Συνέντευξη με τον ραδιοφωνικό παραγωγό Γιώργο Μιχαλόπουλο..

Κάθε βράδυ 22:00 με 01:00 Γιώργος Μιχαλόπουλος στον imagine 89,7 του Αντωνη Κανακη.Tα υπόλοιπα παρακάτω:

Συνέντευξη στον Μάνο Κανδεράκη(Mr Arvulas)

1)Κάθε βράδυ στον imagine 89,7 πώς ξεκίνησε η περιπέτεια με το ραδιόφωνο;

H περιπέτεια ξεκίνησε πολλά χρόνια πρίν, το 1979. Σαν μαθητής έφτιαξα
έναν πομπό και εγκατέστησα εναν πειρατικό σταθμό που αλλού, στο σαλόνι
του σπιτιού.
Εκπομπές, αφιερώσεις, συνομιλίες, μεχρι το '86 που μαζευτήκαμε
κάμποσοι και κάναμε έναν πειρατικό σταθμό σε νοικιασμένο διαμέρισμα,
20ωρο πρόγραμμα τη μέρα, κοινή δισκοθήκη, κλπ. Το όνομα του Μουσικός
Δίαυλος Θεσσαλονίκης και ανάμεσα στους συντελεστές ήταν ο Στάθης
Παναγιωτόπουλος, ο Νίκος Κατανάκης, κλπ.
Την εποχή εκείνη κατά κάποιο τρόπο συνδικαλιστήκαμε, γνωριστήκαμε
μεταξύ μας, ανταλάσσαμε απόψεις για τη μουσική, είχαμε το άγχος της
πρωτιάς σε ένα νέο τραγούδι.
Ακολούθησε η έκρηξη της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας (μέχρι το '88 νόμιμα
ραδιόφωνα ήταν μόνον τα κρατικά), όπου βρέθηκα στον Α103 σαν
επαγγελματίας πλέον.
Επειδή ραδιόφωνο και γάμος δεν συνάδουν (για ευνόητους λόγους),
αποσύρθηκα το 1995 και ξεκίνησα ξανά το 2007 μετά απο 12 χρόνια
απουσίας, στον 89 Rainbow. Προτίμησα την βραδυνή ζώνη για να εχω την
ησυχία μου, να μεταδίδω ότι μου καπνίσει, να έχω απέναντι μου χαλαρούς
ακροατές μετά την κούραση της ημέρας.
Το 2009 μεταγράφηκα στον Imagine 89,7 και πλέον βρίσκομαι στο
ραδιόφωνο όπως το φαντάστηκα :)

2)Πώς νιώθεις όταν βλέπεις πολλά ραδιόφωνα να λειτουργούν με playlists χωρίς
ραδιοφωνικούς παραγωγούς;

Αν οι μουσικές επιλογές είναι προσεγμένες και από άνθρωπο (εννοώ όχιτυχαίες επιλογές από έναν υπολογιστή) δεν με χαλάει καθόλου.Προκειμένου να ακούω αγοράκια και κοριτσάκια με κενό λόγο να τιτιβίζουν, καλύτερα να πρυτανεύει η μουσική. Πολλές φορές το κάνω και εγώ, αφήνω 2-3 τραγούδια να παίξουν προκειμένου να δημιουργήσω ένα κλίμα μουσικό, μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Φοράω τα ακουστικά και απολαμβάνω όπως και οι ακροατές εκεί έξω. Αυτό βέβαια έχει ένα κακό, το ότι δεν προκύπτουν νέα πρόσωπα στο επίγειο, παραδοσιακό ραδιόφωνο. Από την άλλη, υπάρχουν τόσα διαδικτυακά, όπου δεν ξέρεις ποιόν να πρωτοακούσεις.

3)Πώς βλέπεις τα πράγματα στην ελληνική μουσική σκηνή;;Γιατί ο imagine
διαλέγει περισσότερο να ασχολείται με ξένο ρεπερτόριο;

Στον Imagine δεν υπάρχει "ρεπερτόριο". Ο καθένας μεταδίδει ότι του
καπνίσει. Ο κάθε παραγωγός διαλέγει το ρεπερτόριο του. Προσωπικά,
πολλές φορές μεταδίδω ελληνικά τραγούδια, μου αρέσουν και αρέσουν και
στον κόσμο.
Μη ξεχνάμε πως πλέον υπάρχουν παραγωγές εφάμιλλες των ξένων. Ακούς ένα
τραγούδι και δεν καταλαβαίνεις πως ειναι ελληνικό.

4)Πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική βιομηχανία το Διαδίκτυο;

Είναι αστείο, μια και πλέον όταν κάποιος ψάχνει ένα τραγούδι, πάει στο
youtube. Με το διαδίκτυο η μουσική απόκτησε εικόνα. Εγώ δεν έβλεπα
ποτέ βίντεο κλίπ, ήθελα την ακοή σαν αίσθηση, καθαρή, όχι να την
συνδυάζω με εικόνες. Προτιμούσα να φτιάχνω τις εικόνες στο μυαλό μου.
Τώρα πλέον η μουσική είναι εύκολη. Και ο πρωτάρης χρήστης του
διαδικτύου έχει χιλιάδες mp3, δεν υπάρχει το κυνηγητό για το 45άρι,
για το CD..
Αυτό ειναι και καλό και κακό.. Καλό γιατί υπάρχει άπλετη πρόσβαση στην
μουσική, κακό γιατί κανένας δεν κάθεται να ακούσει ένα cd από την αρχή
ώς το τέλος και να κατανοήσει το concept του καλλιτέχνη.

5)Ποιά είναι η προσωπικότητα που έχεις γνωρίσει από το χώρο της μουσικής
βιομηχανίας και σου χει κάνει εντύπωση;

Μην φαντάζεσαι πως έχω γνωρίσει και πολλούς.. Μου είχε αρέσει πολύ σαν
χαρακτήρας ο Ian Gillan, απλός, λιτός και σοβαρός με αγγλικό χιούμορ.

6)Mε πολιτική ασχολείσαι;Εσείς οι Θεσσαλονικείς πώς τα βλέπετε τώρα με τον
Μπουτάρη;
Είτε πρόκειται για γκόμενα, πολιτικό, φίλο, όλοι έχουν μιά ευκαιρία. Η
αλήθεια είναι πως ο Μπουτάρης μου φαίνεται πιο αλλέγκρος και
απαιτητικός από τον Γκιουλεκα, άρα και πιο αποδοτικός σε μικρότερο
χρονικό διάστημα. Εχει την ευκαιρία του, ας αποδείξει τις ικανότητες
του.
Αλλά κακά τα ψέματα, όσο καλός και να είναι ένας πολιτικός, εάν
περιστοιχίζεται από καθυστερημένους και λαμόγια, δεν γίνεται τίποτε.
Άρα θα του πρότεινα στις 100 μέρες να επενελέγξει τους συνεργάτες του
και όποιος καθυστερεί, σπίτι του :)

7)Ήσουν και στο σχολείο ο ταραξίας, ο πλακατζής που βγαίνει και στην
εκπομπή;
Ολα μαζί... εξαιρετικός ταραξίας με 2-3 καλές αποβολές (πέταξα ένα
χταπόδι στα μούτρα μια καθηγήτριας στην 1η γυμνασίου), πλακατζής
ποιότητας (γέμισα φαγουρόσκονη την ποδιά μιας συμμαθήτριας,
καλοκαιριάτικα, όταν μετά τη γυμναστική έπρεπε να την βάλει
κατάσαρκα), αλλά και εξαιρετικός μαθητής ώς την 2α Λυκείου που
ανακάλυψα τις άλλες χαρές της ζωής :)

8)Σαν ραδιοπειρατές παλιά με τί τραγούδια θυμάσαι βγάζατε γκόμενες;;

Με καψουροτράγουδα. υπήρχαν (και υπαρχουν) στανταράκια με
μελιστάλαχτους τίτλους όπως "when i look in your eyes, i go crazy", "i
should have known better to lie to one as beautiful as you", κλπ.. Δεν
άλλαξαν και πολλά μέχρι σήμερα.. τα ονόματα μόνον.. Τα τωρινά
στανταράκια είναι οι Radiohead, Madrugada, κλπ..

9)Μιας και είσαι Παοκτσής.Πώς ένιωσες όταν στον αγώνα κυπέλλου με τον
Ολυμπιακό,η κερκίδα σας αποκαλούσε "Βούλγαρους";

Με είχε πειράξει όταν στην δεκαετία του 90 το είχε γράψει ο
Μπαμπινιώτης στο λεξικό του. Στο λήμμα Βούλγαρος γράφει, ότι σκωπτικά
αναφέρεται και στον οπαδό του ΠΑΟΚ. Βέβαια ο λαός του ΠΑΟΚ έχει
χιούμορ, και επί χρόνια στο άσχετο φώναζε "είναι πουτάνα του
Μπαμπινιώτη η μάνα" με την ελπίδα να το βάλει και αυτό στο λεξικό του
:)

10)Θέλω να μου πεις τη μερικά λόγια για τους παρακάτω:

Αντώνης Κανάκης,Γιάννης Σερβετάς,Στάθης Παναγιωτόπουλος και Χρήστος Κιούσης.

Τον Κανάκη τον ξέρω πάνω απο 25 χρόνια.Ίδιος, λεπτομερής, δίκαιος και τελευταία διαπιστώνω πως έχει και φοβερή αίσθηση του χιούμορ. Η συνεργασία με τον Αντώνη ήταν η έκπληξη του 2009. Επειδή η τάξη ειναι
κάτι που λείπει απο τη ζωή μου, απολαμβάνω την ευταξία του ραδιοφώνου,
3 ωρες τη μέρα.

Τον Σερβετά τον ξέρω 15 χρόνια. Εικονοκλάστης στο χιούμορ, και
ακούραστος. Ξέρεις ότι όλοι όσοι δουλεύουν στο 110%, κάποιοι
κουράζονται. Ο Σερβετάς όχι.

Τον Κιούση δεν τον ξέρω καλά. Εκ πρώτης όψης ειναι φλωροκικιρίμπας,
αλλά μάλλον αυτό ειναι προσωπείο για να κρατήσει ορισμένα πράγματα για
τον εαυτό του. Απολαμβάνω την συνεργασία μου μαζί του. Πραγματικά
θάθελα να τον γνωρίσω καλύτερα αλλά δεν μας αφήνει η γυναίκα του :)

Για τον Στάθη τι να πω. Γνωριστήκαμε στα 25 μας, κάναμε πολλή παρέα με
αποτέλεσμα να καταλήξουμε σχεδόν ίδιοι. Οταν είμαστε μαζί και υπάρχει
κάποιος στην παρέα που ξέρει μόνον τον έναν, παθαίνει πλάκα με το πως
αλληλοσυμπληρωνόμαστε στη βλακεία..


11)Έχεις κλάψει ποτέ με τραγούδι;

Φυσικά. Και εγώ άνθρωπας είμαι, μερικές φορές κάποιο τραγούδι σου
ανεβάζει έναν κόμπο στο λαιμό και αν το σταματήσεις εκεί, ειναι σαν να
αποκεφαλίζεις τα αισθήματα σου.

12)Έχεις ορίσει τί είναι για σενα ροκ;
Είναι τετριμμένο, αλλά το ρόκ είναι στάση ζωής. Αν δεις τον Jimmy Page
στο It might get loud, είναι καλοντυμένος, οδηγάει μερσεντές, είναι
πάμπλουτος και ανήκει στην 3η ηλικία. Αλλά παραμένει ρόκ.
Από την άλλη ένα σκισμένο τζήν και ένα εισητήριο της συναυλίας των Bon
Jovi δεν ειναι απαραίτητα ρόκ.

13)Αν σου έδινα ένα σπρευ και σου έλεγα βάψε ένα τοίχο.Τι θα έγραφες και
ποιόν τοίχο θα έβαφες;
Με ενοχλεί το μονότονο σκατουλί του Μεγάρου Μουσικής, που δεσπόζει στο
θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης. Φτιάχτηκε από μια ελίτ,
χρησιμοποιείται από μιά ελίτ και έχει το χρώμα της ελίτ.
Θα έγραφα κάτι άσχετο, π.χ. "Η Κύπρος είναι Κινέζικη".

14)Tέλος αγαπημένος στίχος ή γνωμικό.

Από το All that Jazz:

Angelique: Do you believe in love?
Joe Gideon: I believe in saying, "I love you."