακούς ένα
τραγούδι και δεν καταλαβαίνεις πως ειναι ελληνικό.

4)Πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική βιομηχανία το Διαδίκτυο;

Είναι αστείο, μια και πλέον όταν κάποιος ψάχνει ένα τραγούδι, πάει στο
youtube. Με το διαδίκτυο η μουσική απόκτησε εικόνα. Εγώ δεν έβλεπα
ποτέ βίντεο κλίπ, ήθελα την ακοή σαν αίσθηση, καθαρή, όχι να την
συνδυάζω με εικόνες. Προτιμούσα να φτιάχνω τις εικόνες στο μυαλό μου.
Τώρα πλέον η μουσική είναι εύκολη. Και ο πρωτάρης χρήστης του
διαδικτύου έχει χιλιάδες mp3, δεν υπάρχει το κυνηγητό για το 45άρι,
για το CD..
Αυτό ειναι και καλό και κακό.. Καλό γιατί υπάρχει άπλετη πρόσβαση στην
μουσική, κακό γιατί κανένας δεν κάθεται να ακούσει ένα cd από την αρχή
ώς το τέλος και να κατανοήσει το concept του καλλιτέχνη.

5)Ποιά είναι η προσωπικότητα που έχεις γνωρίσει από το χώρο της μουσικής
βιομηχανίας και σου χει κάνει εντύπωση;


Μην φαντάζεσαι πως έχω γνωρίσει και πολλούς.. Μου είχε αρέσει πολύ σαν
χαρακτήρας ο Ian Gillan, απλός, λιτός και σοβαρός με αγγλικό χιούμορ.

6)Mε πολιτική ασχολείσαι;Εσείς οι Θεσσαλονικείς πώς τα βλέπετε τώρα με τον
Μπουτάρη;

Είτε πρόκειται για γκόμενα, πολιτικό, φίλο, όλοι έχουν μιά ευκαιρία. Η
αλήθεια είναι πως ο Μπουτάρης μου φαίνεται πιο αλλέγκρος και
απαιτητικός από τον Γκιουλεκα, άρα και πιο αποδοτικός σε μικρότερο
χρονικό διάστημα. Εχει την ευκαιρία του, ας αποδείξει τις ικανότητες
του.
Αλλά κακά τα ψέματα, όσο καλός και να είναι ένας πολιτικός, εάν
περιστοιχίζεται από καθυστερημένους και λαμόγια, δεν γίνεται τίποτε.
Άρα θα του πρότεινα στις 100 μέρες να επενελέγξει τους συνεργάτες του
και όποιος καθυστερεί, σπίτι του :)

7)Ήσουν και στο σχολείο ο ταραξίας, ο πλακατζής που βγαίνει και στην
εκπομπή;

Ολα μαζί... εξαιρετικός ταραξίας με 2-3 καλές αποβολές (πέταξα ένα
χταπόδι στα μούτρα μια καθηγήτριας στην 1η γυμνασίου), πλακατζής
ποιότητας (γέμισα φαγουρόσκονη την ποδιά μιας συμμαθήτριας,
καλοκαιριάτικα, όταν μετά τη γυμναστική έπρεπε να την βάλει
κατάσαρκα), αλλά και εξαιρετικός μαθητής ώς την 2α Λυκείου που
ανακάλυψα τις άλλες χαρές της ζωής :)

8)Σαν ραδιοπειρατές παλιά με τί τραγούδια θυμάσαι βγάζατε γκόμενες;;

Με καψουροτράγουδα. υπήρχαν (και υπαρχουν) στανταράκια με
μελιστάλαχτους τίτλους όπως "when i look in your eyes, i go crazy", "i
should have known better to lie to one as beautiful as you", κλπ.. Δεν
άλλαξαν και πολλά μέχρι σήμερα.. τα ονόματα μόνον.. Τα τωρινά
στανταράκια είναι οι Radiohead, Madrugada, κλπ..

9)Μιας και είσαι Παοκτσής.Πώς ένιωσες όταν στον αγώνα κυπέλλου με τον
Ολυμπιακό,η κερκίδα σας αποκαλούσε "Βούλγαρους";


Με είχε πειράξει όταν στην δεκαετία του 90 το είχε γράψει ο
Μπαμπινιώτης στο λεξικό του. Στο λήμμα Βούλγαρος γράφει, ότι σκωπτικά
αναφέρεται και στον οπαδό του ΠΑΟΚ. Βέβαια ο λαός του ΠΑΟΚ έχει
χιούμορ, και επί χρόνια στο άσχετο φώναζε "είναι πουτάνα του
Μπαμπινιώτη η μάνα" με την ελπίδα να το βάλει και αυτό στο λεξικό του
:)

10)Θέλω να μου πεις τη μερικά λόγια για τους παρακάτω:

Αντώνης Κανάκης,Γιάννης Σερβετάς,Στάθης Παναγιωτόπουλος και Χρήστος Κιούσης.

Τον Κανάκη τον ξέρω πάνω απο 25 χρόνια.Ίδιος, λεπτομερής, δίκαιος και τελευταία διαπιστώνω πως έχει και φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Η συνεργασία με τον Αντώνη ήταν η έκπληξη του 2009. Επειδή η τάξη ειναι
κάτι που λείπει απο τη ζωή μου, απολαμβάνω την ευταξία του ραδιοφώνου,
3 ωρες τη μέρα.

Τον Σερβετά τον ξέρω 15 χρόνια. Εικονοκλάστης στο χιούμορ, και
ακούραστος. Ξέρεις ότι όλοι όσοι δουλεύουν στο 110%, κάποιοι
κουράζονται. Ο Σερβετάς όχι.

Τον Κιούση δεν τον ξέρω καλά. Εκ πρώτης όψης ειναι φλωροκικιρίμπας,
αλλά μάλλον αυτό ειναι προσωπείο για να κρατήσει ορισμένα πράγματα για
τον εαυτό του. Απολαμβάνω την συνεργασία μου μαζί του. Πραγματικά
θάθελα να τον γνωρίσω καλύτερα αλλά δεν μας αφήνει η γυναίκα του :)

Για τον Στάθη τι να πω. Γνωριστήκαμε στα 25 μας, κάναμε πολλή παρέα με
αποτέλεσμα να καταλήξουμε σχεδόν ίδιοι. Οταν είμαστε μαζί και υπάρχει
κάποιος στην παρέα που ξέρει μόνον τον έναν, παθαίνει πλάκα με το πως
αλληλοσυμπληρωνόμαστε στη βλακεία..


11)Έχεις κλάψει ποτέ με τραγούδι;

Φυσικά. Και εγώ άνθρωπας είμαι, μερικές φορές κάποιο τραγούδι σου
ανεβάζει έναν κόμπο στο λαιμό και αν το σταματήσεις εκεί, ειναι σαν να
αποκεφαλίζεις τα αισθήματα σου.

12)Έχεις ορίσει τί είναι για σενα ροκ;
Είναι τετριμμένο, αλλά το ρόκ είναι στάση ζωής. Αν δεις τον Jimmy Page
στο It might get loud, είναι καλοντυμένος, οδηγάει μερσεντές, είναι
πάμπλουτος και ανήκει στην 3η ηλικία. Αλλά παραμένει ρόκ.
Από την άλλη ένα σκισμένο τζήν και ένα εισητήριο της συναυλίας των Bon
Jovi δεν ειναι απαραίτητα ρόκ.

13)Αν σου έδινα ένα σπρευ και σου έλεγα βάψε ένα τοίχο.Τι θα έγραφες και
ποιόν τοίχο θα έβαφες;

Με ενοχλεί το μονότονο σκατουλί του Μεγάρου Μουσικής, που δεσπόζει στο
θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης. Φτιάχτηκε από μια ελίτ,
χρησιμοποιείται από μιά ελίτ και έχει το χρώμα της ελίτ.
Θα έγραφα κάτι άσχετο, π.χ. "Η Κύπρος είναι Κινέζικη".

14)Tέλος αγαπημένος στίχος ή γνωμικό.

Από το All that Jazz:

Angelique: Do you believe in love?
Joe Gideon: I believe in saying, "I love you."