Αναζητώντας Αλήθειες στα Άχυρα

Είναι ένα απ' αυτά τα βράδια που σίγουρα όλοι έχουμε ζήσει. Χαμένος στις σκέψεις μου με φάρμακο μια μπύρα,αναζητώντας αλήθειες που δε βρίσκονται. Αναρωτιέμαι τι είναι αληθινό στις μέρες μας. Η ιδεολογία και τα πιστεύω του καθενός; Αρχίζω να πιστεύω ότι ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που για μια ιδέα θα έδιναν όλο τους το "είναι" κι ας μην την έβλεπαν ποτέ να πραγματοποιείται. Γιατί δυστυχώς,ζούμε σε μια κοινωνία μαθημένη στο αραλίκι,γεμάτη από φραπεδοφόρους,άμυαλους φοιτητές που τους πλασάρουν για ιδανικά το χρήμα,τη φήμη,την καριέρα ακόμα κι αν χρειαστεί να πατήσουν επί πτωμάτων για να τ' αποκτήσουν. Κυριαρχεί ο γαμημένος ωχαδερφισμός,αφήνοντας ο ένας τον άλλο να βγάλει το ρημάδι το φίδι απ' την τρύπα και εντέλει παραμένει άθικτο.
Σειρά έχουν τα όνειρα του καθενός,τα οποία όσο μεγαλώνεις συνειδητοποιείς ότι ολοένα και απομακρύνονται από 'σένα,απογοητεύοντας τον ίδιο τον εαυτό σου μέρα με τη μέρα,νιώθοντας αναπηρία που ξέμεινες στις τελευταίες θέσεις στο κυνήγι του. Αληθινοί όμως παραμένουν αυτοί που συνεχίζουν να τα επιδιώκουν,δίνοντας μάχη καθημερινώς,προσκολλημένοι στο στόχο τους αγνοώντας τον κάθε μαλακισμένο φορέα που προσπαθεί να τους αποπροσανατολίσει
Αληθινά μένουν τα αισθήματα σου; Που καθημερινά προσπαθείς να ξεσπάσεις ,να διώξεις ό,τι σε βαραίνει,θέλοντας να ουρλιάξεις,να βρίσεις ώστε να μπορέσεις επιτέλους να κοιμηθείς ήσυχος τα βράδια,ήρεμος χωρίς τύψεις,ενοχές και έγνοιες. Σα να μην έφταναν αυτά περιτριγυρίζεσαι από ένα μάτσο υποκριτές,ψεύτες,δήθεν,γλείφτες καθιστώντας σε ανήμπορο να εμπιστευτείς,να πιστέψεις στις ανθρώπινες σχέσεις,στις υποσχέσεις...Καθιστώντας σε ανήμπορο να ελπίζεις.

Κι όμως,αναπνέω,πιστεύω σε μια ιδέα που ποτέ δεν εξήγησα στον εαυτό μου,συνεχίζω να ονειρεύομαι μέσα σε μια απ' τις πιο δύσκολες φάσεις της μέχρι τώρα ζωής μου,ελπίζοντας,ζώντας,προσπαθώντας να διακρίνω κι όχι να κρίνω τους ανθρώπους και να αποφεύγω τους "γυάλινους" ψευτοχαρακτήρες. Και επιτέλους κοιμάμαι ήρεμος,χωρίς τύψεις κι ενοχές,προσπαθώντας να βελτιώνω τον εαυτό μου και να 'μαι περήφανος για το άτομο που έχω απέναντι μου στον καθρέπτη.

ΥΓ1.Ευχαριστώ το μπλογκ που μου κράτησε συντροφιά αυτό το βράδυ της Τετάρτης,ώρα μία παρά και μου έδωσε την ευκαιρία να ξεσπάσω.

ΥΓ2.Το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο σ' όλους αυτούς τους "καρεκλάτους" που ελπίζω να τους ζώνουν τα φίδια.

Καληνύχτα...