Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Συνέντευξη με τον Σίλα Σεραφείμ.......





Ένας εξαιρετικός κωμικός ηθοποιός,με πραγματικά "γόνιμη" σκέψη η οποία έχει αρχή μέση και τέλος πραγματικά.Έχει το θάρρος της γνώμης του και σχολιάζει την επικαιρότητα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.Στο θέατρο τελείωσε το Πάσχα την πετυχημένη παράσταση "Αι δύο μονόλογοι",παρέα με τον Γιώργο Χατζηπαύλου,στον μονόλογο το πιο δυνατό είδος κωμωδίας.Πιστός στα ερτζιανά παλιά στην Ερα Σπορ,πλέον στη Net fm(105,8 και 91,6),μπορείτε να τον ακούτε καθημερινά από Δευτέρα έως Πέμπτη 13:00 με 14:00,στην εκπομπή "Βράσε ορυζα".Επίσης μείνετε στα πέριξ διότι την Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011 στον Ιανό(Σταδίου 24) στις 22:00 στην παράσταση "Κλεφτά Υπάρχουν",παρέα με τον Παντελή Αμπαζή.

Πάμε λοιπόν να δούμε τι μας είπε με τον δικό του καυστικό τρόπο:

Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη

1)Λίγα λόγια για τον Σίλα Σεραφείμ

Γεννηθηκα. (αυτό είναι και το βασικοτερο για να πετυχει κανεις στη ζωη)

2)Πώς είναι τα πράγματα με την κωμωδία στην Ελλάδα;Πιστεύεις ότι βιώνουμε μια περίεργη
περίοδο,κάπως καταθλιπτική ή έτσι την προβάλλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης;Πώς βλέπεις τα πρόσωπα των θεατών στην παράσταση;


Οσο πιο δυσκολη η περιοδος που ζουμε, τοσο καλυτερα για την Τεχνη και κατ επεκταση για την κωμωδια. Είναι περιπου αυτό που ελεγε ο Σαρτρ ότι: «ποτε δεν ημασταν τοσο ελευθεροι, οσο στην Κατοχη».
Οσο για τα προσωπα των θεατων, τα βλεπω χαρουμενα και γελαστα. Στην δικη μας παρασταση..

3)”Αι δύο μονόλογοι” θέατρο Παραμυθίας,τρίτη χρονιά,με το Γιώργο Χατζηπαύλου.Τί θα δει
κάποιος σε αυτή την παράσταση;

Τίποτα τώρα.Τελειώσαμε το Πάσχα.

4)Mιας και έχω πιάσει τα της κωμωδίας,θα ήθελα να σε ρωτήσω τη γνώμη σου για τη σάτιρα στην Ελλάδα.Απ'ότι καταλαβαίνω δεν έχεις ιδιαίτερη συμπάθεια στον Λάκη Λαζόπουλο,για ποιό λόγο,πώς τον κρίνεις;Τους Ράδιο Αρβύλα τους παρακολουθείς,τη θεωρείς πετυχημένη εκπομπή;


Αρχιζοντας απ τους «αρβυλα», να σου πω ότι δεν κανουν σατιρα, αλλα γυμνασιακη πλακα η το πολύ πολύ, καψιμιτζιδικη μπαλαφαρα. Καποια στιγμη καλο είναι να ξεδιαλυνουμε τις εννοιες. Άλλο χιουμορ, άλλο πλακα, άλλο φαρσα κι άλλο σατιρα. Το να δειξεις μια αφισσα με τον Ανθιμο, «πειραγμενη» με μαρκαδορο, κανοντας τον να μοιαζει με τον Ασταροθ, είναι μια εφηβικη πλακα. Το να πεις όμως: «θελω να πυροβολησω τον Ανθιμο.. να δω, θα με συγχωρεσει?» αυτό είναι χιουμορ.Οσο για τον Λαζοπουλο τα πραγματα είναι απλα. Δεν μπορεις να βελαζεις με τα προβατα και να τρως με τους λυκους. Αν θελει να βγαινει και να βαραει το αδειο κατσαρολακι στο τσαντιρι, να το κανει με φοντο πισω το κοτερο του, για να δουμε αν ταιριαζει η εικονα με τον ηχο! Ασε που θελει και να τραγουδαει. Ο Λαζοπουλος να τραγουδαει, ο Κραουνακης να παιζει κι ο Τρυφωνας να χορευει και μετα, αναρωτιομαστε πως φτασαμε στην κριση!!!


5)Stand up comedy,ένας είδος κωμωδίας που δεν είναι γνωστό σε πολλούς.Ποιά είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους κωμωδίας;Πρίν ασχοληθείς με το συγκεκριμένο είδος,είχες δεχθεί επιρροές από κάπου,δηλαδή από βίντεο ή διάβασες σχετικά με αυτό;


Για να μην το κουρασουμε και μακρηγορουμε, το stand up είναι ο επιθεωρησιακος μονολογος. Φυσικα κι εχω δει πολύ στην Αγγλια αλλα και πολλους αμερικανους ηθοποιους κι εχω επηρεαστει αλλα ο σατιρικος μονολογος δεν είναι μονο ξενο ειδος. Ωστοσο για έναν ηθοποιο είναι η απολυτη κωμωδια, γιατι τα μεσα που εχει, δεν είναι παρα μονο η φωνη και το σωμα του. Αν είναι δε και δημιουργος –περα από εκτελεστης, γραφει τα κειμενα μονος του δηλαδη όπως εμεις, τοτε είναι μονος του μια παρασταση. Μια υπερπαραγωγη όπως εχω πει, με ένα μικροφωνο κι έναν προβολεα!


6)”Γιατί είναι ωραίο να είσαι Έλληνας αλλά όχι στην Ελλάδα”.Αυτό είναι το σύνθημα στο site σου.Τελικά η Ελλάδα όντως τρώει τα παιδιά της;Δε μπορεί κάποιος νέος να δει άσπρη μέρα σε αυτή τη χώρα;


Αναλογως.. τι ναρκωτικα παιρνει. Μετα απ όλα οσα εχω δει με τη μικρη μου πειρα και με τον κολλητο μου στον Καναδα, τον οποιο αρπαξαν οι Καναδοι επειδη αναγνωρισαν το εξαιρετικο του ταλεντο και την πικρη ιστορια κι εμπειρια, που ειχε οσο ηταν εδώ στην Ελλαδα, σας λεω ανεπιφυλαχτα ότι αυτή η χωρα, βουλιαζει απ τη συνομωσια των μετριων και των βλακων! Είναι η ελληνικη νοοτροπια το προβλημα, που δεν προκειται να λυθει, γιατι κανενας δεν το αναγνωριζει, δεν το αντιλαμβανεται και δεν εχει και καμια διαθεση να συγκρουστει και να το αλλαξει.


7)Πώς αντιλαμβάνεσαι τη δύσκολη κατάσταση που έχει φτάσει η Ελλάδα;Πρόσφατα δημιουργήθηκε ένα κίνημα αγανακτησμένων πολιτών.Τέτοιες ενέργειες σου δίνουν ελπίδα;Ή μήπως είναι “πυροτεχνήματα”,και μετά ξεχνιούνται;Φοβάσαι μήπως ξεφύγει η κατάσταση;


Το καλο είναι ότι ξυπνησανε και καποιοι νεοι, που κοιμουνταν το νηδυμο. Το κακο είναι, ότι αντιδρουν σαν τα μικρα παιδια, που φωναζουν όταν κατι δεν παει καλα αλλα σε καμμια περιπτωση, δεν είναι ετοιμα να αναλυσουν μια κατασταση και να προτεινουν ψυχραιμα λυσεις. Μερος του προβληματος που μας οδηγησε εδώ, βρισκεται στην «πλατεια» και διαμαρτυρεται. Και μετα? Αφου μουντζωσει, παει κι αγοραζει ένα σουβλακι χωρις αποδειξη. Το τι θα γινει κι αν θα ξεφυγει η κατασταση, να το ρωτησεις σε συνεντευξεις για το «αστρα και οραμα». Δεν ειμαι μεντιουμ. Αλλα ξερω ότι αν για παραδειγμα, μολις εισεπραξες τη συνταξη του παππου σου, που δεν δηλωσες ότι πεθανε και πας στην πλατεια, να μουντζωσεις τους πολιτικους, τοτε αυτος ο τοπος δεν σωζεται.. και μεταξυ μας και γιατι να σωθει.


8)Το να ασκείς κάποιος το εκλογικό του δικαίωμα ήταν ανέκαθεν το βασικό συστατικό ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.Στις πρόσφατες εκλογές η αποχή αυξήθηκε.Εσύ ψηφίζεις και με ποιά κριτήρια;


Πιστευω ότι η συμμετοχη στα κοινα του πολιτη δια της ψηφου, είναι η ελαχιστη υποχρεωση του. Ξελαρυγγιαστηκα να φωναζω απ το ραδιοφωνο, ότι αυτος που δεν ψηφιζει, εκχωρει στους υπολοιπους, το δικαιωμα ν αποφασισουν γι αυτόν, το ποια θα είναι η ζωη του. Το να μην ψηφιζεις και να νομιζεις ότι αυτό είναι και πολιτικη θεση, είναι απ τα πιο ηλιθια πραγματα που εχω ακουσει. Και σκεφτειτε, ότι εχει χυθει αιμα για να μπορεις να ψηφιζεις.

9)Πές ότι με έναν μαγικό τρόπο η τρόικα αποφασίζει και φεύγει από την Ελλάδα,το ΔΝΤ είναι πλέον παρελθόν από τη χώρα μας,και ότι μας χαρίζουν όσα χρωστάμε,και όλα καλά όλα ωραία.Ο κόσμος βγαίνει στον δρόμο πανηγυρίζει.Μετά όμως τί;Εσύ τι φαντάζεσαι σαν συνέχεια;



Εεε τι? Θελει και ρωτημα? Τι χες Γιαννη, τι χα παντα, τα ιδια Παντελακη μου, τα ιδια Παντελη μου, ο ανθρωπος πεθαινει και το χουι μενει..

10)Για το μεταναστευτικό ποιά είναι η γνώμη σου;Όταν κυκλοφορείς στο κέντρο της Αθήνας νιώθεις περίεργα με τις πόρνες,τους αλλοδαπούς και τους τοξικομανείς;;Ή πιστεύεις ότι υπάρχει λύση στο πρόβλημα;Γιατί κανείς δεν έχει τοποθετηθεί κανονικά επι του θέματος,άλλοι μιλάνε για ξερονήσια άλλοι για νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.Ποιά είναι η γνώμη σου;


Το μεταναστευτικο θελει σοβαρη μεταναστευτικη πολιτικη κι αλλαγη της συνθηκης του Δουβλινο 2. Η σοβαρη μεταναστευτικη πολιτικη, θελει ως εκ τουτου, σοβαροτητα, δηλαδη, μεθοδο, οργανωση, γνωση. Θελει μια ομαδα ανθρωπων, να κατσουν να σχεδιασουν, να καλυφθουν από πολιτικη βουληση και ν αρχισουν να εφαρμοζουν το προγραμμα κι όλα αυτά, όχι γρηγορα κι ευκολα! Σου μοιαζει αυτή τη χωρα, της αστραπιαιας αρπαχτης και του αβυσσαλεου θυμοειδους, να μπορει να υλοποιησει κατι τετοιο???

11)Πλέον σχολιάζεις με τον δικό σου τρόπο την επικαιρότητα στο www.silas.gr. Για ποιό λόγο στο διαδίκτυο και όχι στην τηλεόραση όπως με τα “Σφηνάκια” και τα “Σκερτάκια”.Δεν υπάρχουν προτάσεις λόγω κρίσης ή επιλέγεις διαδύκτιο λόγω αμεσότητας,ευκολίας;Τί περιμένεις από το διαδίκτυο;


Προς το παρον τα ιντερνετικα βιντεακια, τα εχω αφησει λογω χρονου. Κανω ότι μπορω, οπου μπορω, κανενα μεσο δεν είναι κακο η καλο και καθενα εχει τα πλεονεκτηματα και τα μειονεκτηματα του. Στην τηλεοραση σε παρακολουθουν περισσοτεροι αλλα στο ιντερνετ εχεις ελευθερια. Φυσικα .. αυτος είναι κι ο λογος. Αν λιγοστεψουν οι ακροαματικοτητες στην τιβι κι αυξηθουν στο ιντερνετ, τοτε θα μετακομισει κι η ελευθερια.


12)Καθημερινά σε ακούμε στη netfm.Από ότι φαίνεται γουστάρεις τα ερτζιανά.Παλιότερα σε ακούγαμε ερα σπορτ,πώς ξεκίνησε η περιπέτεια με το ραδιόφωνο;


Ετσι ξεκινησε, για να κανουμε χιουμορ με τις σχετικα «στεγνες» αθλητικες εκπομπες της ΕΡΑσπορ. Εε μετα από 7 χρονια, νομιζω ότι κατεληξα στο φυσικο μου περιβαλλον. Σ ένα πολιτικο ενημερωτικο ραδιοφωνο να κανω σατιρα. Κι οσο κι αν ακουγεται υποπτο και περιεργο, η ΝΕΤ είναι απ τα πιο ελευθερα ραδιοφωνικα περιβαλλοντα. Να ακουτε ΝΕΤ και την εκπομπη μου το «Βρασε Ορυζα» (ΝΕΤ FM 105,8 1.00-2.00μμ) όχι τιποτ άλλο αλλα λογω των ανταποδοτικων. Την εχετε προπληρωσει βρε!!!


13)Αλήθεια από μικρός ήθελες να γίνεις κωμικός ηθοποιός;Δηλαδή ήσουν μαγεμένος με το σινεμά το θέατρο και τέτοια πράγματα ή απλά ήσουν η ψυχή της παρέας απλά και είχες ένα ταλέντο;


Τιποτα απ' ολ αυτά! Απλως τα φερε ετσι η ζωη. Πρωτα σπουδασα οικονομικα και μετα ΚΘΒΕ. Ηθελα ωστοσο, να κανω παντα τους αλλους να γελανε.


14)Πές ότι σου έδινα ένα σπρέυ και σου έλεγα βάψε ένα τοίχο.Πού θα έγραφες και σε ποιό τοίχο;


Εννοεις τι και σε ποιον τοιχο. Θα εγραφα σε ολους τους τοιχους ότι την Παρασκευη 1 Ιουλη, παιζω στον Ιανο (σταδιου 24) στις 9.30μμ με τον Παντελη Αμπαζη και την Ανωτατη Ζαμπετικη, τη stand up παρασταση, «ΚΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ».

15)Αγαπημένος στίχος ή γνωμικό


Οδοιπορε δεν υπαρχει δρομος. Τον δρομο τον φτιαχνεις προχωρωντας.
Α.Ματσαδο




































Αμάρανθη

Το ξυπνητήρι ,πιστό στο καθήκον του, χτύπησε αποκρουστικά τα τύμπανα του Άντερς και αυτός με την σειρά του ξύπνησε. Αλλά πώς να πήγαινε καλά η μέρα του άμα άρχιζε με έναν τόσο βίαιο τρόπο ; Βέβαια αυτή η μέρα θα ήταν χειρότερη από τις προηγούμενες οι οποίες άρχιζαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αλλά σε αυτές η μονοτονία μεταφραζόταν από τον ίδιο σαν ευτυχία. Ευτυχία που ήταν μιζέρια αλλά δοκιμάζοντας καινούργια πράγματα πίστευε ότι απείχε πολύ από οτιδήποτε βαρετό και είχε την ψευδαίσθηση μιας ενδιαφέρουσας ζωής. Προβλέποντας την συνέχεια της ημέρας, ήπιε ένα καφέ και πήγε προς το Πανεπιστήμιο που δίδασκε.

Ξυπνητήρι δεν υπήρχε στο σπίτι της Αμάρανθης. Και δεν ήταν το μόνο που έλειπε καθώς και η απουσία της οποιασδήποτε μορφής ζωής εκεί μέσα ήταν προφανής. Τα λεφτά για σπουδές που της έστελναν οι γονείς της δεν έφταναν για τίποτα περισσότερο από ένα θεοσκότεινο δυαράκι που μοιραζόταν με τον Τόνυ. Αλλά της Αμάρανθης της άρεσε το δωματιάκι της. Κλειστό και απόμακρο σαν και αυτή. Τα χιλιάδες βιβλία στοιβαγμένα γύρω στους μαυροφορεμένους τοίχους, η μουσική που ακατάπαυστα ακουγόταν , και ένα σύννεφο καπνού ,που το απαλό φως το έκανε να κυμαίνεται μεταξύ ρομαντικού και ανατριχιαστικού κυριαρχούσαν μέσα στο δωμάτιο, που ήταν ο παράδεισός της. Ευτυχώς ήταν αποκρουστικός για τους άλλους και έτσι ήταν ολομόναχη. Ω ναι. Την αγαπούσε αυτή την μοναξιά. Ίσως επειδή μεγάλωσε σε πολύτεκνη οικογένεια και ποτέ δεν μπόρεσε να αποκτήσει λίγη ησυχία στο δωμάτιο που μοιραζόταν.
Ατίθασο κορίτσι η Αμάρανθη. Παρόλο που μεγάλωσε σε καθολική οικογένεια και πήγαινε και Κατηχητικό , απαλλάχτηκε από την θρησκευτική της πίστη. Σκεπτικίστρια δήλωνε. Απέρριπτε τα ήδη γνωστά και έψαχνε παραπέρα . Όχι και τόσο άκαρπη η προσπάθεια της καθώς είχε βρει Θεό να πιστεύει. Τον ονόμαζε Φόβο. Έτσι και αλλιώς για αυτό οι άνθρωποι δημιούργησαν τον Θεό. Για να έχουν κάποιον να φοβούνται. Επίσης της άρεσε να φλερτάρει . Της άρεσαν τα ριψοκίνδυνα πράγματα οπότε συχνά φλέρταρε με τον Θάνατο ,ο οποίος συχνότερα παρουσιαζόταν με την μορφή αυτοκτονίας .

Δεν μπορώ να πω ότι και ο Άντερς ποθούσε τον θάνατο. Αλλά μπορώ να πω με σιγουριά ότι κατά βάθος μισούσε την ζωή του. Γιατί δεν κατέφυγε στον θάνατο και κατέφευγε στα ψέματα ; Παρουσιαζόταν στους άλλους με τελείως διαφορετική εικόνα. Μία εικόνα του ανθρώπου που όλο ανακαλύπτει και βρίσκεται σε συνεχή κίνηση. Αλλά με μια προσεχτικότερη ματιά φαινόταν η πνευματική του ακινησία . Είχε κολλήσει σε ιδέες αλλονών και φοβόταν να ανακαλύψει κάτι μόνος του. Ο χαρακτήρας του και οι συνήθειες του ,πιστές αντιγραφές πρωταγωνιστών μυθιστορημάτων ή ταινιών . Το στυλ του ; Δεν απείχε πολύ από την γραβάτα με «τσάκιση». Όπως θα άρμοζε σε έναν σωστό υπάλληλο που δεν μπορούσε να ξεφύγει από το κλουβί της συνήθειας και ούτε μπορεί να θεωρήσει ωραίο ότι ήταν ελεύθερο και έξω από αυτό.
Είναι αλήθεια ότι φοβόταν να ζήσει . Αν και πολλές φορές σκέφτηκε να αποδράσει από την φυλακή του ,προτίμησε να παραμείνει σκέψη και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του πίσω από τα σίδερα της σιγουριάς. Τώρα πήγαινε στην δουλεία του .Απλή διαδικασία ,αλλά το ένστικτο του είχε μπει σε λειτουργία Διαισθανόταν ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά .Στον δρόμο για το πανεπιστήμιο ακούστηκε το ασθενοφόρο. Είχε καιρό να περάσει από αυτούς τους δρόμους ασθενοφόρο και έτσι το άκουσμα και μόνο της σειρήνας έφερε αναταραχή. Τι είχε γίνει ; Όλοι ρωτούσαν από δω και από κει μπας και ξεδιψάσουν την περιέργεια τους. Μάταια. Κανείς δεν ήξερε τίποτα.
Παρόμοια αναστάτωση υπήρχε και αργότερα στο αμφιθέατρο. Ο Άντερς δεν μπορούσε να διδάξει με τόση αναστάτωση. Άκουγε από κάθε μεριά της τάξης και μία διαφορετική εκδοχή .Όμως η πιο ενδιαφέρουσα ήταν αυτή που ήθελε το άτομο που μετέφερε το ασθενοφόρο να είναι μαθητής του. Χιλιάδες σκέψεις ξαφνικά στο μυαλό του. Θα τον καλούσαν για ανάκριση? Μήπως κάποιος πνιγόταν σε καμιά θάλασσα απαισιοδοξίας και το μάθημα του περί ζωής να τον βάρυνε και να πνίγηκε? Ανάμεσα στις χιλιάδες σκέψεις, αυτή τον τρομοκράτησε αληθινά. Γιατί να θέλει ένας φοιτητής να αυτοκτονήσει ; Έφταιγε που τους περνούσε μια απαισιοδοξία? Μήπως αυτός ώθησε τον νεαρό ; Στόμωσε. Δεν μιλούσε πια με τους μαθητές. Δεν του έβγαιναν λέξεις .Συνένοχος λοιπόν .Μέτρησε τους μαθητές. Τους ξαναμέτρησε. Η μοναδική φορά που η απουσία τους του προκαλούσε θλίψη. Ξεθόλωσε μετά από λίγο. Ίσως να ταν μία απλή φαντασίωση που χε για να ξεφύγει από την ανιαρή πραγματικότητα. Ξανασυλλογίστηκε .Αυτό ήταν. Δεν υπήρχε περίπτωση κάποιος φοιτητής να πέθανε. Μάλλον θα ξενύχτησε σε καμια μπυραρία και τώρα ξεχρεώνει που δεν συγκρατήθηκε και αφέθηκε στην γοητεία του αλκοόλ .
Χτύπησε κουδούνι. ¨Επιτέλους¨ αναλογίστηκε. Πήγε στα γραφεία των καθηγητών μπας και έχουν νεότερα .Τελικά δεν είχε κλείσει την πόρτα σε οποιαδήποτε φαντασία προκειμένου να κάνει την μίζερη ζωή του συναρπαστική. Καθόταν στο γραφείο του περιμένοντας να χτυπήσει ξανά το κουδούνι .Έστυβε το μυαλό του αλλά δεν του ερχόταν στο νου .¨Ποιος μπορεί να ναι ο μαθητής?¨ . Τον τυραννούσε η σκέψη. Αλλά το συλλογισμό του σταμάτησε η φωνή ενός καθηγητή. ¨Η Αμάρανθη .Πήρε χάπια για να αυτοκτονήσει. Άμοιρο κορίτσι. Δεν πρόλαβαν να την σώσουν ¨. ¨Φαινόταν ότι δεν πήγαινε καλά. Και τι κατάφερε ; ¨Αναθεματισμένοι νέοι. Κάνουν οι γονείς τους τα πάντα για αυτούς και ορίστε το ευχαριστώ.¨ ακουγόταν από την άλλη μεριά της αίθουσας. Η Αμάρανθη ήταν λοιπόν. Την είχε προσέξει ο Άντερς. Σε όλα του τα τεστ και τις εργασίες απαντούσε άλλα αντί άλλων.

Αλλά οι περισσότεροι το έκαναν αυτό. Γιατί είχε προσέξει την δική της συμπεριφορά; Τι τον είχε τραβήξει στις απαντήσεις της;
Γύρισε επιτέλους σπίτι. Όλη την μέρα περίμενε για αυτή την στιγμή . Έβαλε το φαγητό να ζεσταίνεται και πήγε να ψάξει στην βιβλιοθήκη για τους φακέλους του . Άνοιξε έναν κιτρινωπό που έγραφε απέξω ¨Φιλολογία-Ζωή¨ .Άρχισε να ψάχνει τα γραπτά των μαθητών .Μα γιατί τόση αγωνία ;Τι προσδοκούσε να βρει? Βρήκε το γραπτό της . Στην αρχή είχε το δικό του κείμενο
¨ Ποιός είμαι ;
Ούτε εγώ δεν ξέρω.

Ξέρω αλλά δεν θέλω να προβάλλω τα χαρακτηριστικά μου στον αναγνώστη.
Δεν είναι τόσο η ντροπή ,όσο η παραπληροφόρηση .
Αν έμενα στάσιμος θα ήταν εύκολο να σας παρουσιαστώ.
Αλλά εγώ αλλάζω, εξελίσσομαι .
Μάλλον το εξελίσσομαι δεν ταιριάζει εδώ .
Το αποτέλεσμα θα κρίνει αν αυτή η αλλαγή ήταν ωφέλιμη.
Ωφέλιμη ή βλαβερή, αυτή η αλλαγή υπάρχει.
Για αυτό αρνούμαι να σας συστηθώ.

Αλλά απ΄ την άλλη , γιατί να μην κάνω ένα γενικό πορτραίτο μου ;
Οι επιλογές αποκλίνουν, αλλά πόσο μεγάλη μπορεί να ΄ναι η απόκλιση ;
Μπορώ από σκεπτικιστής να καταλήξω τυφλά προσηλωμένος σε μόδες ;
Άρα το πρέπον είναι η προσωπογραφία μου να υπάρξει μετά το θάνατο μου, σε καιρούς πλήρους στασιμότητας για μένα.
Και αντί για μένα , θα σας συστηθεί μια μαρμάρινη πλάκα.


Καινούργια ερωτήματα γεννιούνται.
Ποιος θα γράψει το επιτύμβιο ;
Ακόμα και η δική μου προσφορά δεν είναι σίγουρη, διότι δεν ξέρω πότε θα πεθάνω.
Αν σκοπεύω να εξελίσσομαι μέχρι το θάνατο μου ;
Πιστεύω ότι είναι προφανές.
Μοναδική λύση να το αναθέσω σε άλλον.
Αλλά ποιος μπορεί να με παρουσιάσει καλύτερα από εμένα τον ίδιο ,την στιγμή που και εγώ ο ίδιος αδυνατώ ;

Ποιος είμαι ;
Δυστυχώς κανείς δεν θα γνωρίσει.¨
Από κάτω έπρεπε οι μαθητές να χαρακτηρίσουν το κείμενο και να πουν και τις σκέψεις που τους δημιουργούσε .Περίμενε να βρει μια άδεια σελίδα αλλά στην θέση της βρισκόταν το εξής κακογραμμένο κείμενο
¨Εμένα προσωπικά μου βγάζει το ψώνιο που χετε μέσα σας. Είναι προφανές ότι δεν έχετε ασχολίες και η απουσία οικογένειας φέρνει περισσότερη πλήξη στην ζωή σας . Όλη την ώρα προσπαθείτε να πειστείτε ότι είστε κάτι παραπάνω από έναν κάτοικο μεγαλούπολης που χει χάσει το παιχνίδι με την ζωή και η καθημερινότητα τον κάνει να λυγίζει όλο και πιο πολύ. Είναι αστείο ότι εσείς είστε πιο νεκροί και από αυτούς που προσπαθούν να αυτοκτονήσουν .Αυτοί προσπαθούν να ξεφύγουν από αυτή την ζωή ενώ εσείς κρατάτε παθητική στάση .Τι περιμένετε ; Δεν σας προτείνω να αυτοκτονήσετε. Ίσα ίσα που σας παροτρύνω να ζήσετε .Ξεφύγετε επιτέλους από τις αξιοθρήνητες προσπάθειες να κάνετε κάτι το οποίο όταν το πετυχαίνετε σας χώνει πιο βαθιά στο βούρκο της μιζέριας. Επίσης οφείλω να πω ότι θα ήσασταν αρκετά θρήσκος αν πιστεύατε στον δικό μου Θεό τον Φόβο. Τον υπηρετείτε τόσο πιστά που όλοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείτε να του ξεφύγετε . Αλλά προφανώς θα σας διέφευγε κάτι ,όπως πάντα άλλωστε .Ο Θεός μου δημιουργήθηκε για να απαλλάξει τους πιστούς από τον φόβο. Κύριε Άντερς αρκετοί πιστεύουν ότι βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ούτε το δέντρο βλέπετε .Μάλιστα θεωρώ μεγάλο ζήτημα να μπορείτε να διακρίνεται έναν θάμνο. Απλά υποκρίνεστε . Ναι μάλιστα.¨
Τα λόγια της τον άγχωναν .Φοβόταν να γυρίσει την σελίδα .Φοβόταν να αντιμετωπίσει την αλήθεια .Φοβόταν να βρεθεί φάτσα με φάτσα .Πάντα συνήθιζε να φοράει μια μάσκα αλλά αυτή τη φορά έπρεπε να πάει γυμνός .Αυτή η γύμνια τον φόβιζε .Μετά σκέφτηκε ότι πρέπει να ξεφύγει από τον Φόβο. Γύρισε την σελίδα . Ξανάρχισε να διαβάζει
¨ΠΡΟΧΕΙΡΟ
Τελειώνοντας κατανοώ το λάθος μου που δεν δίνω λευκή κόλλα. Γιατί προσπαθώ να σας ανοίξω τα μάτια αξιότιμε κ.Άντερς ? Θέλετε να πιστεύετε ότι είμαι μια φοιτήτρια που στο πρόσωπο σας αντικρίζει τον εφηβικό της έρωτα .Λάθος .Δεν αμφιβάλλω ότι οι φοβίες σας σας κάνουν γλυκούλη. Αλλά εγώ το κάνω από άλλο λόγο. Επειδή σας λυπάμαι. Και επειδή εγώ πρόκειται να στερηθώ σύντομα την ζωή μου προσπαθώ να σώσω την δική σας!

Καλημέρα και καλή συνέχεια. ¨




Το φαγητό ήταν έτοιμο. Μοσχοβολούσε το σπίτι .Πήγε στην τραπεζαρία να φάει .Έβαλε φαΐ και έφυγε . Έπρεπε να πάει στο σπίτι της Αμάραντης να ψάξει . Να ψάξει για τι ; Για οτιδήποτε θα τον βοηθούσε να αλλάξει και να ξεφορτωθεί την ζωή του. Ρώτησε έναν συνάδερφο και έμαθε ότι έμενε μαζί με έναν άλλο μαθητή του, τον Τόνυ. Έσφιξε την γραβάτα του για να πάρει σιγουριά και ξανακατέβηκε στον δρόμο για να πάει επίσκεψη στον Τόνυ. Προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε κυλήσει λάθος και είχαν γίνει όλα αυτά.
Έφτασε στο δυαράκι. Πριν χτυπήσει το κουδούνι έσφιξε την γραβάτα για να ξαναπάρει σιγουριά. Ο Τόνυ τον υποδέχτηκε με μία συγγνώμη για την ακαταστασία .

Ζήτησε να ψάξει με την ησυχία του. Μπήκε στο δωμάτιο της Αμάρανθης .Ο καπνός τον έπνιγε. Έφταιγε ο καπνός ή ο φόβος του ; Έψαχνε στα τυφλά για κάποιο σημειωματάριο. Η μουσική δεν τον ενοχλούσε. Αν και μεταλ και ξενική στα γούστα του ,του κράταγε παρέα.
Βρήκε ένα τετράδιο με σημειώσεις. Τον τράβηξε μία από αυτές
¨Σήμερα ………Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.

Αντίκρισα ρυτίδες .

Δεν με ένοιαζε ποτέ η εμφάνιση μου

Απλά ένοιωσα ότι τώρα πια δεν ήμουν Αμάρανθη.

Είχα αρχίσει να μαραίνομαι .Και το χειρότερο από όλα ; Έχασα κάθε ενδιαφέρον . Τώρα πια τι θα με σταματήσει ; Ελπίζω ο δυστυχισμένος Άντερς να ξεφύγει από την μιζέρια του και να με σώσει. Άρα είμαι καταδικασμένη¨
Το ξαναδιάβασε. Δεν πίστευε ότι υπήρχε κάποιος που θα ενδιαφερόταν για αυτόν. Συνήθιζε να δίνει ζωή σε άψυχα πράγματα και να τους εκμυστηρεύεται τα πάντα. Πρώτη φορά υπήρχε έμψυχο ον που να τον καταλάβαινε . Υπήρχε .Δεν υπάρχει πια .Εξαιτίας του . Έπρεπε να την είχε πάρει στα σοβαρά και να προσπαθούσε να την σώσει . Ήταν ένοχος .Και όχι μόνο για την ζωή της Αμάρανθης . Δεν πέθανε μόνο αυτή .Εκείνη την ώρα επισημοποιούταν και ο δικός του θάνατος. Είχε την ευκαιρία να τα ανατρέψει όλα .Τώρα πια ήταν καταδικασμένος .Πήγε στο σαλόνι .Καθόταν ο Τόνυ με κάτι φίλους του και έστριβαν τσιγάρα. Αποχαιρέτησε .
Στο δρόμο για το σπίτι δεν άντεχε .Η δολοφονία που νόμιζε ότι είχε κάνει βάραινε την ψυχή του και η ψυχή με την σειρά της ξαλάφρωνε λίγο από το βάρος στα πόδια του που δυσκολεύονταν να προχωρήσουν παρακάτω. Δεν είχε που να πάει .Δεν ήθελε να βρεθεί σπίτι του και να εξομολογείται στους τοίχους τι έκανε. Ήθελε….Δεν ήθελε τίποτα. .Ούτε που κατάλαβε ότι είχε φτάσει στην εξώπορτα. Άνοιξε την πόρτα . Πήγε να πάρει τον ανελκυστήρα. Όχι .Ήθελε να ανεβεί τα σκαλιά ,παρόλο που του ήταν δύσκολο .Ήταν η τιμωρία που είχε ο ίδιος επιβάλλει . Εκείνη την στιγμή θα νόμιζε κάνεις ότι αυτή η σκάλα θα τον έφτανε στα ουράνια .Στο τέλος της θα έπαιρνε άφεση αμαρτιών.Η ανάβαση της θα τον λύτρωνε από τις ενοχές .

Όμως ήταν δύσκολο. Είχε δυο ορόφους ακόμα και φοβόταν να συνεχίσει. Φοβόταν…Ο φόβος του τον καταδίκασε σε αυτό .Εμψυχώθηκε .Καλού κακού σφίγγει και την γραβάτα για να τον βοηθήσει στο μαρτύριο του. Τα κατάφερνε. Είχε φτάσει ως την μέση .Οι θεολογικές ιδέες που είχαν φυτρώσει έκαναν πιο δύσκολο τον δρόμο του.

Ένας όροφος είχε μείνει. Σταμάτησε ,να πάρει δυνάμεις .Κοίταξε το πρόσωπο του που κατόπτριζε στο γυαλί του κλιμακοστασίου .Είχε και αυτός ρυτίδες . Όμως δεν θα τις άφηνε να τον σκοτώσουν όπως έκαναν και με την αγαπητικιά του.
Θα κέρδιζε αυτή τη μάχη. Είχε βαρεθεί να είναι ηττημένος και να κάνει ότι δεν νοιαζόταν .


Έφτασε επιτέλους στο διαμέρισμα του. Ο ιδρώτας τον έλουζε αλλά ο ίδιος του έδινε άλλη σημασία .Πίστευε ότι είχε πάρει την πολυπόθητη άφεση των αμαρτιών και εκείνη την στιγμή βαπτιζόταν .Πήγε στην τουαλέτα .Κοιτάζει τον καθρέφτη .Νοιώθει τυχερός που έχει ρυτίδες .Του δείχνουν την υπεροχή του έναντι στον θάνατο. Πρώτη φορά κερδίζει και μάλιστα σε μία τόσο σημαντική αναμέτρηση. Φεύγει χαρούμενος από το μπάνιο και κάθεται μπροστά στον υπολογιστή του. Τον κυριεύει όμως μια θλίψη για τα την ζωή που έχασε.

Χαλαρώνει την γραβάτα. Η πιστή του φίλη δεν μπορούσε να του δώσει πλέον σιγουριά. Ήταν αντιμέτωπος με το παρελθόν του και η παλιοπαρέα δεν μπορούσε να τον σώσει αυτή την φορά. Χαλαρώνει και άλλο την γραβάτα. Ασφυξία συνοδεύει την ανασφάλεια που τον έχει πιάσει. Ανασφάλεια ενώ βρισκόταν μέσα στην ίδια του την φυλακή .Η φυλακή του αποκάλυψε το αληθινό της πρόσωπο. Βγάζει βιαστικά την γραβάτα. Ποτέ δεν είχε νιώσει πιο προδομένος . Ανακαλύπτει ότι ήταν απλός παρατηρητής της ζωής του. Ανοίγει τον υπολογιστή του. Διαγράφει παλιό τεστ που χε γράψει . Και στην θέση του αρχίζει να γράφει

¨Ποιος είμαι ;
Δυστυχώς τώρα με γνώρισα…¨

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Ένας ιστοριογράφος στη Μεγάλη Πύλη

του Τερζή Πέτρου


Αρχή καλοκαιριού αλλά στο στρατοπεδο δεν καταλαβαίνουν εποχές. Ο εχθρός είναι προ των πυλών. Οι κόκκοι από το χώμα αναπηδούν από το ποδοβολητό του ξένου. Μέσα όμως στο στρατόπεδο τίποτα δε θυμίζει πόλεμο. Τα πρόσωπα των στρατιωτών παγερά. Στα μάτια τους διακρίνεις πότε φόβο για τον κίνδυνο που έπεται και πότε μία αδράνεια στα όρια της πλήξης που συντειρείται από τη ζέστη του καλοκαιριού.Κρύος ιδρώτας απο το μέτωπο τους πέφτει κάτω αφήνωντας σημάδια στο ματωμένο, από προηγούμενους στρατιώτες, δρόμο.

Άλλοι φέρνουν βόλτες πάνω-κάτω και φωνάζουν, άλλοι στέκονται παράμερα κοιτάζοντας αμήχανα κι άλλοι κοιμούνται σε κρεβάτια και καναπέδες. Δίχως στρατηγούς και ταγματάρχες δείχνουν λίγο χαμένοι και ανοργάνωτοι. Δεν έχουν στρατηγικό σχέδιο μονάχα κοινό στόχο. Να διώξουν τον εχθρό.

Τις μέρες πριν τη μάχη όλοι προσπαθούσαν να συγκοτήσουν ένα στρατηγικό σχέδιο. Κάθισαν λοιπόν στην πλατεία του στρατοπέδου και με τη Δύση του Ηλίου ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις. Αδυνατούσαν να συμφωνήσουν.
-Θα πάμε δεξιά πολλοί κι αριστερά λίγοι.
-Εγώ λέω να μείνουμε συγκροτημένοι στην άκρη κι όποιος θέλει να έρθει μαζί μας.
-Να διαπραγματευτούμε ρε παιδιά πριν πολεμήσουμε.
-Ρε ξυπνάτε πάμε να τους σκοτώσουμε όλους κι αφήστε σχέδια και μα***ες. Το έθνος μας μπορεί.
-Είμαι ναρκομανής και έχω ανάγκη απο βοήθεια.

Διάσταση απόψεων. Διάσπαση ενότητας. Οι συμπολεμιστές στο στρατόπεδο εφάρμοζαν εις βάρος τους το "Διαίρε και Βασίλευε" λες και ο εχθρός είχε στείλει πράκτορες για να σπείρουν τη διχόνοια. Γίναν οι καλύτεροι αντίπαλοι των εαυτών τους. Έτσι όμως είχαν μάθει. Σε όλη τους τη ζωή, τους μάθαιναν να είναι οπαδοί ομάδων και κομμάτων, ισχυρογνώμονες και παντογνώστες, φιλήσυχοι και ταραξίες. Λίγο πριν τη μάχη ο καθένας πάλευε να σώσει την ιδέα του.

Η ώρα της μάχης πλησίαζε. Ο εχθρός έξω ήταν σαφέστατα πιο προετοιμασμένος. Είχε χρόνια πριν προετοιμαστεί για αυτήν τη στιγμή. Ο στρατός τους υστερούσε αριθμητικά. Ήταν κυρίως ξένοι αναμυγμένοι με ντόπιους μισθοφόρους. Μέσα στο στρατόπεδο τους έλεγαν προδότες. Ήταν λιγότεροι αλλά ασυγκριτα πιο προετοιμασμένοι και οργανωμένοι. Είχαν όπλα τα οποία οι στρατιώτες πίσω απο τα τείχη τα αγνοούσαν. Όπλα που καιρό τώρα τα έβλεπαν αλλά δεν καταλάβαιναν τη δύναμη και τη στόχευση τους. Όπλα μαζικής υποδούλωσης. Οι εχθροί ήθελαν τη χώρα. Αφού την κατακτούσαν, οι μισθοφόροι θα τους έδιναν την κυριαρχία και την περιουσία της προς ολοκλήρωση ενός σχεδίου τόσο εντέχνως καταρτιζόμενου.

Η ώρα της μάχης έφτασε. Οι εχθροί έξω απο τη Μεγάλη Πύλη. Μια πύλη που έκλεισαν οι τελευταίοι κατακτητές όταν έφυγαν από τα εδάφη αυτά. Μια Πύλη που απο τότε έστεκε ερμειτικά κλειστή ως το τελευταίο άντρο μια χαμένης Πατρίδας.Οι εχθροί όπλισαν τα τόξα τους και αρκούσε η υποχώρηση των δακτύλων τους για να κρύψουν τον ήλιο μια για πάντα. Η στιγμή οριακή. Ξαφνικά κάποιοι εχθροι (από την τάξη των μισθοφόρων) αποφάσισαν να υποχωρήσουν. Άφησαν τα τόξα και ξεκίνησαν να φεύγουν απο το τάγμα. Ο μέγιστος των μισθοφόρων τότε φοβούμενος την ήττα του τους ζητούσε να παραμείνουν στη θέση τους. Δεν έπρεπε να φύγουν. Οι μισθοφόροι για "λόγους ιστορικότητας της μάχης" έπρεπε να είναι οι μισοί από τους 300 του Λεωνίδα διαφορετικά η μάχη θα χανόταν.

Την ίδια κρίσιμη ώρα οι στρατιώτες χωρίς οργάνωση μα με κοινό τον στόχο περίμεναν ασύνταχτοι πίσω από τη Μεγάλη Πύλη. Ήταν περισσότεροι μα άοπλοι. Ήτανε άοπλοι... Ανάμεσα τους και δοσίλογοι οι οποίοι την ώρα της μάχης θα προκαλούσαν πανικό με σκοπό να διασπάσουν την ενότητα σαν σύγχρονοι Εφιάλτες. Αποτελούσαν αυτοί όπλα στα χέρια των εχθρων. Η ενότητα του συνόλου, χαμένη στα βάθη των αιώνων, δεν αποτελούσε ούτε καν το ζητούμενο. Ω! Μεγαλοδύναμε, πόσο διαφορετικά θα ήμασταν σήμερα αν ο καθένας πριν αλλάξει τον κόσμο γύρω του, άλλαζε πρώτα τον εαυτό του;

Η Πύλη με έναν εκκωφαντικό και διαπεραστικό ήχο που έμοιαζε με σεισμό που χωρίζει βουνά, άρχισε να ανοίγει. Οι εχθροί έτοιμοπόλεμοι, οι στρατιώτες διασπασμένοι. Οι ιστοριογράφοι ακουμπάνε τις πένες τους στη λευκή κόλλα. Δεν έχουν μολύβια γιατί σβήνονται, δεν έχουν διορθωτικό γιατί σβήνει. Η Ιστορία δε σβήνεται ούτε ξαναγράφεται. Η Ιστορία γράφεται...

Συνέντευξη με τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο....




Νομίζω ότι για τον Αλκιβιάδη δε χρειάζονται συστάσεις,είναι μια ορχήστρα,από μόνος του.Ο πολυσουγιάς όπως συνηθίζουν να τον αποκαλούν μας λύνει τις απορίες. Απλά να δει κανείς συνεργασίες καταλαβαίνει με ποιον έχει να κάνει.Σταματης Μεσημερης,Βασιλης Παπακωνσταντινου,Χρηστος Θηβαιος,Βασιλης Καζουλλης,Μιλτος Πασχαλιδης,Φιλιππος Πλιατσικας,ΔΙονυσης Τσακνης,Λαυρεντης Μαχαιριτσας και αλλοι πολλοι.

Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη

1)Πες μας λίγα λόγια για τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο


Για τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο;Ποιός είναι αυτός, δεν τον γνωρίζω..


2)Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;

Όταν ήμουν πεντέμισι χρονών η γιαγιά μου με πήγε σε ένα ωδείο και μου είπε να διαλέξω ένα όργανο...κι εγώ διάλεξα το βιολί. Ε, μετά από αυτό το ένα...όργανο έφερε τ'άλλο.

3)Τί ακούσματα είχες στα εφηβικά σου χρόνια;Θυμάσαι τον πρώτο
δίσκο που είχες αγοράσει;


Κύρια ακούσματα ήταν η ελληνική μουσική σκηνή της εποχής, η κλασική, ρέγγε, ξένη ροκ...γενικά πιστεύω ότι ένα καλό τραγούδι δεν έχει μουσικά σύνορα. Ο πρώτος μου δίσκος ήταν το "Dangerous" του Michael Jackson.

4)Περνάμε μια περίοδο κρίσης οικονομικής,πολιτικής,πνευματικής και τα γνωστά.Πιστεύεις ότι σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς,υπάρχει ανάγκη ο καλλιτέχνης να μιλάει και να γράφει τραγούδια ή να σιωπά διότι δεν είναι περίοδος για θεωρίες;

Ο καλλιτέχνης είναι κομμάτι της εποχής στην οποία ζει. Δεν μπορείς να ζεις τη σημερινή κατάσταση και να μη λες τίποτε. Και να θες δεν μπορείς να το κάνεις γιατί σε πνίγουν όλα αυτά που ζούμε...


5)Ο Νίτσε λέει ότι η ζωή χωρίς μουσική θα είναι ένα λάθος.Το πιστεύεις και για ποιό λόγο;


Το πιστεύω γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική.

6)Αν σου δινόταν η ευκαιρία να βάλεις στα τραγούδια σου λόγια κάποιου ποιητή ή συγγραφέα,ποιός θα ήταν;

Χρησιμοποιώ συχνά στα τραγούδια μου στίχους ποιητών όπως του Ισαάκ Σούση για τον οποίο έκανα και τη μουσική επιμέλεια του cd που κυκλοφόρησε με την ποιητική συλλογή του “Το γύρισμα του κύκλου”

7)Προς το παρόν είσαι ένας μουσικός που δεν έχει συμβιβαστεί.Στο μέλλον αν σου προσφερθεί ένα συμβόλαιο με πολλά λεφτά για να γράψεις mainstream τραγούδια,θα το έκανες;

Μου έχει ήδη ζητηθεί και δεν το έχω κάνει γιατί δεν είναι αυτά τα θέλω μου. Ελπίζω ότι ούτε στο μέλλον θα το κάνω.

8)Με τί άλλο ασχολείσαι εκτός μουσικής;

Γενικά ασχολούμαι με πολλά πράγματα όπως πχ με το hap kido, μία κορεατική πολεμική τέχνη.

9)Είσαι ικανοποιημένος με την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό τραγούδι σήμερα;Ποιές αξιόλογες δουλειές έχεις εντοπίσει;

Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που είναι ευχαριστημένοι. Κυκλοφορούν όμως πολλές καλές δουλειές όπως πχ το cd των “Βόμβων” που παντρεύουν την παραδοσιακή μουσική με την hip hop και με τους οποίους συνεργάστηκα σε ένα τραγούδι.

10)Με την πολιτική πώς τα βλέπεις;Σε πορείες πηγαίνεις;Τί πιστεύεις ότι έχει φταίξει και έχουμε φτάσει σε αυτό το αδιέξοδο;


Με την πολιτική τα πάω καλά, με την “κομματική” έχω ένα θέμα. Πηγαίνω σε πορείες αν και σίγουρα αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει να φύγουν όλοι οι επαγγελματίες πολιτικοί και ταυτόχρονα να αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι για να μην τους αφήνουμε να μας κοροϊδεύουν όπως έκαναν όλα αυτά τα χρόνια και όπως εξακολουθούν να κάνουν. Γι' αυτό φτάσαμε και εδώ που φτάσαμε. Γιατί από την αρχή μας δούλευαν και εμείς τους πιστεύαμε.

11)Σαν τύπος είσαι ροκ.Πώς αντιλαμβάνεσαι το ροκ σαν έννοια;Επίσης μπορεί η ροκ μουσική να κινητοποιήσει και να ενώσει τους ανθρώπους;

Το ροκ ξεκίνησε ώς ένα μουσικό είδος πρωτοποριακό, επαναστατικό και ασυμβίβαστο. Δε νομίζω όμως ότι στην εποχή μας μόνο η ροκ μουσική μπορεί να κινητοποιήσει. Είμαι πάντοτε της άποψης ότι η μουσική δεν έχει σύνορα. Κάθε είδος μουσικής μπορεί να επηρρεάσει και να κινητοποιήσει τους ανθρώπους, αρκεί να το θέλει ο καλλιτέχνης που γράφει το κάθε κομμάτι.

12)Με ποιόν καλλιτέχνη από την Ελλάδα και το εξωτερικό,θα ήθελες
να συνεργαστείς;


Με πολλούς καλλιτέχνες, όχι μόνο μουσικούς αλλά και σκηνοθέτες, γιατί όνειρό μου είναι να μπορώ να γράψω κάποτε μουσική για τον κινηματογράφο, ξέρεις, από αυτές με τις τεράστιες ορχήστρες και χωρωδίες...Λέμε τώρα..

13)Αν σου έδινα ένα σπρέυ και σου έλεγα να βάψεις έναν τοίχο.Τί θα έγραφες και σε ποιόν τοίχο;

Θα έγραφα στον τοίχο της βουλής “Έξω οι κλέφτες”. Όπως θα έκαναν πιστεύω και πολλοί άλλοι στη θέση μου.

14)Τέλος αγαπημένος στίχος ή γνωμικό


”Είμαι μιά μάζα από φωτιά και στεναχώρια”, του Ισαάκ Σούση...


Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Η έννοια της "ασφάλειας "




Αφορμή γι αυτό το κείμενο υπήρξαν οι σκέψεις μου για την ψευδαίσθηση που δημιουργούν διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες σχετικά με την ασφάλεια που μας προσφέρουν στους δημόσιους χώρους. Ξεκινώντας το κέντρο της Αθήνας,ακολουθώντας οι τράπεζες,οι πολυεθνικές εταιρείες και σιγά σιγά ολοένα και περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι περιβάλλονται από κάμερες οι οποίες παρέχουν τάχα ασφάλεια και λειτουργούν ευεργετικά για τους πολίτες. Κι αναρωτιέμαι ρε κουφάλες αν πιστεύετε στο τέλος κι εσείς οι ίδιοι όσα πρεσβεύετε. Το ζήσαμε στα επεισόδια των κουκουλοφόρων στο κέντρο πριν μια βδομάδα. Ασφάλεια θεωρείται το να γνωρίζουν το ποιος κινείται στο κέντρο,τι ώρα και με τι προορισμό; Ασφάλεια θεωρείται η προπαγάνδα των υποτιθέμενων πλάνων από κάμερες ασφαλείας που προβλήθηκαν απ' τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Ασφάλεια θεωρείται η παρακολούθηση των κλήσεων των κινητών τηλεφώνων και η καταγραφή των συνομιλιών όπως έγινε στην υπόθεση των στημένων αγώνων; Άμα πιστεύετε πως έτσι είναι η ασφάλεια,να πάτε στο διάολο και 'σεις κι αυτή μαζί.

Ύστερα από ψάξιμο λοιπόν ανακάλυψα ένα μπλογκ όπου παραθέτει πλάνα από κάμερες του "δρόμου" αποδεικνύοντας ότι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνουμε αντικείμενα παρακολούθησης( http://enaigeira.blogspot.com/p/live-cams-see-here.html ). Κι αναρωτιέμαι ποια είναι τα γαμημένα δικαιώματα που παρέχονται από το πολιτισμένο,δημοκρατικό πολίτευμα που επικρατεί; Μάθετε λοιπόν ότι ασφάλεια θα αισθανόμουν αν υπήρχαν κάμερες στα γραφεία των βουλευτών. Ασφάλεια θα αισθανόμουν αν υπήρχε φρούρηση στους δρόμους και στο κέντρο προστατεύοντας ουσιωδώς τους πολίτες. Ασφάλεια θα αισθανόμουν αν γνώριζα ότι ορισμένοι εκεί "έξω" νοιάζονται και συμμερίζονται το όραμα εκατομμυρίων ανθρώπων για μια καλύτερη Ελλάδα,ανεξάρτητη από ξένες παρεμβάσεις και γενναιοδωρίες Ασφάλεια θα αισθανόμουν γνωρίζοντας ότι η αποδοχή της 5ης δόσης του δανείου δε θα σημάνει τη συγκατάθεση στην πτώση της χώρας αποτελώντας ουσιαστικά το κύκνειο άσμα της. Τέλος,ασφάλεια θα αισθανόμουν,κύριοι,αν μπορούσα κι εγώ κι οι χιλιάδες συνομήλικοί μου να πιστέψουμε πως η Ελλάδα επιφυλάσσει κάτι και για μας. Ότι δεν θα ανήκουμε απλά σε μια χρεωμένη μέχρι τα μπούνια γενιά,σε μια γενιά άνεργη,δίχως ελπίδα,πως κάτι θ' αλλάξει και δε θ' αναγκαστούμε να τραπούμε σε φυγή αναζητώντας καλύτερο μέλλον σε ξένα εδάφη μετατρέποντας μας σε γενιά μεταναστών. Αυτό είναι ασφάλεια. Κρατήστε λοιπόν τις κάμερες για να τραβάτε τα χάλια σας και τα μούτρα σας όταν επιτέλους ο λαός ξυπνήσει και σας κάνει να τρέμετε. Καληνύχτα μαλάκες...

ΥΓ1. Καλή πρόταση αυτό με τις κάμερες στη Βουλή μέσα για σας λαμόγια ριαλιτίστες. Κάντε τη Βουλή,Big Brother!

ΥΓ2. Επειδή δέχθηκα κάποιες προσωπικές παρατηρήσεις για την ανωνυμία μου σε παλαιότερο κείμενό μου,θα υπογράψω με ονοματεπώνυμο κουφάλες..

Ιωσήφ Μάντζαρης(Ο Χρόνος της Παρακμής)

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ήταν κάποτε ένα πρεζάκι

(του Τερζή Πέτρου)

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα πρεζάκι στη φυλακή. Μπήκε εκεί επειδή ήταν ένα βήμα όπως υποστηρίχθηκε πριν το γκρεμό. Έπειτα από 7 χρόνια κράτησης το πρεζάκι βγήκε από τη φυλακή. Η έξοδος του ήταν πανηγυρική και συνοδευόταν από χαρές και πανηγύρια. Οι δικηγόροι που τον έβγαλαν ήταν και εκείνοι χαρούμενοι. Το γέλιο μερικών όμως έκρυβε μια χαρά διαφορετική από εκείνη του αποφυλακιστέου.

Τα πρώτα χρόνια μετά την αποφυλάκιση ήταν χρόνια ένταξης στο νέο περιβάλλον. Άρχισε να γνωρίζει πράγματα καινούρια, ξένα προς αυτόν. Άρχισε να αγαπά πράγματα που μέχρι χθες δεν ήξερε, πράγματα ξένα προς αυτόν. Άρχισε να υιοθετεί πράγματα που αγνοούσε, πράγματα ξένα. Τετράγωνα κουτιά που έδειχναν εικόνες, ρούχα φαντεζί από άλλες Πολιτείες, ξεχωριστοί τρόποι διασκέδασης. Ένας εκ βαθέων διαφορετικός τρόπος ζωής. Ένα modus vivendi συνεχώς μεταβαλλόμενο. Έβλεπε γύρω του τον κόσμο να αλλάζει εμφάνιση και συμπεριφορές. Αλλιώς είχε συνηθίσει εκείνος πριν μπει στη φυλακή. Ο ελεύθερος πια άνθρωπος υιθετούσε κάθε συμπεριφορά-διαβατήριο για αυτόν τον νέο κόσμο. Έτρεχε να φτάσει τις αλλαγές σαν τον τον γραφικό εκείνο κύριο με τη βαλίτσα που κυνηγά ένα τρένο που συνεχώς τρέχει. Δεν τον ενδιέφερε τι έχανε και τι του παίρναν στην πορεία, ήθελε απλά να φτάσει το τρένο. Φευ.

Τα χρόνια περνούσαν και οι δικηγόροι του ελεύθερου ετοίμαζαν το σχέδιο για μια νέα φυλακή. Μια φυλακή οξύμωρη. Μια φυλακή στην οποία ο ελεύθερος θα ήθελε να πάει ή τουλάχιστον δε θα εξέφραζε αντίρρηση. Το πρεζάκι δε θα καταλάβαινε τίποτα. Θα οδηγούνταν σιγά σιγά εκεί. Θα τον έστελναν εκεί οι δόσεις. Δόσεις "χαράς" που θα χορηγούνταν απο τους δικηγόρους του αλλά και απο άλλους έμπορους, ξένους σ'αυτόν. Κι αυτοί ξένοι είχαν μια χαρά περίεργη, διαφορετική απο εκείνη των δικηγόρων.
Κάθε λίγο οι ξένοι έμποροι έδιναν τις δόσεις στους δικηγόρους κι εκείνοι στο πρεζάκι και ήταν όλοι χαρούμενοι. Το πρεζάκι χαμογελούσε γιατί με αυτές τις δόσεις "ευεξίας" περνούσε όμορφα, είχε πολλά να δώσει. Κι έδινε περισσότερα. Έτσι έμαθε απο τη μέρα που βγήκε από τη φυλακή. Να δίνει περισσότερα απο όσα έχει και να παίρνει περισσότερα απο όσα χρειάζεται. Ζούσε λοιπόν το δικό του παραμύθι. Ένα παραμύθι που όμως είχε συγγραφέα ξένο.

Οι δικηγόροι ήταν επίσης χαρούμενοι. Από τις δόσεις που έστελναν οι ξένοι συνεργάτες τους για το πρεζάκι, "κάτι" περίσσευε και για αυτούς. Ήταν επίσης χαρούμενοι γιατί το πρεζάκι τους αγαπούσε και τους στήριζε. Και την αγάπη αυτήν την εκδήλωνε κάθε τόσο. Οι δικηγόροι έτρωγαν, έπιναν, γελούσαν...βασιλικότεροι του βασιλέως. Και γιατί να μην χαμογελούσαν; Το πρεζάκι ήταν απορροφημένο στα νέα του ενδιαφέροντα. Σημασία δεν έδινε στο τι μαγείρευαν αυτοί. Τι κι αν άλλαζαν κατά καιρούς οι δικηγόροι, η τακτική πάντα ίδια.

Ήρθαν όμως οι καιροί που οι δόσεις φανέρωσαν τις παρενέργειες τους. Ασθένειες χτύπησαν το πρεζάκι. Ασθένειες περίεργες που ξεκίνησαν από την άλλη άκρη του ατλαντικού για να έρθουν να κορυφωθούν στο πρεζάκι σαν ολόκληρός ο πλανήτης να έπαιζε εναντίον του ένα παιχνίδι με καθορισμένη πορεία και τέλος. Το πρεζάκι άρχισε να λησμονεί τις δόσεις ευεξίας που έπαιρνε. Πολύ αργά. Η κατάσταση έδειχνε μη αναστρέψιμη. Οι δικηγόροι τότε αποφάσισαν να ζητήσουν από τους ξένους, έμπορους των δόσεων, να τους σώσουν. Το πρεζάκι περίμενε, υπόμενε και ανεχόταν. Η ασθένεια του όμως βαρεία.

Είχε ξαναπέσει στο βούρκο των ουσιών. Ήθελε απεγνωσμένα τη δοση του. Ο οργανισμός του θα κατέρρεε. Δεν είχε λεφτά να την εξασφαλίσει.Πούλησε την όποια κληρονομιά εξασφάλισε από τους παππούδες του, την περιουσία του ακόμα και τη γη του. Θα πέθαινε αν δεν έπαιρνε άλλη μία δόση. Οι ξένοι έμποροι ως σωτήρες θα του την έδιναν. Πράγματι θα ανακούφιζε το πρεζάκι όμως γνώριζαν πως θα ήταν και το Κύκνειο Άσμα του. Μετά δε θα υπήρχε γυρισμός. Η δόση θα έθετε την ταφόπλακα στο πρεζάκι. Θα τον ανακούφιζε πριν τον αποτελειώσει. Θα τον εξόντωνε ολοκληρώνοντας ένα σχέδιο ολοκληρώτικης κατασροφής που τόσο έντεχνα είχε στηθεί. Αυτό ήθελαν όλοι εξ'αρχής. Ένα πρεζάκι λιγότερο. Έτσι του έδωσαν την τελευταία του δόση, την υπ'αριθμόν 5 δόση.

Και ζήσαν ΑΥΤΟΙ καλά και εμείς επιβιώναμε.

Αφιερωμένο στα σπόρια...........

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Πανηγύρι παραπληροφόρησης.........


Μέσα σε μία βδομάδα έμαθα να είμαι πιο προσεκτικός,διότι ο κόσμος είναι λίγο μαλάκας,και ότι τον βολεύει ακούει.Φτιάχνεται,καβλώνει πως το λένε να "ριχνει" ανθρωπους.Αυτη η αρρώστεια μας τρώει χρόνια τώρα.Θυμάμαι όταν σκότωσαν τον Νίκο Σεργιανόπουλο,τα κοράκια της παραπληροφόρησης,τί πανηγύρι έστεισαν.Βλέπω σε σχόλια σε youtube,σε sites,blogs,τί ψέμματα λέγονται για διάφορες προσωπικότητες.Λυπάμαι ειλικρινά,που φτάνω σε σημείο να λέω,δεν πηδιέται,ας πουν ας γράψουν ότι θέλουν οι συμπλεγματικές κότες.Δημοσίευσα ένα κείμενο στο aixmi.gr το οποίο είχε ανταπόκριση και το γούσταρα,είχε θετικά σχόλια και ορισμένες ενστάσεις που μου άρεσαν.Αλλά είχε και κάτι παπαριές,που τι να πω,όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος;Μπα το σκυλοβαριέμαι,έχω καλύτερα πράγματα να κάνω.Για αυτό μην ακούτε και μην διαβάζετε "φήμες" και άλλες τέτοιες π...σες μπλε!Να έχουμε προσωπικότητα και να μην δίνουμε αφορμή σε καμία κουφάλα να μας κουνήσει το δάχτυλο,και να κάνει τον καμπόσο.Όταν μιλάς δημόσια,σχολιάζεσαι δεκτό,αλλά τα άλλα περι προσωπικού πάντα με εξόργιζαν,που τον ξέρεις;Το σταματώ εδώ.Καλή βδομάδα.



Προφητικο το βιντεο απο την ταινιαρα του Νικολαιδη.


Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ενδιαφέρον άρθρο.....

Διαβάζοντας άρθρα απο δω κι απο κει,με αερολογίες του κώλου,πέφτει στο μάτι μου και κάτι ενδιαφέρον.Εντόπισα λοιπόν ένα κείμενο του κου Στέφανου Μάνου στο skai.gr,που μου τράβηξε την προσοχή.Έχω διαβάσει κι άλλα ανάλογα άρθρα του προέδρου της Δράσης,στην Καθημερινή.Του οποίου οι απόψεις εμένα αλλά και πολύ κόσμο με βρίσκουν σύμφωνο γιατί είναι ρεαλιστικές και έξυπνες.Διαβάστε:

Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται σθεναρή και αποφασισμένη κυβέρνηση, διαθέτει – δυστυχώς - κυβέρνηση σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης.

Οι διεθνείς αγορές προεξοφλούν την χρεοκοπία της Ελλάδας. Η Ελληνική οικονομία αξιολογείται ως η επισφαλέστερη όλων των οικονομιών της υφηλίου. Η πρόβλεψη της χρεοκοπίας είναι αυτοεκπληρούμενη διότι οδηγεί σε ενέργειες (π.χ. απόσυρση καταθέσεων) που φέρνουν πιο κοντά την χρεοκοπία.

Η κυβέρνηση σε πλήρη σύγχυση προτείνει μεσοπρόθεσμα μέτρα απολύτως ανεπαρκή (ακόμη και αν εφαρμοστούν) για την αντιμετώπιση της επερχόμενης χρεοκοπίας. Το ίδιο το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπει ότι το 2015, αφού (ξε)πουλήσουμε 50 δις κρατική περιουσία, το δημόσιο χρέος θα φθάσει τα 351 δις. Όσο είναι σήμερα πριν πουλήσουμε.

Τι πρέπει να γίνει; Τι χρειάζεται;
Πριν απ’ όλα ένας ξεκάθαρος στόχος: Δεν θα αφήσουμε να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Θα διαψεύσουμε όλες τις προβλέψεις. Θα τους τις τρίψουμε στη μούρη!

Χρειαζόμαστε ένα γεγονός που κανείς δεν αναμένει: Ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το 2011. 3-5 δις ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα. Εκτιμώ ότι το γεγονός θα προκαλέσει «πανικό» στις αγορές. Τα spreads από 1470 μονάδες θα πέσουν κάτω από τις 500 ή και λιγότερο.

Πως θα επιτύχουμε το μικρό πρωτογενές πλεόνασμα; Καταργώντας κρατικές υπηρεσίες και δαπάνες χωρίς τις οποίες η ζωή μας θα επηρεαστεί ελάχιστα.
Για κάθε μια κρατική υπηρεσία και για κάθε μια κρατική δαπάνη πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Μπορούμε για τα επόμενα τρία χρόνια να ζήσουμε χωρίς αυτή την υπηρεσία ή χωρίς αυτή την δαπάνη; Αν η απάντηση είναι ναι πρέπει αμέσως να καταργήσουμε τη σχετική υπηρεσία ή τη δαπάνη. Εκτιμώ ότι δεν θα δυσκολευτούμε καθόλου να βρούμε 5-10 δισεκατομμύρια που μπορούν να εξοικονομηθούν.

Αναρωτηθείτε: Μπορείτε για τρία χρόνια να ζήσετε χωρίς δημοτικούς ραδιοσταθμούς και τηλεοράσεις; Χωρίς το κανάλι της Βουλής; Με επιχορήγηση 0,70 € ανά ψήφο στα κόμματα αντί των 10,00 €; Χωρίς ΟΣΕ; Χωρίς το πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας; Με περιθώρια κέρδους των φαρμακοποιών «περιορισμένα» στα περιθώρια κέρδους των Γερμανών φαρμακοποιών;

Μόνο με αυτά, αν πείτε ναι, θα εξοικονομηθούν πάνω από 3 δις. Και μαζί με όσα άλλα γίνουν θα αλλάξει τελείως και απότομα η ψυχολογία των αγορών απέναντι στην Ελλάδα. Την απογοήτευση και την ανησυχία θα διαδεχθεί ο ενθουσιασμός.

Εκτός από την επιδίωξη του πρωτογενούς πλεονάσματος φέτος, πρέπει να γίνουν και πολλά άλλα. Μεταξύ των οποίων πρώτο είναι η άμεση κατάργηση του ΦΜΑΠ που έχει μειώσει την αξία της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου κατά τουλάχιστον 150 δις ευρώ.

Ποιος θα τα κάνει αυτά; Επειδή ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, το ευκολότερο θα ήταν να τα κάνει ο κ. Παπανδρέου. Να εξηγήσει τι θα κάνει και γιατί και πως και, αν δεν μπορεί να τα εξηγήσει,να ζητήσει από άλλους να τα εξηγήσουν. Αμέσως μετά να προχωρήσει στην εφαρμογή των περικοπών που θα οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα. Στο γεγονός που κανείς δεν περιμένει. Η Ελλάδα θα έχει σωθεί.

Στέφανος Μάνος

Τη στιγμή που η Ελλάδα χρειάζεται σθεναρή και αποφασισμένη κυβέρνηση, διαθέτει – δυστυχώς - κυβέρνηση σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης.

Οι διεθνείς αγορές προεξοφλούν την χρεοκοπία της Ελλάδας. Η Ελληνική οικονομία αξιολογείται ως η επισφαλέστερη όλων των οικονομιών της υφηλίου. Η πρόβλεψη της χρεοκοπίας είναι αυτοεκπληρούμενη διότι οδηγεί σε ενέργειες (π.χ. απόσυρση καταθέσεων) που φέρνουν πιο κοντά την χρεοκοπία.

Η κυβέρνηση σε πλήρη σύγχυση προτείνει μεσοπρόθεσμα μέτρα απολύτως ανεπαρκή (ακόμη και αν εφαρμοστούν) για την αντιμετώπιση της επερχόμενης χρεοκοπίας. Το ίδιο το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα προβλέπει ότι το 2015, αφού (ξε)πουλήσουμε 50 δις κρατική περιουσία, το δημόσιο χρέος θα φθάσει τα 351 δις. Όσο είναι σήμερα πριν πουλήσουμε.

Τι πρέπει να γίνει; Τι χρειάζεται;
Πριν απ’ όλα ένας ξεκάθαρος στόχος: Δεν θα αφήσουμε να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Θα διαψεύσουμε όλες τις προβλέψεις. Θα τους τις τρίψουμε στη μούρη!

Χρειαζόμαστε ένα γεγονός που κανείς δεν αναμένει: Ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα το 2011. 3-5 δις ευρώ πρωτογενές πλεόνασμα. Εκτιμώ ότι το γεγονός θα προκαλέσει «πανικό» στις αγορές. Τα spreads από 1470 μονάδες θα πέσουν κάτω από τις 500 ή και λιγότερο.

Πως θα επιτύχουμε το μικρό πρωτογενές πλεόνασμα; Καταργώντας κρατικές υπηρεσίες και δαπάνες χωρίς τις οποίες η ζωή μας θα επηρεαστεί ελάχιστα.
Για κάθε μια κρατική υπηρεσία και για κάθε μια κρατική δαπάνη πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα: Μπορούμε για τα επόμενα τρία χρόνια να ζήσουμε χωρίς αυτή την υπηρεσία ή χωρίς αυτή την δαπάνη; Αν η απάντηση είναι ναι πρέπει αμέσως να καταργήσουμε τη σχετική υπηρεσία ή τη δαπάνη. Εκτιμώ ότι δεν θα δυσκολευτούμε καθόλου να βρούμε 5-10 δισεκατομμύρια που μπορούν να εξοικονομηθούν.

Αναρωτηθείτε: Μπορείτε για τρία χρόνια να ζήσετε χωρίς δημοτικούς ραδιοσταθμούς και τηλεοράσεις; Χωρίς το κανάλι της Βουλής; Με επιχορήγηση 0,70 € ανά ψήφο στα κόμματα αντί των 10,00 €; Χωρίς ΟΣΕ; Χωρίς το πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας; Με περιθώρια κέρδους των φαρμακοποιών «περιορισμένα» στα περιθώρια κέρδους των Γερμανών φαρμακοποιών;

Μόνο με αυτά, αν πείτε ναι, θα εξοικονομηθούν πάνω από 3 δις. Και μαζί με όσα άλλα γίνουν θα αλλάξει τελείως και απότομα η ψυχολογία των αγορών απέναντι στην Ελλάδα. Την απογοήτευση και την ανησυχία θα διαδεχθεί ο ενθουσιασμός.

Εκτός από την επιδίωξη του πρωτογενούς πλεονάσματος φέτος, πρέπει να γίνουν και πολλά άλλα. Μεταξύ των οποίων πρώτο είναι η άμεση κατάργηση του ΦΜΑΠ που έχει μειώσει την αξία της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου κατά τουλάχιστον 150 δις ευρώ.

Ποιος θα τα κάνει αυτά; Επειδή ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά, το ευκολότερο θα ήταν να τα κάνει ο κ. Παπανδρέου. Να εξηγήσει τι θα κάνει και γιατί και πως και, αν δεν μπορεί να τα εξηγήσει,να ζητήσει από άλλους να τα εξηγήσουν. Αμέσως μετά να προχωρήσει στην εφαρμογή των περικοπών που θα οδηγήσουν σε πρωτογενές πλεόνασμα. Στο γεγονός που κανείς δεν περιμένει. Η Ελλάδα θα έχει σωθεί.

Στέφανος Μάνος

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Σκόρπια εύστοχα tweets........


Το καλοκαίρι έχει ξεκινήσει δύσκολα γενικά απ'όλες τις απόψεις,και έτσι εγώ προσωπικά το χω ρίξει στο γράψιμο και στο διάβασμα και στη μουσική.Μέσα σε όλα αυτά χαζεύω την επικαιρότητα απο εφημερίδες,sites,blogs αλλά και από το πρίσμα των social media,και κυρίως twitter,facebook διότι εκεί μέσα στα ποζεριλίκια θα δείς και φράσεις προβληματισμού αλλά και εύστοχου χιούμορ.


(Τα ονοματα δεν αναφερονται για ευνοητους λογους)


Κυρία Ακριβοπούλου, καλή είστε στα δίλεπτα, η διάρκεια μάλλον σας εκθέτει…

Σύντομα νέα κυβέρνηση: Οικουμενική χωρίς Παπανδρέου ή μια από τα ίδια (Ανασχηματισμός) Όπως είναι στις καρέκλες θα πάνε μια θέση πιο εκεί

Μια χαρά τα κατάφερε η συνεργασία αστυνομίας-κουκουλοφόρων... Προς το παρόν. Ανάσα με χημικά...

Βλέπω τον Σαμαρά να μιλάει και σκέφτομαι πως δεν υπάρχει τίποτα πιο γελοίο από έναν τζιτζιφιόγκο που θέλει να κάνει τον βαρύμαγκα.

Εντάξει με τις μαριονέτες Παπανδρέου & Σαμαρά. Ο Μπόμπολας, ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης, ο Κόκκαλης, ο Αλαφούζος κλπ πότε θα μας μιλήσουν;

Πρώτα η ομιλία Παπανδρέου, μετά η ομιλία Σαμαρά. Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω τους ανθρώπους που κλείνονται σε μοναστήρια.

Ακούς αυτά που λέγονται στις συνεδριάσεις των βουλευτών των κομμάτων, και νομίζεις πως στη συνέλευση του Συντάγματος μιλάνε διανοούμενοι.

Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε τον Γιώργο και τον πήγε πρώτη φορά σε μπουρδέλο, ο Γιώργος προσπάθησε να φέρει την πουτάνα στον ίσιο δρόμο.

Βλέπεις τον Γιώργο Παπανδρέου και αντιλαμβάνεσαι γιατί ξενοπηδούσε συνέχεια ο Αντρέας. Δεν άντεχε να είναι με το ζαβό στο σπίτι.

Ο Παπανδρέου -κάθε φορά που μιλάει- γεμίζει αισιοδοξία τον αντρικό πληθυσμό. Λες "αφού βρήκε γυναίκα αυτός, θα βρούμε όλοι".

συνεχιζει να μας εκπλησσει ο ΓΑΠ αναβαλλει λεει ανασχηματισμο για 24 ωρες και παει σουμπιτος βρυξελλες. Ετσι , διαρκεις ανατροπές :)

Αποφάσισα να δείξω αλτρουϊσμό και να απολαύσω την χρεοκοπία της χώρας.

Και ξάφνου ένα νέο επάγγελμα κάνει την εμφάνισή του: "Κριτικός κειμένων διανοουμένων για την Κρίση".

"πας ανήρ ανδρεύεται" ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΣΥΝΕΝΝΟΟΥΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ..

O Φλωρίδης παραιτήθηκε, οι φλώροι παραμένουν

Ηδη σχηματίζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Κορυφαια υπουργεία αναλαμβάνουν προσωπικότητες διεθνούς ακτινοβολίας με βαρύ οικονομικό εκτόπισμα. Ανάμεσα τους οι Μάκης Ψωμιάδης, Αχιλλέας Μπέος,Γιάννης Κομπότης, Νίκος Πηρούνιας

Μόλις έγινε πρόταση στον Ζακ Γαλυφιανάκη να αναλάβει πρωθυπουργός. Είναι ο μόνος που ξέρει πολύ καλά από hangover

Κυβερνηση "κοινης" αποδοχης : ΚΟΥΡΗΣ - πρωθυπουργος,
ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ - αντιπροεδρος, ΚΟΚΚΑΛΗΣ - επιτιμος, ΠΑΝΙΚΑΣ - πολιτισμου, ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ- εξωτερικων, ΤΖΙΓΓΕΡ-οικονομιας, ΑΔΩΝΙΣ - παιδειας, ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΣ - δικαιοσυνης, ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ - εργασιας

Συγνώμη γιατί μας δείχνουν live τη συνεδρίαση της Ν-Δ; Θα μας παίξουν και εμβατήρια σε λίγο;

Λοιπόν αφήστε τις εμβριθείς πολιτικές αναλύσεις. Είναι απλό, η Ολική 'Εκλειψη της Κόκκινης Πανσέληνου φταίει για όλα!

Ανασχηματισμός τελικά... Διότι μέχρι τώρα είχαμε λάθος ανθρώπους σε λάθος θέσεις. Τώρα θα έχουμε το αντίστροφο...

Ο Σκανδαλιδης παίζει για ΥΠ.Πολιτισμου;;;;ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗΣ στο Μεγαρο!!!!

Ναι όντως ο Μνημόνιος έχρισε επίσκοπο Λεμεσού τον Τύχωνα που είναι και προστάτης των επιληπτικών στην Κύπρο.

Θυμίζω ότι ζούμε στη χώρα που δεν μπορούμε να κάνουμε αξιοπρεπές πρωτάθλημα και ξαφνικά συζητούμε για κυβέρνηση, Σύνταγμα κ.λ.π.

Ο ΓΑΠ τελείωσε το αγροτικό εδώ και πάει στις ΗΠΑ. Είναι όπως ο Ομπάμα γιος Αμερικανίδας με μετανάστη, πάει για Λευκό Οίκο πια.


Γιατί να μην έρθει ξένος; Δηλαδή πως είναι ο Σάντος στην εθνική; Φέρε τον Μπλερ με συμβόλαιο τριών ετών και option ανανέωσης

Το Πεταλωτής-Κανέλλη θυμίζει κάτι ματς Αστέρας Τρίπολης-Πανσεραϊκός που το βλέπεις επειδή πιστεύεις ότι κάποια στιγμή θα γίνει φάση

ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ ΚΑΛΑΜΟΥΚΗΣ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΗΣ ΜΕ ΧΙΟ . ΕΙΜΑΙ Ο ΣΙΟΣ ΚΟΖΙΟΝΗΣ

Γιωργάκη;Αντωνάκη;του χρόνου τι τάξη θα πάτε;

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

Η άλλη πλευρά του νεοέλληνα.....

Υπάρχει η αντίληψη ότι τα παιδιά της γενιάς μου "κοιμούνται",ότι δεν έχουν θέση στα πράγματα και άλλες τέτοιες παπάρες καμαρωτές.Μέσα σε όλη αυτή την απίστευτη σαπίλα,την ασύληπτη ψευτοκουλτουριά,και και και....Υπάρχουν και άτομα αξιόλογα,τα οποία οποία αξίζουν την προσοχή.Δεν είναι οι νέοι που δείχνει ο Λαζόπουλος που λένε διάφορες κοινοτυπίες και ο άβουλος κόσμος αποθεώνει από κάτω,είναι οι νέοι που δε θα τους βραβεύσει κανένας πολιτικάντης και κανένας καθηγητής.Λοιπόν δημοσιεύω στο μπλογκ μια ανοιχτή επιστολή του φίλου Πέτρου από την όμορφη Θεσσαλονίκη,που αγωνίζεται με τους αγανακτισμένους.Αλλά ο αγώνας του είναι καθαρός.


Αγαπητέ συνομίληκε Μάνο Κανδεράκη,
Είμαι ένας από τους Αγανακτισμένους του Λευκού Πύργου. Ποτέ πιο πριν δεν ήμουν ενταγμένος σε κανένα κόμμα και καμμία φοιτητική παράταξη αλλά θεωρώ τον εαυτό μου πολιτικοποιημένο. Διάβασα με πολυ ενδιαφέρον αυτά που έγραψες στο άρθρο σου όπου εν ολίγοις κατακρίνεις ένα παιδί που μόλις γεννήθηκε. Ένα παιδί που τώρα προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα μπροστά.
Σε θεωρώ αρκετά έξυπνο για να καταλάβεις πως δεν γίνετε μέσα σε 20 μέρες να αλλάξει τα μυαλά του ο Έλληνας. Δεν μπορεί ο κομμουνιστής να συμφωνήσει με το σύντροφό του αριστερό, ούτε ο δεξιός με τον συμπατριώτη του ακροδεξιό. Δεν το είδες 35 χρόνια και το ζητάς σε 20 μέρες; Ωστόσο διατίθεται να το κάνει για αυτό και είναι στις πλατείες. Αυτό που γίνετε εκεί είναι μία 'ζύμωση' όπου ο αναρχικός μιλά με τον κομμουνιστή και ο προοδευτικός με τον φιλελεύθερο και όλοι μεταξύ τους. Τα αποτελέσματα θα τα δείξει η Ιστορία.
Ωστόσο θα συμφωνήσω μαζί σου. Πράγματι απ'όσα γνωρίζω στην Αθήνα η συνέλευση είναι διχασμένη και πράγματι πουλάνε σημαίες ελληνικές, hot-dog, και τσάντες και όλα τα συναφή που προσδίδουν ένα τόνο πανηγυριού στην όλη κατάσταση. Πράγματι ακούγονται αισχρά συνθήματα για πολιτικές προσωπικότητες και πράγματι μουτζώνουν τη Βουλή. Τα τσιγαριλίκια και οι μπύρες όντως δε λείπουν και οι άνθρωποι όντως χασκογελάνε, βλέπουν θέατρο και μουσική.
Όμως ρε Μάνο υπάρχουν πράγματα που δε μας είπες.
Δε μας είπες για τους παππούδες που ανεβαίνουν στο μικρόφωνο κλαίγοντας και ζητάνε συγγνώμη, για τους παραπληγικούς που ακολουθούν την πορεία και φωνάζουν με όλη τους την ψυχή, για τους νέους πρώην μέλη της ΚΝΕ που πέταξαν την ιδεολογία τους(πράγμα δυσχερές για κομμουνιστή) για χάρη του κινήματος. Δε μίλησες για τις εκείνες τις κυρίες που γονάτιζαν στο μικρόφωνο ζητώντας ενότητα και όχι διχόνοια. Παρουσίασες ένα κίνημα πανηγυρτζίδων παραβλέποντας την πλειονότητα του κόσμου της πλατείας, του δημοκρατικού, του κόσμου της λαικής συνέλευσης που προτείνει και αποφασίζει. Ίσως Μάνο αν καθόσουν λίγο περισσότερο στις πλατείες πριν τις κατακρίνεις να κατόρθωνες να ακούσεις και ορισμένες εξαιρετικές προτάσεις για κοινωνική ευημερία, αναδιάρθρωση και αλληλεγγύη.
Επίσης δε μας είπε πως τα 'μπινελικια' και οι ύβρεις που τους εξαπολύουν οι Αγανακτισμένοι τώρα, τα έτρωγαν οι ίδιοι εδώ και 35 χρόνια από 300 και πλέον βουλευτές που έκαναν τα πάντα για τον εαυτό τους(με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού). Ξέχασες να μας πεις πως αν προσθέσουμε όλα τα δάκτυλα που μουτζώνουν τη Βουλή δεν θα φτάσουν τα εκατομμύρια που έκλεψαν από την τσέπη μας αυτοί που τώρα είναι μεσα στο Ιερό(το εννοώ) κτήριο της Βουλής. Σε τέτοιες προσωπικότητες δεν δικαιολογείς την αγανάκτηση του κόσμου.
Ανέφερες ότι το να πουλάς 5¤ την ελληνική σημαία είναι ξεπούλημα. Όμως, φίλτατε Μάνο δε μας είπε πως επίσης ξεπούλημα της ελληνικής σημαίας είναι το να παρακινείς την υποστολή της στα Ίμια με τη δικαιολογία τύπου 'Την πήρε ο αέρας'. Είναι προδοσία και έγκλημα κατά της Ελλάδος(τέτοιο ακόμη οι Αγανακτισμένοι δεν έκαναν)
Δεν είπες επίσης την Αλήθεια που εμποδίζει τον κόσμο να έρθει στις πλατείες: Το μνημόνιο δεν είναι μονόδρομος. Η μήπως δεν την ασπάζεσαι; Μήπως αποδέχτηκες και εσύ τη μοίρα της χώρας μας; Κρίμα για έναν 19χρονο να παραιτείται απο έναν Δίκαιο αγώνα.
Ξέχασες Μάνο, και προφανώς γι'αυτό δεν αναφέρθηκες στο γεγονός ότι οι πορείες της προηγούμενης Κυριακής ήταν οι μεγαλύτερες μετά τη μεταπολίτευση. Ξέχασες να εκθιάσεις τη Δημοκρατία των πλατειών που παρόμοια της ο ελληνικός λαός δεν είδε 35 χρόνια τώρα σε κανένα κόμμα, σε κανέναν σύλλογο και σε κανένα εργατικό σωματίο. Δεν κατηγόρησες αυτούς που μας πολεμάνε από κάθε θέση και τονίζουν ξανά και ξανά ότι δεν ξέρουμε που πάμε. Ναι ίσως είναι έτσι. Ίσως όντως να μην ξέρουμε που πάμε αλλά όλοι ξέρουμε που θέλουμε να πάμε.Όλοι έχουμε ένα κοινό στόχο, τη Δημοκρατία.
Οι θέσεις μας θα βγουν μέσα από το διάλογο. Έναν διάλογο που τρέφεται από τη συμμετοχή. Ξέχασες να καλέσεις τον κόσμο να έρθει στις πλατείες. Ξέχασες, ξέχασες, ξέχασες...
Και κάνεις λάθος. Και ο κόσμος της Πλατείας διαβάζει Καζαντζάκη και όχι μόνο εσυ και όσοι υποστήριξαν ένθερμα το post σου στο Aixmi.gr. 19 μέρες τώρα και έχω ακούσει από αμέτρητους ομιλητές να κάνουν λόγο πρωτίστως για άρδην αλλαγή της νοοτροπίας. Για κινήματα αξιοπρέπειας. Γιατί αν είχαμε αξιοπρέπεια δεν θα χρειαζόταν να ήταν κανείς τώρα στις πλατείες. Η πλατεία, Μάνο, είναι ο ιδανικός τόπος για αυτή τη μεταβολή. Μην υποτιμάς τη νοημοσύνη του κόσμου της πλατείας. Έχει αναπτύξει αντισώματα στο λαικισμό και θα κατασπαράξει όποιον προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη κοσμοσυρροή για να καπελώσει το κίνημα. Εκεί κάτω, στην Πλατεία.
Σε (παρα)καλώ να επισκεφτείς ξανά το Σύνταγμα και ό,τι σε προβληματίζει να παλέψεις για να το αλλάξεις και να μην το κατακρίνεις εκ του ασφαλούς μέσα από έναν υπολογιστή. Μη μας λες τι κάνουμε λάθος. Έλα κι εσύ, βοήθησε μας να κάνουμε το σωστό. Το ταξίδι που ξεκίνησαν οι Αγανακτισμένοι δεν έχει ηγέτες. Είναι ένα πλοίο μονάχα με πειρατές που προς το παρόν δεν έχει σαφή προσανατολισμό. Θα τον βρει στην πορεία του ταξιδιού. Ο Καβαφης , Μάνο, έλεγε πως σημασία έχει το ταξίδι και πίστεψε με, το ταξίδι των Πλατειών ακόμα κι αν εν τέλει αποτύχει, έχει πολλά να σου προσφέρει. Έλα, φέρε και τον φίλο σου για να μάθεις τι θα πει Δημοκρατία.
Κλείνοντας Μάνο, ξέχασες να αναφερθείς σε πολλά αλλά θα σου θυμίσω τη βασικότερη παράλειψη σου.
Ο μόνος αγώνας που χάνεται, είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ...


ΥΓ Ένα καθαρό debate,όχι από αυτά με τις στημένες ερωτήσεις και χαζογελάκια.Να σαι καλά Πετράν,πάρε και ένα κομμάτι απο μένα!!

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Θανάση Χειμωνά....




Στον Υπαρκτό Σουρεαλισμό,αυτό που προσπαθώ είναι να δώσω βήμα σε ανθρώπους που έχουν να πουν πράγματα,και διαθέτουν κριτική σκέψη,σπανίζει στις μέρες μας.Φυσικά μέσα σε αυτούς βρίσκεται και ο συγγραφέας Θανάσης Χειμωνάς.Ο Θανάσης Χειμωνάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα και είναι συγγραφέας. Σπούδασε Φιλολογία και Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Δημοσιογραφία στο Λονδίνο. Έχει εκδώσει έξι μυθιστορήματα: «Ραμόν», «Σπασμένα Ελληνικά», «Ανεξιχνίαστη Ψυχή», «Μπλέ Ωρα», «Ραγδαία επιδείνωση» και "Δεν την αγαπάω πια". Έχει εργαστεί ως αθλητικός συντάκτης στα «Νέα» ενώ άρθρα του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες και στο ίντερνετ. Σήμερα αρθρογραφεί στα «Νέα» και το (αθλητικό) site katimagiko.gr.

Για να δούμε τι μας είπε.
(Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη)

1)Λίγα λόγια για το Θανάση Χειμωνά

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971 και του αρέσει το ποδόσφαιρο.

2)Πώς ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής;

Ξεκίνησε το 1997, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Σχεδόν από το πουθενά έγραψα το πρώτο μου διήγημα, "Το Άλλοθι".

3)Δε φοβάστε εσείς οι συγγραφείς μήπως μέσα από το γράψιμό σας,ανακαλύψει κάποιος αναγνώστης, άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα σας;Ακόμα και τον τρόπο σκέψη σας;

Προφανώς θα ανακαλύψει και μάλιστα τις πιο σκοτεινές. Όπως λένε και οι φίλοι μας οι Άγγλοι "It is the price you have to pay"

4)Ο Βολταίρος έχει πει ότι ο τρόπος με τον οποίο μένουμε έκθαμβοι μπροστά στον έναστρο ουρανό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον τρόπο που μπορεί να μείνουμε έκθαμβοι μπροστά στην ανθρώπινη βλακεία.Τι ειναι αυτο που σε αφηνει εκθαμβο στη σημερινη κοινωνια;

Aυτό (το δεύτερο) που άφησε έκθαμβο και τον Βολταίρο. Μιλάμε για Ελλάδα, έτσι;

5)Ζούμε δύσκολους καιρούς,μια γενικότερη κρίση αξιών.Το αντιλαμβάνεσαι στην καθημερινότητά σου;

Σε ό, τι αφορά την κρίση αξιών νομίζω πως πάντα συνέβαινε στην Ελλάδα.

6)Από όλα αυτά που διαβάζεις καθημερινά και βιώνεις,έχεις κατορθώσει να εξηγήσεις πώς φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση;

Έχει καθαρά να κάνει με τη νοοτροπία του Νεοέλληνα. Η απορία μου δεν είναι πως φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση αλλά το πως αντέξαμε τόσο πολύ.

7)Πρόσφατα έχουμε και ένα νέο κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών.Ο Στεφάν Εσέλ με ενα μικρο βιβλιο ενεπνευσε χιλιαδες κοσμο απο ολο τον κοσμο,οπου σαν ντομινο εξαπλωνεται και στην Ελλαδα.Πως ζεις αυτο το γεγονος,και ποια ειναι η γνωμη σου,πανω σε αυτο;

Δεν θεωρώ πως η ιστορία ξεκίνησε (μόνο) από το βιβλίο του Εσέλ. Ειδικά στην χώρα μας υπάρχουν άπειροι λόγοι για να εξοργιστεί κανείς. Πρέπει όμως να κάνουμε και την αυτοκριτική μας..

8)Οι συγγραφείς,οι μουσικοί,οι ζωγράφοι,έχετε την τάση να παίρνετε το "τίποτα" και να το κάνετε έργο.Δηλαδή ένα απλό περιστατικό μπορεί να δώσει αφορμή για ένα ολόκληρο μυθιστόρημα.Με ποιόν τρόπο γίνεται αυτό;

Δεν υπάρχει το "τίποτα". Ακόμη και το πιο ασήμαντο περιστατικό μπορεί να αλλάξει μια ζωή.

9)Σου έχει περάσει από το μυαλό,να μεταφέρεις μια ταινία,στο χαρτί;

Ωραία ερώτηση, συνήθως με ρωτάνε το ανάποδο! Είναι δύσκολο γιατί η ταινία σου έχει ήδη δώσει μια εικόνα η οποία, λογικά, θα "ευνουχίσει" το βιβλίο σου.

10)Ποιό είναι το θετικό στοιχείο του χαρακτήρα σου που σε βοήθησε στο γράψιμο και ποιό το ανασταλτικό;

Το πιο θετικό είναι πως είμαι λίγο ψώνιο! Το αρνητικό το ό, τι είμαι εξαιρετικά ντροπαλός-ειδικά την εποχή που ξεκίνησα να γράφω.

11)Έχουν υπάρξει βιβλία που τα διάβασες και μόλις τα έκλεισες σου άλλαξαν τη ζωή,ή ακόμα και τον τρόπο σκέψης;Kαι αν ναι ποιά είναι;

Ένα σίγουρα: Η "Αισθηματική αγωγή" του Φλομπέρ. Άλλαξε τον τρόπο που έβλεπα την Λογοτεχνία.

12)Άμα σου χάριζε κάποιος ένα 24ωρο όλο δικό σου χωρίς σκοτούρες.Πώς θα το εκμεταλλευόσουν;

Η αλήθεια είναι πως έχω 24ωρα όλο δικά μου χωρίς (όσο γίνεται φυσικά) σκοτούρες. Είναι ένα από τα καλά του να είσαι συγγραφέας.

13)Mε τί θα μπορούσες να ανταλλάξεις το γράψιμο;

Μικρός (;) ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής και ποπ σταρ. Στο πρώτο απέτυχα οικτρά. Το δεύτερο -θεωρητικά- το παλεύω ακόμη μέσω του συγκροτήματος Snob, το οποίο αποτελώ εγώ και ο Δημήτρης Σωτάκης.

14)Αν σου έδινα ένα σπρέυ και σου έλεγα βάψε ένα τοίχο.Τί θα έγραφες και πού;

Πιο νέος είχα γράψει γηπεδικά συνθήματα για τον Ολυμπιακό. Σήμερα, ό,τι θέλω το γράφω στο Facebook.

15)Τέλος αγαπημένος στίχος ή γνωμικό

"The reflex is an only child he's waiting in the park" Από το "Reflex" των αγαπημένων μου Duran Duran. Ποτέ δεν κατάλαβα τι σημαίνει!

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Συνέντευξη με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Γιάννη Καστανάκη....



Είναι κάποιες φωνές από αυτές που ονομάζουμε "ραδιοφωνικές".Πολλοί είναι αυτοί ο Γιάννης Πετρίδης,η Αφροδίτη Σημίτη,ο Κωνσταντίνος Τζούμας,ο Μάκης Προβατάς και φυσικά ανάμεσά τους βρίσκεται ο Γιάννης Καστανάκης.Τον ακούγαμε δύο χρόνια στο βήμαfm 99,5 ,όπως όλες οι συνεργασίες κάποτε τελειώνουν,και πλέον ο Γιάννης είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα στην ραδιοφωνική του καριέρα.Στην ηλικία του πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν ακόμα το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν,ο Καστανάκης όμως ήξερε από μικρός ότι είναι γεννημένος για να κάθεται πίσω από ένα μικρόφωνο,να βάζει μουσικές και να στέλνει για βόλτες τον κόσμο.Για να δούμε τί μας είπε:
(Συνέντευξη Μάνος Κανδεράκης)

1)Μια γενική ερώτηση, λίγα λόγια για τον Γιάννη Καστανάκη

Είμαι 33 ετών. Είχα πάντα τη μουσική για παρέα και οι κασέτες και οι δίσκοι ήταν τα παιχνίδια μου. Ασχολούμαι με το ραδιόφωνο από τα 14 μου και τα τελευταία δύο χρόνια μένω και δουλεύω στην Αθήνα.

2)Είσαι άλλος ένας από αυτούς, που έχασαν τη δουλειά τους, συγκεκριμένα στο Βήμα fm.Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, τελικά όντως η κρίση χτύπησε τα media, ή όλα αυτά είναι μια πρόφαση να πετάμε κόσμο έξω;

Στη δική μου περίπτωση, δεν συσχετίζονται η οικονομική κρίση και η λήξη της συνεργασίας μου με το σταθμό. Απλά έκλεισε ο κύκλος της συνεργασίας μας.
Αναφορικά τώρα με την κρίση δεν είμαι ο ειδικός να μιλήσει για τις επιπτώσεις της. Αλλά θα το πω απλά: όταν γύρω σου πέφτουν βόμβες κάποια θα σε πάρει και σένα ξώφαλτσα.

3)Τελικά το σύστημα είναι αξιοκρατικό; Διότι βλέπουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν γνώσεις, δεν έχουν ένα επίπεδο και μένουν. Και από την άλλη νέα παιδιά διαβασμένα, ενημερωμένα φεύγουν. Γιατί;

Ε να μην τους βλέπετε. να μην τους ακούτε .. Και να μην τους διαβάζετε αυτούς που θεωρείτε ότι δεν αξίζουν. Αν δεν αρέσει στον κόσμο η δουλειά τους πως θα παραμείνουν;;; Εγώ πάντως δεν παρακολουθώ κάτι απλά επειδή δεν έχει κάτι άλλο η τηλεόραση (άσε που την έχω κλειστή δυο χρόνια τώρα). Πόσο μάλλον να ακούσω μια εκπομπή στο ραδιόφωνο που δεν μου αρέσει. Έχω επιλογή. Και λέγεται ''κουμπάκι''.

4)Το ραδιόφωνο πώς μπήκε στη ζωή σου; Είχες στήσει πιτσιρικάς, κάποιον πειρατικό σταθμό ή απλά υπήρχε μια έλξη με το μέσο;

Τι μου θύμισες τώρα. Είχαμε όντως για 2 εβδομάδες ένα πειρατικό σταθμό με κάτι φίλους στο κλιμακοστάσιο μιας πολυκατοικίας. Το σήμα του έπιανε μέχρι την απέναντι πολυκατοικία. Χα!

Είχα συνειδητοποιήσει από μικρός αυτή την έλξη που λες. Και στα 14 μου πήγα στο σταθμό που άκουγα τότε στην Κρήτη, τους ζήτησα να μου δώσουν μια εκπομπή, εκείνοι είδαν μάλλον τη ''σπίθα'' μου και την Κυριακή στις 25 Ιουλίου του 1993 έκανα την πρώτη μου εκπομπή. Έπαιζα μόνο 50'ς και 60'ς από τον διεθνή χώρο. Διάβαζα πολύ, ενημερωνόμουν και όλη την εβδομάδα '''έστηνα'' την εκπομπή για να είμαι έτοιμος κάθε Κυριακή. Αξέχαστες εποχές.

5)Είσαι μια από τις πιο αισιόδοξες φωνές στο ραδιόφωνο, διότι εκεί που είμαστε με το κεφάλι κάτω, σε ακούμε, να μας στέλνεις για βόλτες στην πόλη. Από που αντλείς αυτή τη διάθεση, έχεις φιλοσοφήσει διαφορετικά τη ζωή;

Η ζωή έχει τόση ομορφιά που είναι αχαριστία να κοιτάμε μόνο την ασχήμια της και τις δυσκολίες. Είχα πάντα μέσα μου μια αισιοδοξία. Απλά τα τελευταία χρόνια έψαξα μέσα μου να βρω την αλήθεια που με εκφράζει και μου ταιριάζει. Όταν δεν περπατάς στα σκοτεινά, το τοπίο είναι πιο ξεκάθαρο. Αναζήτησα βοήθεια - όταν ένιωσα να την χρειάζομαι- και ευτυχώς συνάντησα ένα πνευματικό άνθρωπο που με βοήθησε, αυτό που κάποιοι θα έλεγαν ψυχολόγο. Δούλεψα με τον εαυτό μου και συνεχίζω να το κάνω κάθε μέρα.

6)Η Αθήνα σαν πόλη, έχει μετατραπεί σε «απαγορευμένη» ζώνη. Καταστήματα, θέατρα κλείνουν, κόσμος αποφεύγει να κυκλοφορεί εκεί τις βραδινές ώρες. Γιατί πιστεύεις ότι φτάσαμε σε αυτή την κατάσταση; Εσύ πώς φαντάζεσαι τη βόλτα στην πόλη, υπό αυτές τις συνθήκες;

Πριν λίγο καιρό ενώ ήθελα να δω μια παράσταση έμεινα σπίτι γιατί υπήρχε ένταση στο κέντρο. Εκνευρίστηκα που έγινε έτσι. ένιωθα εγκλωβισμένος που έμεινα σπίτι από φόβο. Σε τέτοιες περιόδους είναι που έχει περισσότερη σημασία η βόλτα και το έξω και να μην κλειστούμε στο καβούκι μας. Εξάλλου εμείς είμαστε οι πόλεις.

7)Μέσα από αυτά τα δύο χρόνια στον Βήμα fm, τι θα ήθελες να θυμάσαι; Υπάρχουν εκπομπές που θα κάτσεις σπίτι σου να τις ακούσεις; Ποια προσωπικότητα σε κέντρισε από τον σταθμό ή από τους καλεσμένους σου;

Η συνεργασία με τον σταθμό όπως και νωρίτερα με τον Arrena 89,2 ήταν για μένα σπουδαία εμπειρία και σχολείο. Είμαι ευγνώμων για αυτά τα 2 χρόνια. Θα θυμάμαι τον Μάκη Προβατά που ήταν και ο άνθρωπος που διέκρινε κάτι σε μένα και με ''έφερε'' στην Αθήνα από την Κρήτη αλλά και πολλούς φίλους και συνεργάτες που γνώρισα.
Όσο δε για την προσωπικότητα που με κέντρισε ήταν ο Σταμάτης Κραουνάκης. Ο Σταμ είναι ένας γενναιόδωρος άνθρωπος και ήταν για μένα μεγάλη τιμή να έρθει μαζί με τη Σπείρα και να τραγουδήσουν ζωντανά στο studio. Τον γνώριζα και πριν την εκπομπή αλλά το δώρο που έκανε εκείνη τη μέρα θα το έχω πάντα στην καρδιά μου.

8)Πώς ήταν η εμπειρία να κάνεις εκπομπή με μια γοητευτική ηθοποιό, όπως η Κατερίνα Τσάβαλου;

Με την Κατερίνα γνωριστήκαμε στο σταθμό αλλά είναι από εκείνα τα άτομα που από την πρώτη στιγμή ένιωσα σα να την ξέρω χρόνια. Επίσης είναι μεγάλο ''θέατρο'' σαν εμένα.

9)Πες ότι με ένα μαγικό τρόπο, δημιουργούσες, ένα δικό σου ραδιοφωνικό σταθμό. Πώς θα τον ονόμαζες, ποιές ώρες θα διάλεγες να κάνεις εκπομπή και με ποιόν ή ποιά παρτενέρ; Επίσης το βασικότερο τί μουσική θα μας έβαζες;

Αυτή τη στιγμή έχω τη γενική επιμέλεια ενός σταθμού στην Κρήτη. Είναι το Metro 89,2 και μπορείτε να το αναζητήσετε στο www.metroradio.gr. 'Έχει ένα προσανατολισμό Pop - Rock με αρκετές classics αναφορές. Ευτυχώς έχω καλούς συνεργάτες και δεν χρειάζεται να βρίσκομαι συνέχεια στην Κρήτη για να ''κινείται'' το Metro. Εξάλλου με το Internet μπορείς να έχεις πρόσβαση πλέον παντού.
Αν σύντομα επιστρέψω στα ερτζιανά της Αθήνας δεν θα αλλάξω και πολλά σε σχέση με την εκπομπή που παρουσίαζα στο ΒΗΜΑ. Είχα την ευκαιρία να κάνω την εκπομπή μου όπως την ήθελα.

10)Ποιές εκπομπές από άλλους σταθμούς επιλέγεις να σου κρατούν συντροφιά; Να φανταστώ ο Γιάννης Πετρίδης;

Ο Γιάννης Πετρίδης ήταν για μένα μεγάλος δάσκαλος. Τον άκουγα σχεδόν καθημερινά στην εφηβεία μου. Μάθαινα και ενημερωνόμουν.
Είχα την τύχη να μεγαλώσω με την ιδιωτικοποίηση της ραδιοφωνίας και να ακούσω πολύ και καλό ραδιόφωνο. Σήμερα θαυμάζω τις εκπομπές του Κωνσταντίνου Τζούμα, της Όλγας Λασκαράτου (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) ενώ ακούω και διαδικτυακό ραδιόφωνο όπως τον φίλο μου τον Χρήστο Μουστάκα στο m-wordradio.gr.

11)Το βράδυ στο σπίτι σου,για να χαλαρώσεις από την καθημερινότητα, ποιο βιβλίο επιλέγεις για παρέα;

Τα τελευταία δύο χρόνια διάβασα ότι βιβλίο ψυχολογίας έπεφτε στα χέρια μου. Με είχε πιάσει μια μανία. Αλλά το βιβλίο που μου έκαναν δώρο και με γέμισε ελπίδα και χαρά ήταν '' Το κομμάτι που λείπει συναντά το Μεγάλο Ο'' του Σιλβερσταιν. Ένα μικρό παραμύθι με τόσο σπουδαίο μήνυμα.
Οι καινούριοι αγαπημένοι μου συγγραφείς πάντως είναι αυτοί που οσμίζονται το σήμερα και γράφουν στα blogs. Βρίσκω σπουδαία κείμενα στα ημερολόγια των ηλεκτρονικών μου φίλων.

12)Πού θα σε βρούμε αυτό τον καιρό; Επίσης πότε θα ξανακάτσεις πίσω από το ραδιόφωνο; Σου χει περάσει από το μυαλό να ασχοληθείς με ραδιόφωνο μέσω διαδικτύου;

Δεν ξέρω πότε θα επιστρέψω αλλά σίγουρα θα γίνει. Το ραδιόφωνο το αγαπώ. Δεν είναι απλά μια δουλειά.
Όσο δε για το διαδικτυακό ραδιόφωνο συνηθίζω να λέω το εξής: όταν το wifi αποκτήσει σήμα παντού και μπορούμε να ακούμε ραδιοφωνικούς σταθμούς από τον υπολογιστή του αυτοκινήτου μας, το επίγειο ραδιόφωνο θα μπει σε μια νέα εποχή. Και έτσι θα επιστρέψει και η πολυφωνία. Εννοείται πως θα έκανα ιντερνετικό ραδιόφωνο και έχω κάνει ως καλεσμένος σε εκπομπές.

13)Με την κατάσταση που επικρατεί, την ανεργία και το αδιέξοδο, παρατηρούμε μια αποκέντρωση. Θα ξαναγύρναγες στην Κρήτη;

Όλα είναι πιθανά. Αλλά το συγκεκριμένο δεν το βλέπω κοντινό ενδεχόμενο. Εξάλλου όπως σου είπα και νωρίτερα δεν έχω κόψει την επαφή μου με τον τόπο μου. Αμπέλια πάντως έχω. Και ελπίζω να περάσω τα γεράματα κοιτάζοντας τα.

14)Πες ότι σου δίνω ένα σπρέυ και σου λέω να βάψεις κάποιο τοίχο.Τί θα έγραφες;

Βρες την αλήθεια σου.

15)Αγαπημένη φράση ή γνωμικό

All you need is love.

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Λύκοι θα υπάρχουν.......



.........όσο υπάρχουν πρόβατα.Στόχος της αυριανής πορείας είναι να μαζευτούν 100.000 "αγανακτισμένοι".Κόψτε ρε ανθρωποφάγοι δημοσιογραφίσκοι και bloggers τις ταμπέλες πια.Ποιοί είναι οι αγανακτισμένοι;Είναι όλοι αγανακτισμένοι για τους ίδιους λόγους;Ο Μάκης είναι ίδιος με τον Τάκη;Είναι ίδιος ο Γιώργος που κατεβαίνει επειδή τον απολύσανε με τον Κώστα που κατεβαίνει για να τραγουδήσει τον ακάθιστο ύμνο,τυλιγμένος με την ελληνική σημαία;Eίναι ίδιος ο μαθητής-φοιτητής που ζητάει δωρεάν παιδεία και αξιοκρατία με το κομματόσκυλο μαθητή-φοιτητή που κατεβαίνει για να "μπει" στη γκόμενα;Οπως σωστα παρατηρει ο Γιαννης Ζουμπουλακης στο Βημα:
Ανήκουν, δηλαδή, σε όλους εκείνους που δεν έχουν καμία σχέση με όλα όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας τα οποία την οδήγησαν στο μαύρο χάλι όπου βρισκόμαστε.

Είναι οι αμόλυντοι, οι αγνοί, οι αθώοι, οι εξαπατημένοι. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Γιατί είμαι σίγουρος ότι κάθε αγανακτισμένος θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που κάνουν τα ρουσφέτια αλλά και αυτοί που τα ζητούν.

Θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που είναι το μέσον αλλά και αυτοί που το χρησιμοποιούν.

Θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που εκλέγονται αλλά και αυτοί που τους έχουν ψηφίσει.

Θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που λαδώνονται αλλά και αυτοί που δέχονται να λαδώσουν.

Θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που έχουν κλέψει αλλά και αυτοί που ανέχονταν την κλεψιά.

Θα ξέρει ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί που δέχονται το βρισίδι τώρα αλλά και αυτοί που τους έγλειφαν τότε.

Εφόσον λοιπόν οι αγανακτισμένοι τα ξέρουν όλα αυτά και δεν έχουν υποκύψει πουθενά, δικαίως βρίζουν και μουντζώνουν τους πολιτικούς.

Ο «αναμάρτητος πρώτος τω λίθω βαλέτω» δεν λένε;



Ο καθένας κατεβαινει στην πλατεία για το δικό του λόγο,ο καθένας ανήκει στον εαυτό του.Πάψτε λοιπόν να τους βαφτίζετε όλους.Όχι εγώ δε γουστάρω να διαδηλώνω με τον "κοιλαρά" του δημοσίου με τα ρουσφέτια και τις πουστιές.

YΓ Αυριο ας παμε να ενωσουμε τις φωνες μας με αυτους που βιωνουν την ιδια εξαθλιωση με μας.

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Ο συγγραφέας Αλέξης Σταμάτης προτείνει....


Όσοι δεν έχετε διαβάσει τη συνέντευξη του Αλέξη Σταμάτη στον Υπαρκτό Σουρεαλισμό,να ανατρέξετε στη σχετική παραπομπή με τις συνεντέυξεις,στο αριστερό μέρος της σελίδας,αξίζει.Τώρα επειδή είναι ένας πνευματικός άνθρωπος,που έχει να μας προτείνει πολλά πράγματα.Αρχικά τα βιβλία που πρέπει να διαβάσει κάποιος σε αυτή τη ζωή,εξαιρετικές προτάσεις.Σε επόμενες αναρτήσεις θα μας ενημερώσει,σχετικά με μουσικές και σινεμά.Μείνετε στα πέριξ.





ΤΟΠ 10 ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
«Το κιβώτιο» Άρης Αλεξάνδρου
«Διηγήματα» Παπαδιαμάντης
«Ερόικα» Κοσμάς Πολίτης
«Η γυναίκα της Ζάκυθος» Διονύσιος Σολωμός
«Η Χαμένη Άνοιξη» Στρατής Τσίρκας
«Απάντα» Γιώργου Χειμωνά
«Βάρδια» Νισό Καββαδίας
«Από το στόμα της παλιάς Ρέμινγκτον» Γιάννης Πάνου
«Το τρίτο Στεφάνι» Κώστας Ταχτσης
«Το μυθιστόρημα της κύριας Έρσης» Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης

ΤΟΠ 10 ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
«Οδυσσέας» Τζέιμς τζοις
«Ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες» Ρομπερτ Μυζιλ
«Δον Κιχώτης» Θερβάντες
«Αδερφοι Καραμαζόφ» Ντοστογιέφσκι
«Μπερλιν Αλεξάντερπλατς» Ντέμπλιν
«Το Μαγικό Βουνό» Τόμας Μαν
«Ταξίδι στην άκρη της νύχτας» Σελιν
«Λολίτα» Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
«Αναζητώντας τον χαμένο χρονο» Μαρσελ Προυστ
«Οι Υπνοβάτες» Χερμαν Μπροχ

ΤΟΠ 10 ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
« Μόμπι Ντικ» Χέρμαν Μέλβιλ
«Infinite Jest» Ντέιβιντ Φόστερ Ουάλας
«Άδραξε τη μέρα» Σολ Μπέλοου
«Το ουράνιο τόξο της βαρύτητας» Τόμας Πιντσον
«Στην καρδιά του σκότους» Τζότζεφ Κόνραντ
«Γυμνό Γεύμα» Ουίλιαμ Μπάροουζ
«Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ
«Φύλακας στη Σίκαλη» Σάλιντζερ
«Το ανθρώπινο στίγμα» Φίλιπ Ροθ
«Οι διορθώσεις» Τζόναθαν Φράνζεν

Κούφιοι άνθρωποι....

Συμβουλή,να αγαπάτε τις ανατρεπτικές δουλειές και όχι τις mainstream μαλακιούλες.Γιατί το θέμα είναι να σκεφτόμαστε.Δείτε την παρακάτω μικρού μήκους ταινία,και προβληματιστείτε.

Η μουσική είναι από Ωχρά Σπειροχαίτη,και η ποιήση από Τόμας Έλιοτ.




Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Η γενιά του Πολυτεχνείου και η γενιά του Συντάγματος....

Καθώς ετοιμαζόμουν για μια βόλτα στο Σύνταγμα,έπεσε στο βλέμμα μου,ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Πιτσιρίκου.Το οποίο με άγγιξε και με προβλημάτισε,για το τί είμαι που βαδίζω και τί κάνω για να αλλάξει κάτι γύρω μου.Διότι καλή η αμπελοφιλοσοφία,καλές(κακές) και οι γενικεύσεις για όλα φταίνε οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι,αλλά πλεον το μέλλον μας περιμένει.Άμα δεν το ακολουθήσουμε θα μας αφήσει.Διαβάζω ορισμένους "απερίσκεπτους",οι οποίοι κατηγορούν τον Μίκη Θεοδωράκη,το Λαζόπουλο τον έναν και τον άλλον.Αλλά όταν έγιναν εκλογές δεν σηκώθηκαν να πάνε να ψηφίσουν,και άφησαν τους ηλικιωμένους,με όλα τα προβλήματά τους,να πάνε.και να ψηφίσουν αυτοί το μέλλον και όχι η νέα γενιά.Γιατί αυτό που έμαθε η νέα γενιά είναι η λούφα,η ψευτιά,η φιγούρα και η πουστιά.Από μικρός μαθαίνεις πώς θα αντιγράψεις για να φας μια θέση,πώς θα ξεγελάσεις το φίλο σου.Όσοι επιθυμούν από τη νέα γενιά ας διαβάσουν το παρακάτω κείμενο(και όχι φυσικά μόνοη νέα γενιά),και ας σκεφτούν μόνοι τους για πέντε λεπτά,τί έχουν κάνει για να αλλάξει έστω και κάτι μικρό.

Και τωρα το κειμενο του Πιτσιρικου....


Ήταν αναμενόμενο πως τα παιδιά που διαδηλώνουν επί μέρες στην πλατεία Συντάγματος θα βαφτίζονταν από πολλούς «η γενιά του Συντάγματος» και θα γίνονταν αμέσως οι απαραίτητες –για τα ελληνικά δεδομένα- συγκρίσεις με τη γενιά του Πολυτεχνείου.

Όσοι έσπευσαν να βαφτίσουν τους διαδηλωτές της πλατείας Συντάγματος «γενιά του Συντάγματος» και να κάνουν τη σύγκριση με τη γενιά του Πολυτεχνείου ξεχνούν κάτι πάρα πολύ σημαντικό.

Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν ήταν στο Πολυτεχνείο. Στο Πολυτεχνείο βρίσκονταν μόνο μερικές χιλιάδες γενναίων και όμορφων νέων. Η μεγάλη πλειοψηφία των νέων της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν πέρασε ούτε έξω από το Πολυτεχνείο.

Το 1973 μπορεί να μην υπήρχαν στα ελληνικά σπίτια τόσοι καναπέδες όσοι υπάρχουν σήμερα αλλά υπήρχαν πολυθρόνες, καρέκλες, σκαμπό και κρεβάτια. Με την εξαίρεση των λίγων νέων που βρίσκονταν στο Πολυτεχνείο, οι υπόλοιποι νέοι της ηλικίας τους βρίσκονταν στα σπίτια τους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο σπίτι της. Αν η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν στο Πολυτεχνείο, η κατάσταση στη χώρα –κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης- θα ήταν πολύ διαφορετική. Θα είχαμε πραγματική δημοκρατία – όχι τη συνέχεια της χούντας με κουστούμια και γραβάτες αντί για στρατιωτικές στολές.

Η γενιά του Συντάγματος δεν είναι στο Σύνταγμα. Η γενιά του Συντάγματος είναι στους καναπέδες της. Στο Σύνταγμα βρίσκονται μερικές χιλιάδες νέοι που προσπαθούν με αγωνία να επικοινωνήσουν και να οργανωθούν. Για μια πραγματική δημοκρατία, για μια ελεύθερη χώρα.

Η γενιά του Συντάγματος που βρίσκεται στο σπίτι της ξέρει πως το Σύνταγμα την περιμένει. Σε αντίθεση με τη γενιά του Πολυτεχνείου –που δεν είχε διαδίκτυο για να επικοινωνήσει, να ενημερώσει και να ενημερωθεί- η γενιά του Συντάγματος δεν έχει καμία δικαιολογία. Δεν μπορεί να πει πως δεν γνωρίζει – ξέρει τα πάντα για το Σύνταγμα. Απλώς, δεν πάει. Από ιδιωτεία, από κυνισμό, από αδιαφορία, από βαρεμάρα; Πάντως, δεν πάει.

Το Σύνταγμα περιμένει τη γενιά του Συντάγματος. Όποιος δεν πάει στο ραντεβού με την ιστορία δεν θα έχει καμία δικαιολογία αύριο, ούτε θα έχει το δικαίωμα να παραπονιέται για τους κακούς πολιτικούς που κάνουν ό,τι θέλουν στον αθώο λαό. Το χειρότερο; Θα τον βρίζουν τα παιδιά του και θα έχουν δίκιο.

Στο Σύνταγμα –σε αντίθεση με το Πολυτεχνείο – δεν πρόκειται να εισβάλει κανένα τανκ. Άλλωστε, δεν υπάρχουν ούτε πύλη, ούτε κάγκελα στο Σύνταγμα. Εσύ καλείσαι να γίνεις το τανκ, να γκρεμίσεις την πύλη του ατομικισμού και της μοιρολατρίας, να γκρεμίσεις και την πόρτα του σπιτιού σου, να βγεις έξω και να πας στο Σύνταγμα.

Το Σύνταγμα είναι εκεί. Και σε περιμένει. Όχι για πάντα, όμως.