Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012
Μια παλιά συνέντευξη με τον Γιώργο Χατζηπαύλου!
Δημοσιεύω μια συνέντευξη του Γιώργου Χατζηπαύλου στο παλιό μου μπλογκ τον Οκτώβριο του 2009.
1)Αι δυο μονόλογοι και φέτος, και stand-up comedy,τί περιπου θα δεί κάποιος κοντα σας;;
Μια κωμωδία με την αυστηρή έννοια της λέξης γιατί το stand up comedy ήταν πάντα το πιο δυνατό και ουσιαστικό είδος κωμωδίας εφόσον δεν βασίζεται σε ρόλους αλλά στο κείμενο. Επιπλέον σου δίνει τη δυνατότητα να καλύπτεις κάθε θέμα της καθημερινής ζωής (σχέσεις, παιδιά, γονείς, καταστάσεις που όλοι ζούμε γενικά) ή επικαιρότητας (πολιτική, κοινωνία). Άλλωστε στην κωμωδία η μεγαλύτερη επιβράβευση είναι όταν ο κόσμος γελάει γιατί ακούει ή βλέπει πράγματα που έχει ζήσει αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχε το χρόνο ή την πολυτέλεια και την ψυχραιμία να σταθεί και να εντοπίσει το αστείο του πράγματος. Γιατί όπως λένε, η κωμωδία τελικά είναι δράμα συν χρόνος.
2)Εκτός από θέατρο και ραδιόφωνο freedom 88,9,αλήθεια υπάρχει ελπίδα στο ραδιόφωνο να αποκτήσει ξανα ο παραγωγός κάποιο ρόλο μακριά από τυποποιημένες playlists με "φθηνη" μουσικη;
Αφενός είναι επιλογή του παραγωγού γιατί πάντα έχεις τη δυνατότητα να κάνεις τις παρεμβάσεις και τις επεμβάσεις σου αλλά εξαρτάται κι από το μέσο. Υπάρχουν σταθμοί που δεν επιτρέπουν την προσωπική πρωτοβουλία. Ο FREEDOM 88,9 δεν ανήκει σε αυτούς. Έχεις απόλυτη ελευθερία επιλογής μουσικής και έκφρασης, εντός κάποιον κανόνων πάντα που ορίζουν την ταυτότητα του σταθμού. Φυσικά υπάρχουν σταθμοί που παίζουν «εύκολη» μουσική αλλά κι αυτή έχει το ρόλο της. Ο καθένας επιλέγει σύμφωνα με τις ανάγκες και το γούστο του. Δεν βάζω ταμπέλες καλή ή κακή μουσική. Υπάρχουν απλά πολλά διαφορετικά είδη που αγγίζουν κατά περίσταση ορισμένους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα όμως πρωταρχικό ρόλο στην καλλιέργεια της μουσικής παιδείας τον κύριο λόγο έχει η προσωπική αναζήτηση και καλλιέργεια. ΟΚ, ακούω ή βλέπω κάτι αλλά δεν πρέπει να μένω εκεί. Ειδικά σήμερα που χάρη στο διαδίκτυο η πρόσβαση σε πληροφορίες και μουσική είναι πανεύκολη.
3)Πιστεύεις ότι υπάρχει μέλλον στην ελληνική μουσική, μπορεί το ποιοτικό να κυριαρχήσει;
Και μέλλον και παρόν και παρελθόν. Άλλωστε πάντα έχουμε την τάση να υποβιβάζουμε κάτι όταν συμβαίνει τώρα και να το εξυψώνουμε μετά από χρόνια, ειδικά αν έχει αντέξει. Πολλοί καλλιτέχνες που σήμερα θεωρούνται ιερά τέρατα, στην εποχή τους δεν αντιμετωπίζονταν σαν κάτι ιδιαίτερο. Σίγουρα οι φρέσκιες ιδέες λείπουν από την εποχή αλλά όχι εντελώς. Σκοπός είναι να αυξάνονται και το διαδίκτυο θα βοηθήσει σε αυτό. Σήμερα ένα γκρουπ μπορεί να έχει με ελάχιστο κόστος ένα μικρό στούντιο ηχογραφήσεων στο σπίτι αλλά και τη δική του σελίδα ώστε να φτάνει η μουσική του σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχει άμεση επαφή. Άρα μάλλον ζούμε σε μία μεταβατική περίοδο και η νέα γενιά ψάχνει και μοιραία κάποια στιγμή θα συντονιστεί και θα δώσει μαζικά πολύ καλά πράγματα. Ήδη το βλέπουμε και περιμένουμε να γίνει ακόμα μεγαλύτερο!
4)Μιας και είσαι λάτρης της ροκ μουσικής,μπορείς να μου πείς τι είναι για σενα ροκ;
Το μουσικό είδος που επικοινωνεί καλύτερα από κάθε άλλο με όλα τα είδη τέχνης. Ποίηση, ζωγραφική, λογοτεχνία… Αναζητώντας το υπόβαθρο καλλιτεχνών της ροκ θα τα βρεις όλα αυτά. Μελοποιημένα ποιήματα, βιβλία τα οποία έγιναν τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής που έγιναν εξώφυλλα κι ένα σωρό άλλα.
5)Τί μουσική και ποιους καλλιτέχνες γούσταρες μικρός;
Ροκ και πάλι ροκ. Και λίγο χιπ χοπ, ειδικά την εποχή που μεσουρανούσαν οι Public Enemy. Το άπαν όμως στη μουσική για μένα ήταν και είναι οι Beatles. Είναι τόσοι πολλοί οι λόγοι και κάθε μέρα ανακαλύπτω κι άλλους. Ας πούμε απλά ήταν το πρώτο βήμα για έναν κόσμο που μέχρι τότε αγνοούσα.
6)Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Μάλλον ακούσια προέκυψε. Ξεκινώντας από το stand up comedy ήρθαν τα Σκερτσάκια που θεώρησα καλή ιδέα. Έγραφα, έπαιζα κι από εκεί και πέρα άλλαξε λίγο ο επαγγελματικός προσανατολισμός μου χωρίς να το καταλάβω. Προς το καλύτερο θεωρό αλλά θα δείξει!
7)Στα της πολιτικής τώρα πώς βλέπεις τα πράγματα με το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία;
Το ΠΑΣΟΚ είναι σαν ένα παλιό μπουφάν που έχεις στη ντουλάπα σου αλλά για πολύ καιρό δεν φορούσες με αποτέλεσμα όταν το βρεις να είναι σαν καινούργιο. Αλλά δεν είναι και το ξέρεις. Απλά στην αρχή χαίρεσαι. Σε λίγο όμως θα θυμηθείς για το είχες ξεχασμένο τόσο καιρό εκεί. Το ίδιο βέβαια ισχύει και με τη ΝΔ. Αλλά αυτό είναι το άλλο μπουφάν που θα βρεις όταν βαρεθείς το ΠΑΣΟΚ.
8)Η αριστερά στη χώρα μας μπορεί να πρωταγωνιστήσει δυναμικά και να χτυπήσει το δικομματισμό;
Αυτά αποδεικνύονται μόνο ιστορικά και μέχρι στιγμής ο δικομματισμός δεν έχει φθαρέι στο ελάχιστο.
9)Με την παιδεία πώς τα βλέπεις,είναι τελικά τόσο σημαντικός ο θεσμός των πανελλαδικών;
Σίγουρα όχι τόσο όσο η προσωπικότητα και το πάθος που έχει ο καθένας για όσα θέλει να πετύχει και τον τρόπο ζωής που επιθυμεί. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένα μέσο αλλά όχι το μόνο και δεν αρκεί η επιτυχία στις εξετάσεις για να εξασφαλίσει όσα κανείς ονειρεύεται. Άλλωστε η παιδεία στην Ελλάδα έχει τεράστια κενά τόσο στο σχολείο όσο και στο πανεπιστήμιο, τουλάχιστον ως προς τα ερεθίσματα που παρέχει ώστε να σε παρακινήσει να ψάξεις μόνος τι υπάρχει πέραν από αυτή.
10)Υπάρχει θρησκοληψία στην Ελλάδα;
Ναι αλλά θεωρώ σε λογικά επίπεδα σε σχέση με άλλες «προοδευτικές χώρες».
11)Εσύ ο ίδιος πιστεύεις στο Θεό;
Ναι αλλά με την αίσθηση του σεβασμού σε όσα πρεσβεύει ένα σύστημα αξιών όπως ο χριστιανισμός κι όχι με το φόβο της αόριστης κρίσης. Πολλά πράγματα που αποτελούν ανθρώπινη παρέμβαση με βρίσκουν αδιάφορο. Στη συνολική εκτίμηση όμως της θεωρίας και ενός συστήματος ηθικής είμαι σύμφωνος. Όχι ότι άλλες θρησκείες ισχυρίζονται το αντίθετο. Απλά αυτήν την γνωρίζουμε πολύ καλύτερα. Όπως και να έχει όμως η ζωή κι ο εαυτός μας, μας κρίνουν πολύ πιο γρήγορα από ότι φανταζόμαστε.
12)Πώς αντιμετώπισες την εξέγερση των νέων το Δεκέμβρη του 2008;
Σε ότι αφορά τις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις και μόνο αυτές, κρατάω αυτό που είπε κάποιος, ότι οι νέοι δεν είναι τόσο κοιμισμένοι όσο πιστεύουμε. Ας μην τους οδηγούμε στην αγανάκτηση.
13)Τελικά οι γνωστοί-άγνωστοι βρίσκονται στα Εξάρχεια όπως υποστηρίζει ο Χρυσοχοίδης ή πίσω από τα έδρανα;
Πριν φτάσουμε εκεί έχουμε τόσα άλλα να λύσουμε!
14)Η τρομοκρατία είναι μία νόστιμη καραμέλα που χρησιμοποιείται για την περιστολή των ελευθεριών;
Επίσης πριν φτάσουμε εκεί υπάρχουν άλλα που πρέπει να δούμε. Για παράδειγμα περιστολή ελευθεριών θεωρώ και τα τηλεφωνήματα από εταιρίες, τράπεζες και πολιτικούς που δεν σε γνωρίζουν. Γιατί να βλέπεις άγνωστο αριθμό και να φοβάσαι να απαντήσεις;
15)Όντας άνθρωπος της τέχνης,πιστεύεις ότι η τέχνη έχει φθαρεί λόγο της εμπορευματοποιήσης που υφίσταται;
Η τέχνη δεν φθείρεται. Μεταλλάσσεται ανάλογα με την εποχή. Κάποιες περίοδοι δίνουν βαθιά αίτια δημιουργίας και προσφέρουν σπουδαία έργα κι άλλες είναι πιο χαλαρές και δεν βγάζουν κάτι ιδιαίτερο. Νομίζω ότι διανύουμε μία πιο χαλαρή περίοδο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αξιόλογα πράγματα. Η διαφορά είναι ότι το μεγαλειώδες απλά συμβαίνει. Δεν φωνάζει, δεν διεκδικεί την άδικη αναγνώριση. Σε αντίθεση με το μέτριο που φωνάζει γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να το δει κανείς. Όπως λέει κι ο λαός τα άδεια βαρέλια κάνουν πιο πολύ θόρυβο.
16)Επίσης στην τέχνη μπορούμε να εντάξουμε και τα έργα με άσεμνο υλικό;
Ανάλογα. Δεν είμαι υπέρ της πρόκλησης μόνο και μόνο για να γίνει ντόρος.
17)Για να κλείσουμε κάπως πιο ανάλαφρα πιστεύεις ότι το ιντερνετ και τα προγράμματα τυπου facebook κτλ,έχουν συρρικνώσει την άμεση επαφή,ακόμα και στον τομέα "καμάκι";
Εγώ είμαι της παλιάς σχολής. Παρακολουθώ όλες τις νέες τεχνολογίες αλλά δεν αντικαθιστώ την ανθρώπινη επαφή με κανένα μέσο.
18)Τέλος αφού σε ευχαριστήσω θα ήθελα να μας πεις τον αγαπημένο σου στίχο ή γνωμικό που έχεις ακούσει από κάποιον;
Έτσι είναι άμα έτσι νομίζετε. Πιραντέλο.
Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012
Διαβάστε το!
Διαβάστε κείμενό μου που δημοσιεύεται στο "Ρέθεμνο news".Η κρίση μέσα από τα μάτια των καλλιτεχνών
Γιατί αυτοί ίσως ξέρουν καλύτερα και άπό τους "εμπειρογνώμονες" που μας πλασσάρονται καθημερινά από τα μέσα μαζικής εξημέρωσης.Μια διαφορετική φωνή βρε αδερφέ!Γιατί σιχάθηκα να ακούω τους μίζερους με τις παλιομοδίτικες γραβάτες που μυρίζουν ναφθαλίνη και κακομοιριά.Νισάφι πια.
Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012
Νίκος Ζερβός:Αντε χάσου από την Ελλάδα θρασύδειλε!
1)Πες μας για τη νέα σου ταινία με τίτλο Σαπίλα Ξεφτίλα και Τεκίλα.Πώς αντιμετωπίστηκε από τους τηλεκριτικούς;
Διχασμένα , άλλοι είπανε ένα γρήγορο κολαζ με ρυθμούς πολιβόλου κι άλλοι οπως ο Ζουμπουλάκης είπανε η απόλυτη καφρίλα , και συμφωνώ ...αυτό πήγαμε να δείξουμε.
2)Σαν άνθρωπος του καλλιτεχνικού χώρου,πώς βλέπεις το περπάτημα του Έλληνα;Είναι πιο βιαστικό πλέον;Έχουμε πέσει σε εθνική κατάθλιψη ή είναι υπερβολές των media;
Σαφώς σε εθνική κατάθλιψη που τα μμε την κάνουν χειρότερη με την τρομολαγνεία.
3)Είσαι από αυτούς που έχεις κατακεραυνώσει με την κριτική σου τον Γιώργο Παπανδρέου.Τελικά είναι ο κύριος υπαίτιος της σημερινής κατάντιας;
Οι προηγούμενοι ηγέτες δεν έχουν ανάλογο μερίδιο ευθύνης; Είναι ο βασικός μοχλός που χρησιμοποιούν οι μεγάλοι τραπεζίτες για να τσακίσουν την Ελλάδα.
4)Παρατηρείται μια αδιαφορία ώς προς τα κόμματα πλέον.Καθώς και ο Σαμαράς αλλά και η αριστερά δεν εμπνέεουν εμπιστοσύνη.Εσύ πιο θεωρείς το λιγότερο βλαβερό κόμμα που σε κάνει και ελπίζεις.
Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012
Γκρίζα Πολιτεία!
Δεν θα μας τρελάνουν δεν θα μας αποδιοργανώσουν είναι ανίκανοι να μας διαλύσουν.Έχουμε ο ένας τον άλλον.Πρέπει να βρεθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι.Να εφαρμόζουμε την δημιουργικότητα μας. Να ενεργήσουμε,με γνώμονα το δίκαιο.Οι ιδεολογίες δεν πτωχεύουν όταν ισορροπούν ανάμεσα στην αλήθεια τον σεβασμό στον αδύνατο,τη πίστη στη πατρίδα το πολιτισμό. Ο καπιταλισμός αυτοαναιρείται,και όσοι τον στηρίζουν μισούν τους λαούς.Οι πολίτικοι διαπραγματεύονται συμφέροντα λίγων.Να προσέξουμε τις επιλογές μας,να δείξουμε τη δύναμη μας να τρομάξουν οι σιδεροθωρακισμενοιΚαι ας συνεχίσουμε στο ίδιο μήκος κύμματος με τραγουδάκι.Από Ψυχόδραμα.Που βάζει το μυαλό μας στην διαδικασία της σκέψης.Το τραγούδι λέγεται Γκρίζα Πολιτεία.
Τελικά δεν ήταν μια υπόθεση ρουτίνας όπως πίστευα τότε.Τελικά και ο διευθυντής και τα παιδιά με τα πόδια πάνω στα γραφεία, όταν γέλαγαν μαζί μου ήταν γιατί βλέπαν μακρυά..Όχι όμως τόσο μακρυά όσο εκεί που πρόκειται να φτάσω εγώ τώρα..Γλυστράς μέσα σου και είναι σαν να πέφτεις με αλεξίπτωτο.Κι αν κρατάς την αναπνοή σου και πηγαίνεις χωρίς να αντιστέκεσαι, θυμάσαι όλους αυτούς που έκαναν το ίδιο πριν από εσένα, όλους αυτούς που πέταξαν στο κενό κάτω από ένα λευκό αλεξίπτωτο.Ένα μάτσο κορόιδα και χαμμένους χωρίς μέλλον, δουλειά και ηλικία που κυνηγάν ακόμα ένα όνειρο με γυναικείο όνομα....Θα'χω λοιπόν καλή παρέα απόψε.. Ζωή φυτρώνει μέσα από το άψυχο τσιμέντοκαμμένη γη μετά το πέρασμα του μαύρου δράκουτο μέρος που άλλοτε ξεχείλιζε ζωή, κοιτάς τώρα τοπίο θανάτουτο χειρότερο όνειρο που είδαν ποτέ τώρα σ'επισκέπτεταικάτω από στολές κι άστρα κρύβεται, ανθρώπου μορφή πήρεπίσω από έδρανα καβατζωμένος να επιβάλλεται ύπουλα γιαψυχολογικό πόλεμο εκπαιδευμένος άριστα ματα εδάφη που όλοι στεκόμαστε σείονταιη ατμόσφαιρα μαρτυρά τη ψευτιάη καρδιά κι ο νους μας πάλι όπως ποτέ άλλοτε κάτι κάποιοι ψυλιάζονταικι άλλοι πρέφα το διάβολο πήρανξέρουν πως ανθρώπινα πάθη φωλιάζεικι ανάλογα μεταλλάσσεταικάθε από μέταλλο, όπλα, χρήμα μ'αίμα βαμμένογεννά καταστολής μέσα με προσωπικό κι υπηρέτεςνεκρές συνειδήσεις, αφέντες κι άντρεςο δράκος διψά για ψυχές κι ειδικά για αυτές που είναι αμόλυντεςκατατάσσομαι στον υπόγειο σταθμόμας αποκαλούν αλλιώς άγρυπνες οντότητεςχωμένοι σ' αβύσσους που φως δε φτάνεισε κορυφές που η έλλειψη οξυγόνου ίσως να τρελάνειμικρόφωνο κρατώ σαν φακό μες στο άπλετο σκότοςγια το επόμενο βήμα μου το ελάχιστο φωςπάσχει απ'το φαινόμενο domino, μείνουμε όλοι εκτόςανέλπιδος ρεαλισμός κι όποιος ποζάρει είναι περιττόςτώρα απ'τη λυρική μου κάνει να κείτεται νεκρός...
χαμένοι νόμοι, ενοποίηση, κόσμος φθοράςσκοτώνει μια γενιά που άνθισε μέσα στην ύπνωσηαγχόνη που σφιχτά τυλίγει το λαιμόστοιχειωμένα χαλάσματα και tethraμάστιγα, λιωμένη κόλαση σ'ένα κουτάλισφαίρα χωμένη στη θαλάμηπανικός, πλεκτάνη, μια φορά μονάχα φτάνειπούστης, μπάσταρδος κι αλάνισε τρελό χορό, σκόνη, κυνήγι δράκουφόβος, όλεθρος, θανατικές ποινές μπροστά στο πέρασμαφωνές που σε καλούν μες στη διάσπασηηρεμιστικών ακόρεστη κατάπωσηωδή στη νεκρανάσταση, φιάλες αίμα, άσπρες κόρεςγάγγραινα, πληγές, σάπιες επάνω σε ψυχέςαϋλες μορφές και ανασήστασηστη διαστροφή φονιάδες μέσα στα καλντερίμιαένα στρες, εικόνες βίαςεναρμονισμός στο κόσμο των δαιμόνωνόραμα εκτός συνόρων, ψύχωσημικρόφωνα και υπογραφές στη σιωπηλή εξέγερσηενέσιμη ουσία, ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία,ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία, ξένη μες στη γκρίζα πολιτεία...
ζωή φυτρώνει μέσα απ'το άψυχο τσιμέντο μόνηπροκαλώντας πόνο ψάχνοντας το αντίδοτο που το σκοτώνειμόνο φόνοι, μέσα από χέρι που χαρτιά διπλώνειμα τι να πεις για κάποιον άνθρωπο που ακόμα και την ίδια του μάνα σπρώχνειρε στο κάτω-κάτω βρώμικοι είμαστε όλοιμέσα στην βρώμικη πόλη, κινούμενη ασθένειαμισάνθρωποι ζουν βολεμένοι σαν κώλοι καβατζωμένοιαν έχεις κομμάτι μυαλό μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνειπαραμένω εκείνος που απ'τα λάθη του ακόμα μαθαίνεικάθε βήμα που με πάει προς τα πίσω ίσον μια ακόμα μέρα χαμένηεδώ που ο δυνατός επικρατεί, βλέποντας τον αδύναμο να πεθαίνειέχω τόσα πολλά να σκεφτώ για μένακι επιπλέον ε να δω πως θα κρατήσω ψυχραιμία'βαλαν το λυκο να φυλάει τα πρόβατα στη χώρα μουτον λένε αστυνομία, με χρώματα μπλεεξαπλώνεται σα γαμημένη επιδημίαχαρακτηριστικό της εποχής είναι η αλαζονίαβουτιά στη παρακμή κάθε λανθασμένη πορείαγκρία κτίρια, επήρεια, διαδρομές με διπλοχτυπημένα εισητήριαένα στα δεκα εκατομμύρια ίσον τίποτακι οπωσδήποτε μουλωχτοί που κινούνται ύποπταπαντού γύρω μας αξιοπρέπειας καρκίνωματο αφήνω, μα θα σκάσω μύτη κάποια στιγμή εκρεμμεί ξεπλήρωμαμε νόμους που δεν αναγράφονται πουθενά εξοικειωμένοισε στενά που συχνά θυμίζουν λαβύρινθο χωμένοιείναι το μη αναμενόμενο, γρίφος γι'αυτόν που δεν το περιμένειμην αφήσεις να γίνει αντιληπτό λοιπόν πως το χέρι σου τρέμει και φοβάσαιχωλένει κάθε κίνησή σου, παύεις να λειτουργείς, δεν θυμάσαιεξαπατάσαι, κάποτε κάπου χάθηκες, μα τώρα να 'σαι και πάλιτο στρες προσπαθείς να αποβάλλεις, μέσα απ'τη κρεπάλη τυφλό κήρυγμαδε ψάχνω στήριγμα, μου φτάνει που έχω πάνω απ'ολα εμένα,πάνω απ'ολα εσένα, πάνω απ'τα κεφάλια μας υψώνονται πολυόροφαασφυκτικά στιβαγμένα το φως δε περνάεικάτω απ'τις στέγες τους δρόμους το σκοτάδι κρατάειασήμαντος σα να 'σουνα σκουπίδι αν βρεθείς κατω το πλήθος σε πατάει αλήπητακαι προσπερνά δίχως καν να κοιτάει πίσωκι ίσως να μην επιθυμίσω κάποια πρόσωπαπου θέλω απ'τη μνήμη να σβήσωστην ηχορύπανση διαρκώς τα νεύρα σπάνεθλιμμένα βλέμματα που κρεμασμένα απ'τις σκαλωσιές μας κοιτάνεμοιάζουν πουλιά που χρόνια τώρα φυλακισμένα έχουν ξεχάσει να πετάνεψάχνοντας αγάπη εδώ που ζεις χάνεις το χρόνο σουστα δύσκολα καταλαβαίνεις πως πάντα είσαι μόνος σουεσύ και το άχρωμο τοπίο σου, εσύ, ο εαυτός σου κι η ψεύτικη εικόνα σουπριν ξαπλώσεις μες το φορείο σου..
Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012
Σκότωσε ό,τι αγαπάς!!!
O Υπαρκτός Σουρεαλισμός για άλλη μια φορά σας προτείνει:
Την θεατρική παράσταση Σκότωσε ό,τι αγαπάς.
Πρεμιέρια 1η Φεβρουαρίου!!!
ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: Αλέξης Σταμάτης, Άρης Τρουπάκης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Άρης Τρουπάκης
ΣΚΗΝΙΚΑ- ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ- ΦΩΤΙΣΜΟΙ: Θοδωρής Χρυσικός
Παίζουν οι ηθοποιοί:
ΑΡΗΣ: Αντώνης Καρυστινός
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Δανάη Παπουτσή
H κεντρική ιδέα προέρχετα από το ομώνυμο μυθιστόρημα του συγγραφέα
Αθήνα 1980. Άρης, Μιχάλης Κατερίνα. Τρία νέα παιδιά που ζουν έντονα μέσα στον έρωτα, το όνειρο την περιπέτεια. Μιχάλης και Κατερίνα είναι ζευγάρι και τα δυο αγόρια οι καλύτεροι φίλοι. Οι δρόμοι τους αναπάντεχα, θα χωρίσουν.
Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, ο Άρης επισκέπτεται την φίλη την Κατερίνα. Τα πράγματα εχουν αλλάξει. Άρης και Κατερίνα έχουν πάρει εντελώς διαφορετικούς δρόμους. Η συνάντηση θα τους φέρει τους αντιμέτωπους με ένα παρελθόν που είναι μαζί τρυφερό, ρομαντικό, νοσταλγικό αλλα και άγριο. Ταυτόχρονα, κυκλοφορεί μια επείγουσα ανάγκη που στον πυρήνα της κρύβει ένα φοβερό μυστικό που σφράγισε την ζωή και των δυο τους
Συνήθως δραπετεύουμε στο όνειρο για να ξεχάσουμε την πραγματικότητα, όμως κάποιες φορές το όνειρο είναι τόσο άγριο που ξαναγυρνάμε πίσω σ΄ αυτήν.
Τιμές εισιτηρίων Β΄ Σκηνή Τετάρτη – Κυριακή 19 ευρώ/Φοιτητικό 16 ευρώ Σημεία πώλησης εισιτηρίων
Ταμείο Θεάτρου Κεφαλληνίας, Κεφαλληνίας 18 Κυψέλη
Βιβλιοπωλεία ΙANOS Σταδίου 24 και στο εμπορικό κέντρο Golden Hall στο Μαρούσι
Σε όλα τα καταστήματα της Forthnet
Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012
To exit
Συνέντευξη με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο!
άγριο σπορ...
πανευτυχής που βρεθήκαμε!
υποκειμενικά, ήταν μερικές από τις ωραιότερες, πιο δημιουργικές μέρες της ζωής
μου.
στα χέρια σου;
αντί 180 δραχμών από το Λαμπρόπουλο το 1974. Φυσικά το έχω ακόμη.
σου;Λίγα πράγματα, τότε δεν είχαμε ποικιλία ακουσμάτων.
ενημέρωσης;
περιοδικά-αυτό επεδίωξα, τα άλλα ηρθαν συμπτωματικά.
επίπεδο. Το κοινωνικό μας γίγνεσθαι στην Ελλάδα είναι που με
απελπίζει...
ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Αυτοέλεγχο χρειάζονται μόνο, ώστε να μην πέσουν στα
χάλια των “παραδοσιακών” ΜΜΕ
έχουν βρει όλοι μια δικαιολογία για να πετάνε ανθρώπους στο δρόμο;
καταραμένο το πολιτικό κόστος. Να πει την αλήθεια. Δύσκολο, ε?
αποποινικοποιήσης;
είναι οι μετανάστες για την Ελλάδα μας το ξέρει όποιος διαθέσει έστω και 5 λεπτά
να σκεφτεί νηφάλια. Ποιός το κάνει αυτό όμως όσο κραυγάζει η τηλεόραση?
χρόνια.
τραυλίζοντας. Ο Roger Waters. Κατουρούσε δίπλα μου...
γνωμικο
κάνει...
Τα σχολια δικα σας....