Συνέντευξη με τον Πέτρο Μαυρογιαννίδη.....

Γεννήθηκε το 1981 στην Πτολεμαϊδα,μικρός είχε ερωτική σχέση με την στρογγυλή θεά,όμως ταυτόχρονα τον διέκρινε το <λέγειν>.Έτσι όπως μου είπε ο ίδιος στην παρακάτω συνέντευξη αντι για διεθνής ποδοσφαιριστής ολκής έγινε ογκόλιθος της δημοσιογραφίας.Από το 2002 πίσω από τα μικρόφωνα της ΕΡΑ ΣΠΟΡΤ,τέσσερα ολόκληρα χρόνια στην μεταμεσονύχτια ζώνη,του εξασφάλισε την λατρεία του κοινού.Όταν ανακοίνωσε ότι σταματάει το 12-3 το κοινό της ΕΡΑ ΣΠΟΡΤ μόνο στο Σύνταγμα δεν βγήκε.Είναι από τους πλέον αγαπητούς δημοσιογράφους πανελλαδικώς με έναν σκασμό θαυμαστές,και είμαι διπλά χαρούμενος που μου χάρισε αυτήν την ωραία συνέντευξη,γιατί πολύ απλά αγαπάμε Πετράν.Κυρίες και κύριοι ο Πέτρος Μαυρογιαννίδης.

(Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη)

1)Πες μας μερικά λόγια για τον γνωστό σε όλους μας Πέτρο Μαυρογιαννίδη

Είναι ένας πολύ βολικός άνθρωπος με πολλούς και καλούς φίλους. Αγαπάει τους γύρω - γύρω του και την οικογένειά του. Έχει πάθος με την δουλειά του και δεν του αρέσει να απαντάει σε τρίτο πρόσωπο για τον ίδιο, αλλά τώρα το έκανε! Είναι προληπτικός και τυπικός, παρά το ότι άργησα να σου απαντήσω στις ερωτήσεις! Είναι η ψυχή της παρέας και σπάνια βρίσκεται άνθρωπος να πει ότι δεν περνάει καλά μαζί μου!

2)Πώς ξεκίνησε η περιπέτεια με τη δημοσιογραφία;

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται για παιδικό όνειρο. Πιλότος ήθελα να γίνω, αλλά δεν έγινα. Έπαιζα μπάλα κι αφού "με έφαγε το σύστημα" ξαφνικά προέκυψε το να μιλάω για το ποδόσφαιρο αντί να παίζω. Έχασε ένα μεγάλο ταλέντο η Εθνική Ελλάδας, αλλά μπορεί να το κέρδισε η δημοσιογραφία.

3)Τις τελευταίες μέρες έχει χυθεί άπλετο φως στο παρακράτος του ελληνικού ποδοσφαίρου.Πώς μπορεί ένας δημοσιογράφος που γνωρίζει τι γίνεται να προσποιείται πως αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι αληθινό ποδόσφαιρο;

Όλοι ξέρουμε, ακούμε και διαβάζουμε διάφορα για το παρακράτος. Κανείς όμως δεν μπορεί να βγει και να κάνει τον ήρωα χωρίς αποδείξεις και να μιλήσει για πράγματα που χρειάζονται εισαγγελείς και δικαστές. Μην ξεχνάει κανείς, ποιοι είναι σε αυτό το σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο δρούσαν. Κινδυνεύεις να ακούσεις διάφορα, ακόμη και όταν πεις κάτι κακό σε βάρος μιας ομάδας. Πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για τόσο βαριές καταγγελίες. Αλλά δεν σου κρύβω ότι δεν μας αρέσει και πάμε χωρίς όρεξη για δουλειά όταν ξέρουμε ότι με αυτά θα ασχοληθούμε. Εγώ τουλάχιστον!

4)Πώς βλέπεις τα επόμενα χρόνια που έρχονται;Ήδη δεν γίνοται οι μεταγραφές που γίνονταν στο παρελθόν.Ακόμα και στο μπάσκετ που έχουμε τις πιο δυνατές ομάδες στην Ευρώπη,βλέπουμε μια τάση για γρήγορο "ξεπούλημα".Πού πιστεύεις ότι οφείλεται αυτό;

Αναμενόμενο ήταν οι οικονομική κρίση να χτυπήσει και τον αθλητισμό. Όπως σε όλα τα κακά υπάρχει κι εδώ ένα καλό. Το γεγονός ότι μπορεί να προκύψει κάποιο ταλέντο που θα ανέβει στις πρώτες ομάδες λόγω κρίσης, αλλά θα πιάσει τόπο. Την ώρα που με τα πολλά λεφτά μπορεί να μην ανέβαινε, γιατί στη θέση του θα ερχόταν ο "Χ" Βραζιλιάνος, Αργεντινός, κλπ.

5)Προβλέπεις ότι θα σταματήσει αυτό το οργανωμένο έγκλημα στο χώρο του ποδοσφαίρου;Θα επιστρέψουν οι υγιείς επιχειρηματίες;

Δύσκολα και ειμαι κατηγορηματικός. Τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον.

6)Πρόσφατα είχαμε δει μια εκπληκτική πρωτοβουλία από τον συνάδελφό σου τον Κώστα τον Βαίμάκη που τιτλοφορείται "Πάμε Γήπεδο".Πώς πάει αυτή η προσπάθεια;Υπάρχει ελπίδα να υλοποιηθεί;

Εννοείται πως υπάρχει και εγώ ήμουν από τους πρώτους που δήλωσα συμμετοχή. Όχι μόνο επειδή ο Κώστας είναι φίλος, αλλά επειδή είναι το μοναδικό πράγμα που έχει προτείνει δημοσιογράφος όλα αυτά τα χρόνια για να σπάσει το κακό σπυρί της βίας στα ελληνικά γήπεδα. Πρέπει να βοηθήσουν οι ομάδες δίνοντας εισιτήρια. Γιατί αν προτιμήσουν να τα δώσουν σε κάφρους, τότε δεν θα πιάσει τόπο. Μέχρι στιγμής μόνο στην Εθνική έχει γίνει, αλλά εκεί είναι πιο εύκολο γιατί δεν γεμίζει το γήπεδο όπως κάποτε.

7)Ας αλλάξουμε θέμα.Θα σαι δούμε μελλοντικά στην περιγραφή αγώνα από την τηλεόραση;Να γίνεις ο νέος Χρήστος Σωτηρακόπουλος ή ακόμα καλύτερα Διακογιάννης;Αλήθεια ποιά είναι τα πρότυπά σου από τον χώρο της δημοσιογραφίας;

Δεν θέλω να συγκρίνομαι με άλλα ονόματα του χώρου, ειδικά όταν πρόκειται για κολοσσούς. Ο κάθε ένας έχει την δική του διαδρομή στο χώρο μας και ο κόσμος είναι αυτός που σε κρίνει για το ποιος είσαι και τι κάνεις. Παράπονο δεν έχω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να "κάθεσαι" πάνω σε αυτό που έχεις φτιάξει. Μικρός είμαι ακόμη άλλωστε και προσεχώς μπορεί να κάνω κι άλλα πράγματα. Και γιατί όχι, ένα από αυτά να είναι και η τηλεοπτική περιγραφή.

8)Φαντάζομαι χρόνο με το χρόνο ανεβαίνουν οι μετοχές σου;Έχεις προτάσεις από άλλα κανάλια ή ραδιοφωνικούς σταθμούς;Θα συνεχίσεις στην ΕΡΤ;Σε τί θα σε δούμε από τη νέα σεζόν;

Αυτή την ώρα, συνεχίζω κανονικά στο πρωινό της ΝΕΤ και στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ, 10-12 το πρωί. Αλλά σε αυτή τη δουλειά δεν ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει.

9)Μέχρι στιγμής ποιά είναι η αγαπημένη σου στιγμή στην δημοσιογραφική σου καριέρα και ποιά αυτή που θες να ξεχάσεις;

Αγαπημένες στιγμές, μπορεί να είναι πολλές. Μπορεί να είναι μια καλή μετάδοση, μια καλή εκπομπή, μια καλή συνέντευξη. Η δική μου αφορά σε ένα θέμα που είχα "βγάλει" όπως λέμε και την επομένη ήταν πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες. Όπως επίσης και η συνολική διάρκεια της βραδινής εκπομπής. Μου έκανε μεγάλο καλό και δεν σου κρύβω ότι μου λείπει.

10)Τα χρήματα πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν στη ζωή σου;Δηλαδή οι επιλογές σου βασίζονται αποκλειστικά από αυτό το κριτήριο;

Όχι πάντα, εντάξει. Απλά έτσι όπως είναι τα πράγματα παίζουν τρελό ρόλο. Λένε κάποιοι ότι είναι και πάνω από την υγεία, με την έννοια ότι και άρρωστος να είσαι θες λεφτά για να πληρώσεις τους γιατρούς. Χτύπα ξύλο... Αλλά από την άλλη πιστεύω ότι τα χρήματα είναι σαν τα γένια. Όσο πιο πολλά τρως (πάντα με μέτρο) τόσο πιο πολλά θα σου έρθουν, θα φυτρώσουν δηλαδή. Δεν έχω καμιά τρελή άνεση, αλλά ούτε και παράπονο.

11)Kακά τα ψέματα ο κόσμος σε αγάπησε και σε γνώρισε από την εκπομπή με τον Θέμη Καίσαρη "Παρέα με τα νούμερα".Φαινόταν ένα ευχάριστο κλίμα on air.Τί προέκυψε και μπήκε τέλος στη συνεργασία;Θα ξανασυναντιόσουν ραδιοφωνικά με τον Θέμη;

Προέκυψε αλλαγή, πολύ απλά. Όπως σου λέω και πιο πάνω σε αυτή τη δουλειά δεν ξέρεις ποτέ τι ξημερώνει. Έφυγε ο Θέμης για άλλο σταθμό, εγώ συνέχισα και όλα καλά και για τους δύο. Λίγο δύσκολο να ξανασυναντιόμουν, αλλά δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον άνθρωπο. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και μετά ή μετανιώνει ή το αφήνει στο παρελθόν ή έχει πράγματα να θυμάται για το μέλλον. Γενικά δεν θέλω να έχω προβλήματα με συναδέλφους και αν έγινε κάτι, έγινε και πάει και τελείωσε. Ακόμη και αύριο, έστω κι αν περάσαν χρόνια, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να μιλήσω και με τον Θέμη και με οποιονδήποτε. Κι εγώ έμαθα και θέλω να πιστεύω και αυτός, από την συνεργασία μας.

12)Ποιά είναι η αποψή σου για δημοσιογράφους που καλλιεργούν τον οπαδισμό,είτε από τον τύπο είτε από τα ερτζιανά και την τηλεόραση.Εσύ δεν έχεις αποκαλύψει την αγαπημένη σου ομάδα.Πιστεύεις ότι άμα το κάνεις θα χάσεις το κύρος και την αντικειμενικότητά σου;

Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει, είναι ότι δεν είναι σωστό. Σκοπός είναι να γίνονται πράγματα για να μειώσουμε τη βία και όχι να την αυξάνουμε. Ο λόγος που δεν το έχω πει, όπως έχω εξηγήσει πολλές φορές, δεν είναι ότι φοβάμαι. Είναι ότι είναι προτιμότερο να σε ακούνε όλοι οι φίλοι των ομάδων και όχι η πλειοψηφία να είναι από μια συγκεκριμένη επειδή τυχαίνει να είστε ίδια ομάδα. Δεν θέλω να έχει τελειώσει ένα ντέρμπι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός για παράδειγμα και να με παίρνουν τηλέφωνο ΠΑΟΚτσήδες έστω και αν δεν έχει θέμα, επειδή "αυτός εκεί είναι ΠΑΟΚ και όλο και κάτι θα ξέρει". Αν ήμουν ΠΑΟΚ ας πούμε!

13)Δουλεύεις πάρα πολλές ώρες.Μπορείς να βρίσκεις χρόνο για την προσωπική σου ζωή;Δηλαδή είτε με την παρέα σου είτε με την κοπέλα σου;

Πάντα πίστευα ότι αν θέλεις να βρεις χρόνο τον βρίσκεις. Το περιβάλλον μου έχει μάθει τον τρόπο ζωής μου και τις ώρες μου και προσπαθούμε να ταιριάσουμε ο ένας στις ώρες του άλλου. Χρόνο βρίσκεις, έστω κι αν χάσεις μερικές ώρες από τον ύπνο σου!

14)Μεγάλη μου απορία.Με την πολιτική επικαιρότητα προλαβαίνεις να ασχοληθείς;Δηλαδή διαβάζεις πολιτικές εφημερίδες ή sites;Γενικά εκτός από αθλητικά με τί άλλο ασχολείσαι;

Εννοείται. Δεν με λες το πιο πολιτικοποιημένο άτομο στον κόσμο, αλλά προφανώς και με ενδιαφέρουν όσα γίνοται γύρω μου. Διαβάζω. Με μεγάλη διαφορά τα αθλητικά και λιγότερο τα πολιτικά, αλλά ασφαλώς και ασχολούμαι.

15)Πες ότι σου δίνω ένα σπρέυ και σου λέω να βάψεις έναν τοίχο.Σε ποιόν τοίχο θα έγραφες και τί;

Θα έγραφα "μην γράφεται στους τοίχους".

16)Τέλος αγαπημένη φράση ή γνωμικό

Από καιρό σε καιρό αλλάζει. Τελευταία μου έχει κολλήσει το ...αλεφαντικό "στα εξηγώ ωραία; Έχω κι άλλες βέβαια, αλλά δεν θα έχεις χόρο για να τις βάλεις όλες.

Συνέντευξη με την Δανάη Παπουτσή...

Φιλόδοξη,ταλαντούχα,ερωτευμένη με το κέντρο της Αθήνας,λατρεύει την τέχνη,την λογοτεχνία και το τραγούδι.Σας παρουσιάζω την ηθοποιό-τραγουδίστρια Δανάη Παπουτσή:

Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη (Mr Arvulas)

1)Λίγα λόγια για την Δανάη Παπουτσή

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Τα τελευταία χρόνια ζω στην αγαπημένη μου γειτονιά τα Εξάρχεια. Πολύ ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Έχω δύο αδέλφια που δε βλέπω συχνά λόγω δουλειάς και μου λείπουν πολύ. Αγαπώ το χειμώνα. Τρελαίνομαι να οδηγώ. Και πρόσφατα ανακάλυψα πως έχω μια μικρή κλειστοφοβία. Ποτέ δεν είναι αργά.

2)Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την ηθοποιία και το τραγούδι;

Ήταν κάτι που ήθελα από πολύ μικρή να κάνω. Η πραγματικότητα γύρω μου δε μου έφτανε. Δεν ήταν αρκετή. Έψαχνα πάντα και κάτι άλλο πέρα από αυτό που συνέβαινε. Η περιέργεια μου για τα πράγματα, για όσα έβλεπα γύρω μου, με έκανε να «κατασκευάζω» καταστάσεις και με οδηγούσε αυτόματα σε εικόνες, τις οποίες ήθελα με κάθε τρόπο να ζωντανέψω. Το θέατρο σου δίνει αυτή τη δυνατότητα: να ξεφεύγεις από τον εαυτό σου από την απόλυτη πραγματικότητα και να ζεις πράγματα που πότε δε θα μπορούσες να ζήσεις στην «κανονική» ζωή. Ήταν κάτι που κατάλαβα και ερμήνευσα φυσικά πολύ αργότερα και όχι στα πέντε μου, όταν είπα στους γονείς μου ότι θα γίνω ηθοποιός. Τότε απλά λειτουργούσε το ένστικτο. Όσο για το τραγούδι, προέκυψε στην πορεία, δεν ήταν μέσα στα σχέδια μου.

3)Ποια είναι η άποψη σου για την τέχνη; Την έχεις ερμηνεύσει; Ορισμένοι λένε ότι μπορεί να νικήσει ακόμα και το θάνατο. Το ενστερνίζεσαι;

Δεν ξέρω τι σημαίνει ερμηνεύω την τέχνη. Η τέχνη είναι κάτι τόσο ανοιχτό, άπιαστο, ποτέ μάλλον δε θα καταφέρουμε να την ερμηνεύσουμε στο όλον της. Πάντα θα προσπαθούμε. Εξ ου και είναι μαγική, γιατί είναι άπιαστη. Πολλοί λένε πως είναι ένας τρόπος να ξορκίζεις το θάνατο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον έρωτα.

4)Επίσης όλοι/ες οι καλλιτέχνες είναι λίγο έως αρκετά μποέμ. Δηλαδή ακόμα και το περπάτημά τους και η ματιά τους στον δρόμο ξεχωρίζει. Πιο συγκεκριμένα μπορεί ένα αδιάφορο περιστατικό να δώσει αφορμή σε κάποιον καλλιτέχνη να παράγει έργο. Πώς γίνεται;

Αυτό είναι ένα μάλλον ξεπερασμένο στερεότυπο. Του «μποέμ» καλλιτέχνη. Για τον καλλιτέχνη ο τρόπος ύπαρξης του είναι φυσικός. Απλά λόγω της φύσης της ενασχόλησης του εστιάζει σε σημεία που για κάποιον άλλο μπορεί να μη λένε τίποτα, η μπορεί να τα θεωρεί δεδομένα. Ο καλλιτέχνης παίρνει το αυτονόητο για να το φωτίσει υπό άλλη γωνιά. Όπως ο επιστήμονας εισδύει στο κύτταρο έτσι ο καλλιτέχνης μεγεθύνει τη ζωή, ανασύρει πράγματα θαμμένα η αόρατα από το «πρώτο επίπεδο». Αυτό μπορεί να συμβαίνει και σε μικροκλίμακα ή και το αντίθετο. Έχει ειδική σχέση με το χρόνο και με το χώρο άλλα και με τις σχέσεις, τις συνθήκες και την πράξη. Το να είσαι καλλιτέχνης σημαίνει έναν άλλο τρόπο να βλέπεις τα πράγματα, τον κόσμο, είναι αυτό που πολύ εύστοχα είπε η Έμιλυ Ντίκινσον. «Another way to see».

5)Λένε ότι οι πιο “άδειες” και “αδιάφορες” στιγμές μας, δείχνουν αυτό που πραγματικά είμαστε. Έχεις απομονώσει αυτές τις στιγμές σου; Ποιές είναι οι δικές σου;

Μπορεί εκείνο που άλλος θεωρεί άδειο, για μένα να είναι υπερπυκνο. Όντως υπάρχουν μερικές φαινομενικά ουδέτερες στιγμές που ωστόσο φέρουν ένα τεράστιο φορτίο αν δεις πίσω από το περίβλημα.

6) Λένε πως ένας καλλιτέχνης για να κανει μεγάλη τέχνη πρέπει ο καλλιτέχνης να είναι μικρότερος από αυτήν. Δηλαδή πολλές φορές να έχει πάθη όπως ας πούμε ναρκωτικά,αλκοόλ,ψυχολογικά προβλήματα,ιδιαιτερότητας στον χαρακτήρα του γενικότερα. Πιστεύεις ότι πρέπει να ζούνε μία ζωή στα όρια;

Όχι. Φυσικά σε παλαιότερες γενιές ηταν πολύ πιο συχνό. Σε εποχές που οι κοινωνίες ήταν πιο κλειστές, εκείνος που έβλεπε τα πράγματα με μια ευρύτητα ήταν αρκετά περιθωριοποιημένος. Λειτουργούσαν επίσης και πολλοί μύθοι σχετικά με την έμπνευση και την «αρτιστικ» ζωή. Απολυτά κατανοητό, σε εποχές οπου το φαντασιακό έπαιζε πολύ, κάποιοι ταλαντούχοι άνθρωποι να έπαιξαν με τα όρια τους και να έκαναν υπερβάσεις νομίζοντας ότι έτσι ανοίγονταν δρόμοι. Δεν πιστεύω πως η οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης ή οριακή συμπεριφορά είναι προϋπόθεση για να παράξεις τέχνη. Άλλο ένα στερεότυπο που σταδιακά φθίνει, η μάλλον σήμερα είναι είτε γραφικό είτε και τραγικό, τολμώ να πω. Στην τέχνη πρέπει να μπαίνουμε υγιείς και νηφάλιοι. Φυσικά υπάρχουν κάποιοι που έτσι κι αλλιώς θα είχαν κάποιες τέτοιες συμπεριφορές. Σε τέτοιες περιπτώσεις η τέχνη τα στοιχεία αυτά τα μεγεθύνει. Κι αυτό γιατί, έχει την ικανότητα να λειτουργεί σαν ένας φακός, που μας δείχνει όλες τις πτυχές τις ζωής μεγεθυμένες. Άρα μεγεθύνει και τα δικά μας κουσούρια.

7)Παρότι έχω διαβάσει σου αρέσει το κέντρο της Αθήνας.Τί σε κεντρίζει σε αυτό το σημείο;Πολλοί το έχουν δαιμονοποιήσει λόγω της εγκληματικότητας,της πορνείας,των ναρκωτικών ακόμα και των μεταναστών.Ποιά είναι η γνώμη σου; Ποιά είναι τα αγαπημένα σου σημεία στην καρδιά της πόλης;

Είναι αλήθεια πως έχω εμμονή με την πόλη και πολύ δύσκολα την αποχωρίζομαι. Ιδιαίτερα το κέντρο στο οποίο ζω. Αγαπώ την πολυπλοκότητα του, τις αντιφάσεις του, τις διαφορετικές εικόνες και επιλογές που μου προσφέρει. Αγαπώ το ρυθμό της Αθήνας, άλλες στιγμές είναι τρελός, άλλες αγχωτικός άλλες νωχελικός. Έχει ένα μαγικό τρόπο να μεταμορφώνεται κάθε στιγμή, κάθε λεπτό. Τρελαίνομαι να μένω στο κέντρο τον Αύγουστο, όταν είναι σχεδόν άδειο. Είναι σαν να ανακαλύπτω την πόλη απ’ την αρχή. Ποτέ δεν πλήττω, ποτέ, δεν υπάρχει ίχνος μονοτονίας, κάτι που είναι πολύ ζωτικό για μένα. Τώρα, η εγκληματικότητα και η πορνεία, είναι κάτι που συναντάς παντού στον κόσμο. Όπως και οι μετανάστες που είναι εντελώς άλλο θέμα. Δεν είναι πτυχές της πόλης μόνο. Επίσης είναι τρία διαφορετικά πράγματα. Οι μετανάστες δε θα μπορούσαν να με ενοχλούν. Τι θα πει μετανάστης; Μιλάμε για ανθρώπους. Ποτέ δεν κατάλαβα όσους ενοχλούνται από την παρουσία άλλων ανθρώπων επειδή έχουν άλλο χρώμα ή προέρχονται από άλλους τόπους. Όσο για την παραβατικότητα, όσο δυσκολεύουν οι καιροί, τόσο πιο έντονη θα κάνουν την παρουσία τους τέτοια φαινόμενα, όχι μόνο στην πόλη. Και για την εξάλειψη αυτών, υπάρχουν αρμόδιοι.
Αγαπημένα σημεία…αγαπημένοι δρόμοι και στέκια. Σταδίου, Σόλωνος, Καλλιδρομίου, Μοναστηράκι, πλατεία Αβησσυνίας, Φλοράλ, Ένοικος, το σινεμά πάνω απ’το Βοξ. Πολλά πολλά.


8)Φαντάζομαι θα διαβάζεις αρκετή λογοτεχνία. Τί σου αρέσει να διαβάζεις; Έχεις εντοπίσει τους αγαπημένους σου συγγραφείς και πώς σε κεντρίζουν;

Διαβάζω αρκετά και διάφορα είδη: μυθιστόρημα, θεατρικό, δοκίμια, και εφημερίδες. Έχει να κάνει με τη διάθεση και τη φάση που βρίσκομαι κάθε φορά. Υπάρχουν και διαστήματα που δεν ανοίγω βιβλίο, ούτε καν εφημερίδες και αυτό γίνεται συνειδητά. Μοιάζει με ένα κύκλο που ανοίγει και κλείνει. Μπορεί για τρεις μήνες να διαβάζω ασταμάτητα, και μετά να κάνω ένα μεγάλο cut. Κατά καιρούς εντοπίζω συγγραφείς που μου αρέσουν, μου ταιριάζουν, μου πάει η γραφή τους.


9)Αυτό τον καιρό διαβάζεις κάτι;
Ότι έχει να κάνει με την Αντιγόνη του Σοφοκλή, λόγω των προβών που κάνω για την παράσταση ‘Αντιγόνες’ με τον Εν Θεάτρω Έκφρασις. Νομίζω πως δε θα μπορούσα τώρα, να διαβάζω κάτι άλλο, παρά μόνο αυτό που έχει άμεση σχέση. Το μυαλό τριγυρίζει συνέχεια σε αυτό τον κόσμο, του Σοφοκλή. Οτιδήποτε άλλο μάλλον θα με αποπροσανατολίσει.

10)Γιατί τους καλλιτέχνες, σας έχουν τοποθετήσει την εξής ταμπέλα “in vitro”. Δηλαδή μπορεί έξω να φλέγεται το σύμπαν και εσείς να μιλάτε για τον Καρυωτάκη.

Μιλάς για εκείνο που ακούω πολύ συχνά να λένε, πως οι καλλιτέχνες ζουν σε ένα δικό τους κόσμο. Μπορεί κάλλιστα έξω να φλέγεται το σύμπαν και ναι, να μιλάμε για ένα στίχο ενός ποιητή. Ή να απαντάμε με ένα στίχο ή μία φράση ενός συγγραφέα. Γιατί και το δικό του σύμπαν φλεγόταν και φλέγεται. Η τέχνη σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκομμένη από τη ζωη. Το αντίθετο. Κι αυτό δε σημαίνει πως ‘είμαστε αλλού’. Ο καλλιτέχνης είναι συντονισμένος πάντα με το τι συμβαίνει γύρω του, απλά έχει έναν άλλο τρόπο να το εκφράσει. Είναι αυτό που είπα και παραπάνω. Another way to see.


11)Ο Όσκαρ Ουάιλντ έχει πει ότι οι κακοί καλλιτέχνες είναι καλοί άνθρωποι και τούμπαλιν. Γιατί ας πούμε ένας κακός ποιητής ζει την ποίηση που δεν μπορεί να γράψει, ενώ οι καλοί γράφουν την ποίηση που δεν μπορούν να ζήσουν.Πώς το αντιλαμβάνεσαι;

Η ιστορία έχει δείξει είναι ότι υπήρξαν πολλοί μεγάλοι δημιουργοί που άφησαν τεράστιας σημασίας έργο, οι οποίοι σαν άνθρωποι ήταν παραβατικοί, ακραίοι, μνησίκακοι, ανταγωνιστικοί, κτλ. Κάποτε αναρωτιόμουν και εγώ. Πως είναι δυνατόν ένας μεγάλος δημιουργός να είναι κακός άνθρωπος. Τώρα δεν αναρωτιέμαι πια. Κατάλαβα πως μπορεί να συμβαίνει χωρίς να αναιρεί το ένα τ’ άλλο. Γιατί όλοι είμαστε ικανοί για όλα, καλώς η κακώς.

12)Ποίος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σου στη ζωή;
Ο χειρότερος εχθρός μας, συνήθως, είναι ο εαυτός μας. Και το πιστεύω αυτό πολύ.

13)Υπάρχει κάποια παράσταση ή ταινία που θα ήθελες να ήσουν παρούσα ή ακόμα ένα τραγούδι που “ζήλεψες” και θα ήθελες να το είχες “ντύσει” εσύ φωνητικά;

Υπάρχουν πάρα πολλές ταινίες ή παραστάσεις και τραγούδια που αγαπώ, που μπορεί να τα δω και να τα ακούσω δεκάδες φορές, όμως δεν έχω πιάσει τον εαυτό μου να μου ισχυρίζεται κάτι τέτοιο.

14)Όταν είσαι πάνω στο σανίδι και σε παρακολουθεί από κάτω κόσμος και μετά σε αποθεώνει με χειροκρότημα νιώθεις ότι μεταφέρεσαι σε άλλον Γαλαξία εκείνη την ώρα;

Ποια ώρα απ’ τις δυο; Είναι δυο διαφορετικές στιγμές. Όταν είσαι επάνω στο σανίδι, ‘φεύγεις’, μεταφέρεσαι κάπου, κι όταν τελειώνει μια παράσταση μπορεί και να έχεις απώλεια χρόνου. Αυτό συμβαίνει γιατί όντως ταξίδεψες κάπου αλλού. Όταν ακούς το χειροκρότημα νιώθεις ευτυχισμένη, ευτυχισμένος, νιώθεις καλά γιατί επικοινώνησες αυτό το ταξίδι και μαζί σου ταξίδεψαν και κάποιοι άλλοι, σε μια ιστορία που έγραψε κάποιος τρίτος κι εσύ κατάφερες να της δώσεις σάρκα και οστά με το σώμα, τη φωνή, τη ψυχή σου.

15)Μιας και είσαι της μουσικής.Ο Νίτσε λέει ότι ζωή χωρίς μουσική θα ήταν λάθος,ισχύει για σένα;

Ναι, γιατί η μουσική είναι επικοινωνία, είναι ρυθμός, είναι πάθος, είναι εικόνα, είναι μνήμη, είναι πάρα πολλά. Άρα αν έλειπε, θα έλειπε ένα τεράστιο κομμάτι απ’ τη ζωή και, ναι, αυτό θα μας έκανε πολύ φτωχότερους.

16)Ένας άνθρωπος που κάνει μία δουλειά που σχετίζεται με δημοσιότητα και δόξα, πώς μπορεί να το διαχειριστεί όλο αυτό χωρίς να ξεφύγει;

Φυσικά και μπορεί να το διαχειριστεί όταν έχει αυτό που λέμε άξονα, όταν πατάει στη γη.

 
17)Πες μας λίγα λόγια για το album "Ταμπλό Βιβάν". Πώς προέκυψε αυτή η δουλεία και αυτός ο ξεχωριστός τίτλος.

Όπως είπα και παραπάνω, έγραφα στίχους. Κάποια στιγμή αποφάσισα να ανοίξω το συρτάρι και να τους βγάλω απ’το σκοτάδι. Τους έδειξα στο φίλο και μετέπειτα συνεργάτη Σάκη Τσιλίκη. Του άρεσαν πολύ και με προέτρεψε να μπω στο στούντιο και να τα επικοινωνήσω με τη δική μου φωνή. Στην αρχή ξαφνιάστηκα. Δεν μου είχε περάσει ποτέ κάτι τέτοιο απ’το μυαλό. Και να που έγινε και βρέθηκα στο στούντιο. Ο τίτλος προέκυψε από το θέατρο. Η πρώτη παράσταση που έπαιξα, ο Ματωμένος Γάμος του Λόρκα ξεκινούσε με ένα ταμπλό βιβάν επί σκηνής, μια παγωμένη κίνηση από όλους τους ηθοποιούς η οποία άλλαζε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με το φωτισμό. Όλα τα τραγούδια στο σιντί αυτό είχαν να κάνουν με μία συγκεκριμένη εικόνα, διαφορετική φυσικά για το καθένα. Από μία εικόνα γεννήθηκαν όλα η οποία πάγωνε στο μυαλό μου και έμενε εκεί για μέρες περιμένοντας κάτι. Περιμένοντας να ειπωθεί με όποιο τρόπο. Έτσι γεννήθηκαν αυτοί οι στίχοι.
Και θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά, από το συνθέτη που έγραψε τη μουσική, τον Βασίλη Παγώνη από τους Αλχημιστές και τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο που συμμετείχαν με τη φωνή τους και τον Κίμωνα Πολλάτο για τις ηλεκτρικές κιθάρες, το μουσικό ταχυδρομείο και την Oxygen Music.

18)Αυτή την στιγμή τί ετοιμάζεις και πού θα σε βρούμε;

Κάνω πρόβες για την παράσταση ‘’Αντιγόνες’’ με το Εν θεάτρω Έκφρασις και το Θέατρο Κνωσός σε σκηνοθεσία Λάμπρου Τσάγκα και Μαρίας Φραγκή. Η παράσταση θα κάνει μια μικρή περιοδεία και μετά θα παίζεται Δευτερότριτα στο Θέατρο Κνωσός. Παράλληλα έχουμε ξεκινήσει πρόβες με τη Μάνια Παπαδημητρίου πάνω σε Μονολόγους για τη Γάζα οι οποίοι γράφτηκαν από παιδιά που ζουν εκεί, ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Αυτό, έχει προγραμματιστεί να ανέβει στο Θέατρο Επί Κολωνώ, τον Οκτώβρη.


19)Αν σου έδινα ένα σπρέι και σου έλεγα βάψε έναν τοίχο. Τί θα έγραφες και σε ποιόν τοίχο;

Σίγουρα σε τοίχο των Εξαρχείων, είναι οι πιο δεκτικοί οι τοίχοι εκεί. Κάποια στιγμή που έγραψα κάτι σε τοίχο των βορείων προαστίων το είχαν σβήσει την επόμενη ημέρα. Θα έγραφα τη φράση ΚΑΤΙ ΛΥΠΗ.

20)Αγαπημένος στίχος ή ρητό
1.΄΄Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού΄΄, τίτλος βιβλίου του Σλάβου Ζίζεκ.
2.΄΄Αν είσαι μόνος αν είσαι αδύναμος, η χαραυγή θα σε ξεκάνει΄΄ στίχος του Γιάννη Αγγελάκα.
3.΄΄Δε γράφω για να σώσω τον κόσμο, γράφω για να σώσω τον εαυτό μου΄΄ του Τσαρλς Μπουκόβσκι.

Η αντανάκλαση του πακέτου

Όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν δεύτερο εαυτό. Και η πιο παραδειγματική στιγμη εκδήλωσης του είναι όταν βρισκόμαστε υπό το καθεστώς ενός διλλήματος. Σ'ένα δίλημμα υπάρχουν δύο επιμέρους αποφάσεις που δείχνουν διαθέσιμες σ'εμάς. Σε μικροδιλήμματα του τύπου να φάω λουκουμά ή τυρόπιτα αυτός ο διαχωρισμός εαυτού δεν είναι καθαρός. Όταν όμως τα διλήμματα αφορούν αποφάσεις ζωής τότε γίνεται έκδηλος ο πόλεμος δύο εαυτών, δύο συνειδήσεων στο εσωτερικό του ίδιου ατόμου. Σε τέτοιες καταστάσεις οδηγούμαστε από τους λεγόμενους πειρασμούς, τις Σειρήνες που προσπαθούν με σαγηνευτικό τρόπο να μας οδηγήσουν σε αποφάσεις. Υπάρχουν πράγματι στιγμές στην ανθρώπινη ζωή όπου το Ναι και το Όχι απέχουν μία ανάσα, η πτώση όμως από τη λάθος επιλογή...χιλιόμετρα.

Αν θεωρούσαμε το κάπνισμα ως έναν πειρασμό, τότε θα μπορούσαμε να δούμε μπροστά μας το παιχνίδι των 2 εαυτών μας. Μία μορφή αναπαράστασης και προσομοίωσης της διχοτόμησης του εαυτού είναι το πακέτο των τσιγάρων. Εξηγούμαι...Κρατώντας ένα πακέτο τσιγάρων βλέπουμε την πρόσοψη του χωρισμένη στα δύο. Στο ένα μέρος αναγράφεται η μάρκα των τσιγάρων και το λογότυπο της. Αυτά τα δύο σαφώς και δεν είναι τυχαίως επιλεγμένα.Τις περισσότερες φορές η ονομασία και το λογότυπο στο πακέτο εκπέμπουν κύρος, “μεγαλείο” αντιπροσωπέουν το διαφορετικό και το ανώτερο. Για παράδειγμα αναφέρω τα τσιγάρα Prince που φέρουν για σήμα τους βασιλική κορώνα, τα Winston που έχουν για σήμα τους τον αετό και συμπληρώνουν “Η εμπειρία μετράει”, και άλλες ονομασίες όπως Gold, King Size, Assos που υφέρπουν ανωτερότητα. Όλα τα παραπάνω επικαλούνται με τόσο επιθετικό τρόπο το υποσυνείδητο μας. Αντιπροσωπεύουν το κομμάτι του εατυού μας που κρύβει και τρέφεται από μια αυταπάτη μεγαλομανίας. Ποιος δεν παρασύρεται από πρίγκιπες και βασιλιάδες, χρυσάφια και κορώνες;

Το άλλο μέρος των πακέτων των τσιγάρων είναι εκείνο που λέει την αλήθεια: “Το κάπνισμα προκαλεί θάνατο”. Είναι εκεί σαν γνήσιος εαυτός και μας φωνάζει να μην υποκύψουμε στη μεγαλομανία μας, να μην παρασυρθούμε από τις Σειρήνες. Ένας στρατιώτης του καλού στο εσωτερικό μας. Προσπαθεί να βάλει το χαλινάρι της Αλήθειας στην παρορμητικότητα, ανωριμότητα και αδυναμία του άλλου μας εαυτού. Προσπαθεί να σκοτώσει τις κορώνες των Prince, και τους αετούς των Winston. Προσπαθεί να μας πει πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός(Gold) και πως τα King Size τσιγάρα δε σε κάνουν βασιλιά. Μάχεται με όσο πιο έντονα γράμματα μπορεί για να ξεγυμνώσει την Αλήθεια που κρύβουν τα μεγαλεία.

Η έκβαση ωστόσο της μάχης δεν εξαρτάται από τη δύναμη των δύο εχθρών αλλά από την απόφαση το ατόμου. Όσο ισχυρή κι αν είναι η δύναμη του κακού εαυτού μας η εκάστοτε απόφαση του ατόμου μπορεί να την ανατρέψει. Όσο σαγηνευτική κι αν είναι η πρόσοψη των τσιγάρων, ή όσο έντονη είναι η γνώση της Αλήθειας το βάρος το έχει ο επιλέγων. Η ακαριαία εκείνη στιγμή που το άτομο αποφάσίζει να ενδώσει στον πειρασμό και ο εγκέφαλος στέλνει τις εντολές της αδυναμίας προσομιάζει με τη στιγμή που ο καπνιστής τινάζει τον αντίχειρα του για να ανοίξει το πακέτο. Ό,τι και να προηγήθηκε, όσο δυνατή κι αν ήταν η μάχη... ο άνθρωπος πάντα θα κουβαλάει το βάρος της ευθύνης. Ίσως στις προειδοποιήσεις του Υπουργίου Υγείας θα έπρεπε να συμπληρωθεί:
“Αιτία ελομένου, Θεός αναίτιος”

Κατευθυνόμενος οπαδικός τύπος......

Η σημερινή ανάρτηση είναι περισσότερο παρέμβαση.Διάβασα κάτι και θέλησα να το κρατήσω.Συγκεκριμένα στα <Πράσινα Νέα>,τα οποία παρακολουθώ συχνά,διότι καλώς ή κακώς ανανεώνουν συχνά ειδήσεις για την αγαπημένη μου ομάδα.Οι δημοσιογράφοι του site σχολιάζοντας το γεγονός της επικείμενης μεταγραφής του Αλέξανδρου Τζιόλη στον Ολυμπιακό,φροντίζουν από νωρίς να προετοιμάσουν τον αδηφάγο-κομπλεξικό-Ελληναρά οπαδό για το πώς να αντιμετωπίσουν τον συγκεκριμένο παίχτη.Σας παραθέτω κομμάτι του άρθρου

"Ο διεθνής αμυντικός μέσος έπαιξε για τέσσερα χρόνια στον Παναθηναϊκό και παρότι ποτέ δεν αγαπήθηκε από την εξέδρα του Τριφυλλιού είναι δεδομένο πως θα αποτελέσει κόκκινο πανί σε περίπτωση που επιβεβαιώσει τα ρεπορταζ των εφημερίδων και μεταγραφεί στον Ολυμπιακό."

Είναι δεδομένο ότι θα αποτελέσει κόκκινο πανί ο Τζιόλης;;;Αφού δεν αγαπήθηκε ποτέ αγαπητό-φανατικό site,πώς θα γίνει αυτό;;;Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος;;;Επίσης το site παρομοιάζει τον Τζιόλη με τον Νικοπολίδη και τον Κωνσταντίνου(ουδεμία σχέση).Αμφότεροι οι παλαι ποτε άσοι του "Τριφυλλιου" αγαπήθηκαν απο την εξέδρα και αγωνίστηκαν πολλα χρόνια με την πράσινη φανέλα.Γιατί τέτοια άστοχη σύγκριση;;;Μηπως δίνετε άλλο ενα βήμα στον βουλιμικό-οπαδό;;;Καθώς όλοι ξέρουμε ότι οι δύο παραπάνω παίχτες δεν πέρασαν τις καλύτερες ώρες τους στην καυτή εδρα των <Πράσινων>.Δειτε το αποσπασμα:

Ο Αλέξανδρος Τζιόλης πρωταγωνιστεί στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού και μοιάζει πλέον πιθανό να ακολουθήσει τα χνάρια των Αντώνη Νικοπολίδη και Μιχάλη Κωνσταντίνου.




Kαι με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι οι σχολιαστές,δεν πέφτουν στην παγίδα του εν λόγω site,και αδιαφορούν για την είδηση.


Kαι τέλος ας μην σχολιάσω τον αριθμό των αθλητικών φυλλάδων του εξωτερικού με αυτών της Ελλάδας.Όπου εδώ το εκάστοτε αφεντικό έχει ανοίξει ένα δικό του μέσο χειραγώγησης.

Περι άρσης.....

Λοιπόν παιδάκια του Υπουργείου,άρση απορρήτου,δεν γίνεται σε ιστολόγια,όσο αυτά υπάγονται στην google και έχουν κατάληξη(.com),δηλαδή υπάγονται στην νομοθεσία των Αμερικανοτσολιάδων.Τώρα εγώ προσωπικά τον συγκεκριμένο νόμο που περιφέρεται σαν μαλάκας έξι χρόνια,δεν τον φοβάμαι,διότι δεν είμαι ούτε πιτσιρίκος,ούτε preza tv.Γενικότερα δεν είναι προέκταση του τέτοιου μου το πώς θα κράξω σας ανώνυμος έναν πολιτικάντη,ή να στοχοποιήσω κάποιον,αυτά είναι για τους κίναιδους.Αλλά εφόσον γουστάρετε να βγάζετε στην επιφάνεια το θέμα κάθε χρόνο,σας προτείνω από που να ξεκινήσει η άρση.
Πρόσφατα τον ανακάλυψα και γέλασα πολύ,γιατί η μαλακία και η δηθενιά σε αυτή την χώρα είναι αστείρευτη.Το ιστολόγιο τιτλοφορείται ως <Είναι Μαστ> και πίσω από αυτό βρίσκεται ο ογκόλιθος της showbiz και των media Νίκος Μαστοράκης.Η πλάκα είναι ότι ο αντιπαθητικός αυτός γλόμπος με το καπέλο gold fm(έχει σκουριάσει),νομίζει ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο.Δεν άντεξα και διάβασα καμια δεκαριά και βάλε κείμενά του,και αμέσως,αναφώνησα,<α τον καημένο>.Δεν υπάρχει άνθρωπινο είδος που να μην έχει κράξει(ακόμα και τον Ζουγανέλη με τον Χάρρυ Κλυν),κάνει κριτική στην πολιτική επικαιρότητα σαν παιδί του λαού,τύφλα να χει ο <Ταρζάν>,και με ένα σκωπτικό ύφος νομίζει ότι θα τα πηδήξει όλα.Περιαυτολογεί ασύστολα,γράφει την δική του σκοπιά για την περιβόητη εκπομπή με τους κρατούμενους του ΚΕΒΟΠ,ανεβάζει την επιστολή του προς τον δικτάτορα Ιωαννίδη το 2008 και άλλα ωραία.
Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με αυτόν τον συμπλεγματικό <καπελαδούρα>,απλά όταν στήνεις την showbiz με τις ξανθές υπεργκόμενες με τις βυζάρες και μου το βαφτίζεις ψυχαγωγία,όταν έχεις μετατρέψει ένα λαϊκό μέσο σε πορνείο,και ήσουν από αυτούς που έστησες όλη αυτή την απάτη,κάτσε αναπαυτικά στην καρέκλα σου,άσε να μιλήσει και κανένας άλλος.

Έτσι λοιπόν και εγώ ως συγγραφέας και ιδιοκτήτης του μπλογκ,προτείνω στον κύριο Υπουργό Άρση Καπέλου στον Νίκο Μαστο(υ)ράκη,και στη συνέχεια άρση μίνι φούστας στα ανδρείκελα της ιδιωτικής τηλεόρασης που τον προσκαλούν μετά βαΐων και κλάδων,στις εκπομπες τους,χωρις να βαζουν την ενδειξη που βαζει το extra 3 τα μεσανυχτα.Και τωρα παμε να παρουμε μια ανασα με τον ποιοτικο blogger κριτη των παντων Νικο Μαστο(υ)ρακη.Τηλεόραση για πορνολάγνους.

Ο Jean-Luc Godard για το ελληνικό χρέος......

Είναι η λέξη που τελευταία ακούς από παντού, βλέπεις να κοσμεί οτιδήποτε μπορεί να διαβαστεί, εκτός από ετικέτες στο κουτί του γάλατος και των δημητριακών, σε συναντά απρόσμενα αλλά απαιτητικά σε γκάλοπ και μετρήσεις κοινής γνώμης, συνοδευόμενη από ένα μεγάλο και επιτακτικό ερωτηματικό. Έχει δύο συνθετικά, και τα δύο ουδέτερα, άρθρο οριστικό (και αμετάκλητο) και σε κυνηγά ακόμη και στον ύπνο σου: το ελληνικό χρέος.


Σε αντίθεση με όσα θα περίμενε ο κοινός ελληνικός νους, η λύση για το πρόβλημα που έχει προκαλέσει την μεγαλύτερη αναταραχή στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, δεν προέρχεται από κάποιο οικονομικό στέλεχος, από κάποιον μετανοήσαντα πολιτικό ή από τον από μηχανισμού θεό. Αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά ότι η ζωή ξεπερνά την Τέχνη, ο δηλωμένος (από το τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών) φιλέλληνας Ζαν Λυκ Γκοντάρ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian, δήλωσε ότι οι δημιουργοί (auters) πλέον έχουν πεθάνει. «Νομίζαμε ότι είμαστε δημιουργοί, αλλά κάναμε λάθος. Στη σημερινή εποχή της τεχνολογικής αιχμής, με τα κινητά τηλέφωνα και όλες αυτές τις ευκολίες, ο καθένας μπορεί να είναι δημιουργός».

Ο σκηνοθέτης του τρυφερά «αιχμηρού» Film Socialisme που βγήκε σήμερα μόλις και στις ελληνικές αίθουσες, μιλώντας για τη νέα του ταινία (που ακροβατεί με το χαρακτηριστικό ιδιότυπο γκονταρικό βλέμμα μεταξύ κριτικού ρεαλισμού και συμβολισμού) που διαδραματίζεται σε ένα κρουαζιερόπλοιο που πλέει στη Μεσόγειο, αναφέρθηκε και στο ελληνικό πρόβλημα: «Οι Έλληνες μας έδωσαν τη Λογική. Τους χρωστάμε γι’ αυτό. Ο Αριστοτέλης ανακάλυψε την έννοια του ‘επομένως’, όπως τη χρησιμοποιούμε για παράδειγμα στη φράση Δε μ’ αγαπάς πλέον .. επομένως… ή σε βρήκα με άλλον άντρα στο κρεβάτι… επομένως…Χρησιμοποιούμε αυτή την έκφραση για να αναφερθούμε στις σημαντικότερες αποφάσεις μας, οπότε μάλλον ήρθε ο καιρός να αρχίσουμε να το ξεπληρώνουμε. Αν πληρώναμε 10 ευρώ στους Έλληνες για κάθε φορά που χρησιμοποιούσαμε τη φράση, σε μία μόλις ημέρα θα λυνόταν το οικονομικό πρόβλημα της χώρας και οι Έλληνες δε θα ήταν υποχρεωμένοι να πουλήσουν τον Παρθενώνα στους Γερμανούς. Μπορούμε μάλιστα να στείλουμε το λογαριασμό μέσω iphone».

Ο άνθρωπος που επινόησε τη Νουβέλ Βαγκ, απελευθέρωσε εκφραστικά τον κινηματογράφο και τους δημιουργούς και διαμόρφωσε ένα από τα πιο σημαντικά καλλιτεχνικά ρεύματα, έρχεται να απελευθερώσει και τον κοινό ευρωπαϊκό νου: από τα στερεότυπα. Κι αν σύμφωνα με τις δηλώσεις του θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι ο σκηνοθέτης πέθανε σχεδόν αμέσως μετά θα αναφωνήσουμε Ζήτω ο σκηνοθέτης!



Πηγη:http://blog.greekbooks.gr/